Na een weekje met veel zon en aangenaam hoge temperaturen voor maart (tegen de 20 graden), gaan we vandaag vertrekken voor een 11 daagse trip naar Gambia.
In de loop van de ochtend vertrekken we richting Schiphol en na een ruim zes uur durende vlucht met Corendon, landen we om 20.30 uur plaatselijke tijd op de luchthaven van Banjul. Even de grensformaliteiten en een stempel in het paspoort en we kunnen naar buiten waar we worden opgewacht door een Nederlands sprekende Gambiaanse hostess. De route naar ons hotel, Kombo Beach, in Kotu is een korte. Het is inmiddels donker en overal langs de weg zie je kleine kampvuurtjes met groepjes mensen er omheen. Pas bij de kust, in het toeristische gebied, is er overal verlichting in de huizen en op straat.
Onze kamer ligt ligt op de 2e etage in het eerste blok met een uitzicht op zee. Na het nodige gefreubel met sloten, stopcontacten en lichtknoppen snel onze bagage geparkeerd en gaan we nog heerlijk eten beneden bij het zwembad. Voor het eerst barracuda gegeten wat overigens erg lekker is. Inmiddels is het tegen middernacht en het bed ziet er zeer aantrekkelijk uit, dus..................lekker slapen!

Heerlijk geslapen, wel met de airco aan, wat geen overbodige luxe is. Vandaag gaat het 40 graden worden volgens de voorspellingen. Rustig aan dus, zo'n eerste dagje in de hitte.
We genieten van een goed ontbijt en lopen daarna even het werkelijk prachtige zandstrand van Kotu op. Al snel worden we aangeklampt door de "fruitvrouwen". Zij opereren in groepjes met ieder hun eigen nummer en verkopen je schoongemaakt vers fruit op het strand. We maken een deal met groepje met nummer 4 en de rest van de vakantie wordt je dan ook niet meer lastig gevallen door anderen; dat is de onderlinge code!
Buiten het hotel, worden we ook onmiddellijk door diverse personen aangesproken. Ze zien dat je net gearriveerd bent! Allemaal willen ze je guide zijn. Ze zijn allemaal erg aardig, maar ook vasthoudend zonder echt opdringerig te zijn.
Ook op de craft market hetzelfde. Erg vriendelijk, erg gastvrij en ze willen allemaal hun verhaal doen en je in hun zaak hebben. Na een uur, het is wel leuk, maar ook erg vermoeiend, vinden we het eventjes welletjes en gaan we terug naar het hotel voor de meeting met onze Nederlands sprekende Gambiaanse hostess Minamba.
Ze blijkt al dertien jaar Nederlands te studeren en spreekt het ook verbluffend goed. Ook kan ze heerlijk vertellen en voorziet ze ons van handige tips om al te opdringerige mannen en vrouwen die iets van ons rijke blanken willen, op een afstand te houden.
Aansluitend gaan we heerlijk een aantal uren onder de wuivende palmen op het strand relaxen. Af en toe wat afkoelen in de zee en onze fruitdame voorziet ons van een groot bord gemengd vers fruit. Het voelt een beetje als een paradijs. Aan het einde van de middag zoeken we het kantoor van Simon tours op, 50 meter voorbij het hotel, en boeken twee privé excursies voor de komende week. Een eendaagse Zuid Gambia tour en een tweedaagse naar Georgetown.
Bij het plaatselijke supermarktje de eerste boodschappen, en op het terras bij Skippers nog even een lekker wijntje en biertje. Heerlijk vakantie! In het hotel even douchen......., helaas geen water. Klein uurtje wachten dan maar en het gaat als nog lukken. Heerlijk gegeten bij Captains Table.

Na het ontbijt lopen we via het strand zuidwaarts richting het plaatsje Kololi. Daar het nog vloed is moeten we iets voorbij ons hotel met een bootje enkele meters overbruggen. De geul is niet breed maar er staat een sterke stroming. Onderweg worden we ook nu weer regelmatig aangesproken.
In Kololi gaan we naar het Senegambia hotel. Een prachtig complex maar het complete strand is weggeslagen. Met grote zakken zand proberen ze erger te voorkomen. Binnen dit complex bezoeken we een vogelshow met ontelbare gieren.
Aansluitend lopen we met een gids verder over het strand en belanden we bij het Bijilo Forest Park. In dit park zien we groepen fluweelapen (green vervets), franjeapen (red colobus) en huzaarapen (patas monkeys). De franjeapen laten zich moeilijk spotten. Zitten veelal wat hoger in de bomen. Maar de overige soorten zijn absoluut te verleiden met pinda's. We lopen een korte wandelroute. Zien ook wat baobabs en wurgbomen.

Weer buiten het park eerst een vers vruchtensapje aan het strand, voor dat we weer onze 1 uur durende wandeling terug starten. Inmiddels is het eb en worden er op het strand nogal wat voetbalwedstrijden gespeeld door de plaatselijke jeugd.
Terug bij ons hotel worden we op het strand al aangesproken door ons fruitvrouwtje, Zaina. Ze had ons de gehele dag al gemist.We beloven terug te komen op het strand maar gaan eerst onze camera's opbergen. Genietend van een fruitsalade worden we ook nog door de plaatselijke bevolking getrakteerd op een kokosnoot. Wordt boven ons uit de boom gekapt. Eerst drinken we het sap en vervolgens wordt de noot verder open gespleten en kunnen we de kokos eten.
Het is vandaag een stuk aangenamer wat de temperatuur betreft. Nog ruim in de 30 graden maar niet meer de 40 van gisteren. We blijven dan ook tot 18.00 uur op het strand en worden de laatste minuten daar verrast door Gambiaanse doedelzakspelers. Heb ze gisterenavond ook al gehoord maar nog niet eerder gezien. De achtergrond van een Engelse kolonie verklaart dit toch wel bijzondere tafereeltje.
Op ons balkonnetje genieten we van een wijntje met de ondergaande zon!

Vandaag gaan we op pad met Yusupha, onze privé gids en onze chauffeur Pa in een open 4 Wheele drive om het zuiden van Gambia te verkennen. Allereerst gaan we naar de Crocodile Pool in Bakou. Het heeft een klein museum met gebruiksvoorwerpen, muziekinstrumenten, maskers en het vertelt de belangrijkste gebeurtenissen uit de geschiedenis van Gambia. Crocodile Pool is een heilige plaats waar meer dan honderd krokodillen verblijven.

Zij worden dagelijks gevoed met 250 kg vis. Dat maakt dat het geen vleeseters zijn geworden en het zelfs mogelijk is onder begeleiding één van de krokodillen aan te raken en voorzichtig zijn voorpoot op te tillen. Op het moment dat ik dat doe doet hij zijn ogen open grrrrr.....!
Het water van het meer is gifgroen door algvorming en het is de plaats voor vrouwen die een kinderwens hebben om zich te wassen met het water uit het meer.

In Serrekunda brengen we allereerst een bezoek aan een schooltje, The Wisdom Nursery school. Een kleinschalig project, met  drie klasjes, in een pand zo groot als een garage. De kinderen variëren in de leeftijd van twee tot zeven jaar. Ze komen allemaal naar buiten, zingen verscheidene liedjes voor ons en de boss girls en boys, of te wel de slimste kinderen van de klas, voeren diverse korte toneelstukjes op. Het geheel geeft een beeld van het drama wat aids met je doet. Het zijn ook de boss boys en girls die namens de school de door ons meegebrachte schriften en pennen in ontvangst nemen. Allemaal willen ze  handjes schudden als  we vertrekken. Zo aandoenlijk, je zou ze allemaal mee willen nemen!

We vervolgen  onze weg naar de markt van Serrekunda. Wat een belevenis. Een enorme drukte, chaos, alles loopt en rent door elkaar. Kleurrijk, rommelig, stoffig en ook weer erg warm. Ook vandaag lopen de temperaturen weer op richting de 40 graden.
Wat we ook al gelezen hadden en ook waar is, is dat men niet gefotografeerd wil worden. Ze reageren zelfs fel en wat agressief. Onze gids adviseert ons om vooral snel en onopvallend wat foto's te maken.
In Abuko bezoeken we de animal market (Central Abbator Abuko). Rechts de koeien en links de geiten en schapen. Vooral de schapen schijnen erg duur te zijn, 10.000 Dalasi, wat al gauw neerkomt op €20,-. Gambianen zelf houden meer van geitenvlees.
Op weg naar Paradise Beach in Sanyang bezoeken we eerst nog een plek waar diverse Gambianen onder een grote boom, in een kuil allerlei soorten houtsnijwerk vervaardigen. We kopen drie beeldjes en een magneetje, wat maakt dat we later nog maar net voldoendé geld bij ons blijken te hebben voor het eten.
Paradise Beach is ook weer een paradijselijk oord. Nog geen hotels,maar dat zal waarschijnlijk wel niet zo lang meer duren. Vlak bij Paradise Beach liggen vele kleurrijke vissersboten. Na de lunch relaxen we een paar uurtjes op het strand.

Op de terug weg naar ons hotel maken we onze laatste stop in Tanji, de grootste vissersplaats in Gambia, met veel visrokerijen en visdroogrekken. Elke dag aan het einde van de middag komen tientallen grote mooie gekleurde vissersboten met hun vangst aan land. Geholpen door familie en vrienden worden de grote boten het land op getrokken en de vis wordt onmiddellijk verhandeld. De totale families zijn hierbij aanwezig. Mooi om te zien.
Terug in Kotu, even relaxen  met een wijntje en een biertje op het terras. Nagenietend van een geweldig dagje. Naast de mooie stops werden we onderweg voortdurend getrakteerd op zwaaiende kinderen, overstekend vee, mooie kleine authentieke dorpjes. Absoluut een mooie trip!

Een relaxdagje! In de ochtend maken we nog een wandeling over het strand. Deze keer noordwaarts.We belanden bij een groep worstelaars die aan het trainen zijn op het strand. Uiteraard willen ze in allerlei poses gefotografeerd worden. Ook zien we en gier die zich te goed doet aan een enorme vis.
Rond het middag uur nestelen we ons op een bedje op ons mooie strand bij het hotel. Om klokslag twee uur meldt ons fruitvrouwtje zich met haar bordje fruit. Ze heeft twee armbandjes.als cadeautje bij zich voor ons. We vermaken ons prima. Op tijd de zee in, want ook vandaag loopt de temperatuur weer behoorlijk op.
Tegen de avond strijken we weer neer op ons inmiddels vaste terras bij Skippers, tegenover het hotel. Hier genieten we dagelijks nog even van de kleurrijke bevolking.
s'Avonds gaan we eten bij Tandoor op het plein bij de craft market.

Om 5.30 uur het gaat het alarmbelletje op de telefoon voor een vroeg vertrek naar Georgetown. De afspraak voor en ontbijtbox is niet helemaal goed doorgekomen, maar ter plekke wordt een sandwich gemaakt om mee te nemen. Om 6.30 uur komt Yusupha ons op halen. Eerst gaan we met een auto naar Banjul en daar steken we met de ferry over naar Barra. In Barra wacht onze chauffeur voor de komende twee dagen. Met de auto de ferry op gaan is onbegonnen werk, kun je goed een halve dag moeten wachten.
Onze chauffeur is de zoon van Pa. We halen de ferry maar net op tijd omdat we moeten wachten bij een militaire controlepost en onze meegebrachte enorme koelbox vraagt om nadere inspectie. Controleposten zullen we de gehele dag nog regelmatig tegen komen. De overtocht van 10 km duurt een uur. En we varen amper op halve kracht (brandstofbesparing?). Aan de overkant maken we kennis met onze chauffeur, Wubecarr. Zijn auto een donkerblauwe stationcar met transparante zwarte plissé gordijntjes doet ons denken aan en lijkwagen!
In Barra kopen we nog onze laatste dingetjes zoals waszeep en schriften voor onze bezoekjes aan de families op het platteland.

De route naar Georgetown bedraagt 305 km en gaat over een bijna kaarsrechte "highway" door diverse dorpjes en swamp area's en zoutvlaktes. Opvallend zijn de in grote getale aanwezige baobabs. Als we er en bos van zien vragen we om een stop en maken een wandeling richting een enorm groot omgevallen exemplaar.
Terwijl we daar staan zien en horen we een groep jongens die met stokken op lege jerrycans proberen muziek te maken. Ze blijken bij en verder opliggende dorpsschool te horen waar de kleintjes zittend onder en boom les krijgen. Een schoolgebouw is er niet. Ze vragen of we mee willen gaan kijken.Ik loop even terug naar de auto voor wat lolly's.
Zittend op een kleed keurig op een rij zingen ze een lied voor ons. Voor mijn gevoel zijn wij de bezienswaardigheid voor hen. Na dit verrassende intermezzo gaan we voor een vroege lunch nar Eddy's restaurant in Farafenni.
Hierna lopen we nog even over de markt in dit plaatsje. Er wordt veel gebruik gemaakt van ezel taxi's voor het vervoer van goederen. We voelen de temperatuur met het uur oplopen. Allemaal nog net wat heftiger als aan de kust.
Onze volgende stop is bij een campground waar twee broers wonen met hun families. Beiden hebben twee vrouwen en een scala aan kinderen. De mannen slapen apart, zodat de vrouwen ieder om de twee dagen naar hun man kunnen. We mogen hun huisjes, veestapel (twee koeien) en hun kookplaats bezichtigen. Voor de kinderen laten we lolly's achter en voor de vrouwen de waszeep tabletten. Het voelt als en druppel op de bekende gloeiende plaat, maar ze zijn er erg blij mee.
Bij Wassu bezichtigen we de Stone Circles of Senegambia, behorend tot het Unesco erfgoed. De cirkels bestaan doorgaans uit tien tot vijfentwintig roestbruine megalieten. Het is niet helemaal duidelijk waar ze voor dienden. Vanwege de opgravingen van menselijke botten, gebruiksvoorwerpen lijkt het meest voor de hand liggende dat het met een begrafeniscultius te maken heeft. We bezoeken en klein museum en maken een kort rondje over het terrein in de nu wel echt zinderende hitte.

Op naar Georgetown, nog een twintig minuutjes rijden om daar met het veer de Gambia River over te steken waar het plaatsje op een klein eilandje is gelegen. Helaas hij vertrekt net voor onze neus en blijft vrolijk aan de overkant liggen tot er minimaal twee auto's zijn om over te steken. Na een uur wachten besluiten we in een klein bootje, zonder auto dan maar, over te steken. De auto komt dan later wel. En wat denk je, zitten we net in het bootje en ja hoor er komt beweging in het veer.

Aan de overkant gaan we te voet op zoek nar onze overnachtingsplek, Baobolong Camp. Daar aangekomen blijken we er niet terecht te kunnen. Er vindt op dat moment de begrafenis plaats van de eigenaar van het hotel. Yusupha is furieus! Natuurlijk is dit overmacht maar ze hadden het kunnen laten weten of iets anders kunnen regelen. Uiteindelijk vinden we onderdak bij Baobolong Annexe, ook van dezelfde familie begrijp ik. Moe, bezweet, geen water, handdoeken, toiletpapier etc, maar uiteindelijk wordt alles snel geregeld.
In de schemering  maakt Yusupha nog een korte stadswandelingen met ons. Morgen meer!
In de avond valt voortdurend de stroom uit, maar uiteindelijk lukt het met kaarslicht en zaklampen om te eten. Gezellig wat gekletst met wat Brabanders die in Gambia zijn voor het opzetten van een technische school.
Als we naar onze kamers lopen zien we Wubecarr op de motorkap liggen te slapen.Het blijft bloody hot.Gelukkig werkt de stroom het merendeel van de nacht zodat de waaier aan het plafond nog enige verkoeling geeft.

Half in de schemer, de stroom is al uitgeschakeld, maken we ons op voor het ontbijt. In verband met de hitte is het ook vandaag wenselijk vroeg te starten.

Op weg naar de haven brengen we een bezoek  aan het ondergrondse deel van het slavenhuis. De plek waar weerbarstige slaven vastgeketend, verstoken van daglicht en met een gat in de muur als voedsel doorgeefluik, verbleven.
Ook brengen we een bezoek aan het Vrijheidsbeeld, een boom, centraal geplant in het dorpje.
Om 9.00 uur, is een vier uur durende boottocht op de Gambia Rivier gepland waarna we dan in de buurt van Wassu weer opgepikt gaan worden door onze chauffeur. 9.00 uur wordt 10.30 uur (African time). Vervolgens gaan ze dan ook nog eerst doodleuk shoppen voor de lunch die ze aan boord moeten bereiden. De tijd van wachten wordt gevuld met allerlei contacten met de locals onder de boom op het centrale pleintje. Ze vertellen hun levensverhaal met de hoop dat je iets voor hen wilt of kunt gaan betekenen. Alles draait om zeer basale behoeftes. Eten, drinken, gezondheid en scholing.

De trip op de Gambiarivier valt wat tegen. We zien helaas geen nijlpaarden, één enkele krokodil, een paar apen en vogels. Mogelijk speelt het late tijdstip een rol, we zullen het niet weten! Daar we vanochtend bijna twee uur te laat vertrokken zijn wordt het een bijna onbegonnen race tegen de klok om de laatste ferry te halen. Ons geplande bezoekje aan een lokale familie op het platteland wordt dan ook een bliksembezoekje.
Onze resterende schriften, lolly's en zeep delen we op advies van onze gids onderweg aan passerende vrouwen en kinderen uit. We moeten toch regelmatig stoppen omde radiateur met water te vullen. Deze stops leveren soms hartverwarmende reacties op, maar soms ook onbesuisde opdringers reacties met name van jongeren.
We gaan 17.00 uur niet halen, dus nu maar hopen dat we in Barra nog met een kleinere boot weg kunnen.Als we daar aan komen blijkt al snel dat de ferry sinds vanochtend 6.00 uur niet meer gevaren heeft. Er staan honderden mensen op het strand te wachten om in een van de sloepen mee te kunnen om naar de overkant te komen.
Wat een chaos, wat een hectiek! Als haringen in een ton zitten ze op elkaar gepakt in zo'n sloep. Het ziet er niet aanlokkelijk uit maar er is geen andere keus.

Onze gids weet samen met nog een andere gids die op pad is met Europeanen, een kleinere sloep te bemachtigen. We moeten haast maken want het wordt vloed.Ik wordt opgetild en zittend in de nek van een van de locals  door het water naar de sloep gebracht. Jeroen kiest er voor om zelf daar te komen. Het gaat allemaal goed.
Al varend schept de jongste telg aan boord voortdurend het water met een emmer van de bodem en in minder dan een half uur zijn we weer aan de overkant in Banjul. Wat een avontuur.Op de boot heeft Yusupha Pason al gebeld om ons op te pikken, maar als hij er na drie kwartier nog niet is besluit hij een reguliere taxi te pakken.
Om 19.15 uur zijn we weer terug bij ons hotel in Kotu. We verlangen na al die hitte naar de airco, een lekker douche en ons bed. Het wordt deze avond dan ook niet laat!

Nog een paar uurtjes heerlijk van de zon genoten. Het vliegtuig is op tijd uit Nederland vertrokken. We hadden enige vertraging verwacht vanwege de nucleaire top in Nederland en de beperkte beschikbaarheid van banen.
Op de luchthaven van Banjul verlopen de procedures redelijk snel ondanks dat er maar één douanedoorgang beschikbaar is. Achter de douane de wachttijd doorgebracht op het buiten terras.
Ons vliegtuig vertrekt ruim voor de geplande tijd maar vanwege de nucleaire top moet de route aangepast worden en vliegen we via Engeland richting Schiphol. Ondanks dat ,is de geplande landingstijd een kwartiertje eerder dan verwacht.
Gambia, wat ons betreft een verrassende winterbestemming en we gaan ook zeker nog een keertje terug!