Vanuit een tropisch warm Nederland vliegen we vandaag voor een 14 daagse vakantie naar het Portugese eiland Madeira. Vroeg uit de veren of beter gezegd amper in bed geweest, vertrekken we om half 2 in de nacht richting Schiphol. Voor het eerst parkeren we op P4, 2 minuutjes verder met de bus dan P3. Reservering vindt plaats met kenteken registratie. Slagbomen openen dan automatisch. Werkt perfect, ook al in Eindhoven eerder gedaan. We vinden een plekje meteen na de slagboom.Op de luchthaven midden in de nacht is het nog rustig.Bagage bij de drop off ingeleverd en dan de gebruikelijke uurtjes wachten. Om kwart voor 6 vertrekken we met Tui fly richting Madeira. Comfortabele vlucht, met ruime plekken bij de nooduitgang.
De landing op de luchthaven van Funchal is altijd een spannende. Het heeft een korte landingsbaan. Maar geen wind, dus geen probleem. Een keurige landing.
We zijn al om 10 uur in ons appartement Royal Orchid in Canico, zo'n 10 km van Funchal. Een prachtig complex, pal aan zee. Helaas is onze kamer nog niet beschikbaar. We krijgen de badlakens en genieten gewoon een paar uurtjes aan het zwembad en lunchen bij de buren. Alle faciliteiten van drie naast elkaar gelegen en geschakelde complexen zijn voor iedereen beschikbaar. Veel mooie zwembaden, ligplekken op diverse plateautjes, richting zee.
Om half 3 krijgen we onze kamer, die we weer ruilen omdat het niet het beloofde mooie uitzicht heeft. Geen probleem en we zitten nu op een werkelijk schitterende plek. Spulletjes en kleding een plek geven, de eerste boodschappen bij de Spar wat verder op en nog maar even relaxen aan het zwembad met een tijdschriftje.
In de avond wandelen we over de boulevard van Canico naar het restaurantje, Praia Dos Reis Magos. Hier eten we meer dan voortreffelijk en met een flesje rosé proosten we samen op de mooie start van de vakantie. Rond elf uur naar bed om de verloren nacht nog wat te compenseren.

Heerlijk geslapen en wat is het geweldig om met een zonnetje in de kamer en het geluid van de golven wakker te worden. Op wederom een mooi terras aan zee genieten we van een voortreffelijk ontbijt met ook veel vers fruit. We hebben gisteren de shuttlebus van het hotel gereserveerd voor een ritje vandaag naar Funchal.
Een kwartiertje rijden en we staan in hartje Funchal. We lopen eerst wat over de boulevard op zoek naar een plattegrondje wat we al snel vinden bij een informatie kioskje. Via het fort Sao Tiago en de Socorro kerk lopen we richting de oude wijk Zona Velha met in het middelpunt het Largo do Corpo Santo, een langwerpig plein met tal van eethuisjes en de petieterige Capelo do Corpo Santo. In het kader van het project Arte Portas Abertas hebben plaatselijke kunstenaars de deuren van de oude stad versierd met creatieve kunstwerken.

We verlaten dit kleurrijke gedeelte van Funchal en belanden in de al evenzo kleurrijke markt in het Mercado Dos Lavadores. Bloemen, groente, fruit en vis zijn de voornaamste koopwaar. We proeven en kopen een voor ons onbekend fruit soort, een combinatie van een passievrucht met citroen en we proeven op een klein terrasje de Madeira wijn.
We vervolgen onze weg door de gezellige Avenuda Arriaga en kopen bij de Subway een lekker broodje wat we op een bankje in het prachtige stadspark Santa Caterina opeten. Nog een kort uitstapje naar de haven en via de boulevard wandelen we weer geleidelijk aan terug naar de standplaats waar we weer opgepikt worden door de shuttlebus.

Overal staat de agapanthus volop in bloei , maar is helaas al weer op zijn retour. Prachtige bloemen blijf ik het vinden. Ook zijn langs de boulevard plekken gecre ëerd waar het WK voetbal wordt uitgezonden op grote schermen. In tegenstelling tot Nederland, doet Portugal wel mee.
Tegen de avond wordt onze auto, een spiksplinter nieuwe Seat Ibiza , al gebracht. Het verhuurbedrijf had het morgen te druk. Geen probleem hoeven we daar morgen in de planning geen rekening mee te houden.
Vanavond op een mooie plek, weer pal aan zee op een klif heerlijk gegeten met nog een lekker zonnetje, bij Inn & Arts.

Wakker geworden vannacht van langsvarende motorbootjes. Daarna wat liggen luisteren naar de geluiden van de zee. Weer in slaap gevallen en wakker geschrokken met het idee dat de ochtend al een heel eind voorbij was. Viel mee het was pas 8 uur.
Na het ontbijt gaan we op pad voor een wandeling richting het schiereiland Ponta de São Lourenço. Deze oostkaap is niet te vergelijken met de rest van het eiland. Geen terrassen en groene regenwouden , maar grasvlakten die wel iets van een steppe weg hebben.
We starten de wandeling aan het einde van de parkeerplaats. We nemen een goed gemarkeerd pad omlaag naar rechts in oostelijke richting , steken via een houten bruggetje een laagte over en hebben al vrij snel zicht op het eindpunt van de wandeling, de top rechts boven Casa da Sardinha. Ook zien we een groot gedeelte van het wandelpad, dat langs de zuidelijke helling van het schiereiland loopt. Wat verder op buigt het pad linksaf naar het noorden. Vlak daarvoor bij de splitsing loopt het pad links enkele meters omhoog naar een mooi uitkijkpunt.
In de sterke branding verheft zich een slanke rotstoren in zwart en roodachtige tinten wat een mooi contrast vormt met de helderblauwe zee.
Na dit uitkijkpunt loopt het pad rechtdoor naar de oostkaap. Na enige tijd buigt het pad scherp naar links. Het loopt via stenen trappen eerst omhoog en dan omlaag naar een volgende pas. Op een gegeven moment bereiken we een punt waar de rotsen aan beide kanten loodrecht in zee afdalen (goed beveiligd met een hek). Even later bereiken we dan het licht naar het zuiden glooiende plateau van het Casa da Sardinha. Hier splitst het pad zich.

We nemen het linker pad zonder veel stijgen en dalen tot het pad wat richting de top gaat. Dit pad loopt over het westelijke gedeelte van de rug, die aan een kant loodrecht in zee afdaalt. Een zware steile klim over oker kleurige aarde. Opletten geblazen, je glijdt vrij gemakkelijk weg. Op de top heb je een uitzicht op Porto Santo, de hoogste bergtoppen van Madeira, Canical  met zijn windmolen, de baai van Machico en de in zee aangelegde landingsbaan van het vliegveld van Madeira.
De terugweg volgt hetzelfde pad. Inmiddels is het prachtig zonnig geworden wat mooie plaatjes oplevert. Het is al met al een prachtige wandeling en na bijna 4 uur zijn we weer terug bij onze auto. Terug bij ons stekkie, eerst maar even lunchen en in de supermarkt nog wat wijn scoren voor de komende dagen.
We rusten daarna welverdiend uit met een boekje op een bedje aan het water.
In de avond vinden we vlak bij het hotel een restaurantje in een tuin, Vila Ventura Garden Grill. In vergelijking met Nederland is uit eten hier op Madeira niet zo prijzig!

Het wordt vandaag een grotendeels bewolkte maar wel warme dag. We besluiten een gedeelte van de zuidkust te rijden en rijden als eerste via de snelweg naar Calheta. Hoge kliffen met daaraan twee kunstmatig aangelegde stranden met lichtgekleurd zand uit Marokko en een jachthaven. Het is ook de regio van de grote bananen plantages.
Vanuit Calheta zakken we langzaam weer af via secundaire kustwegen langs plaatsen als Madalena do Mar, Carvahal, naar Ribeira Brava.
De plaats is net ontwaakt van grootse festiviteiten in de maand juni. Er wordt druk geruimd maar het plaatsje hangt nog vol slingers, zoals ook bij de Igreja de Sao Bento. Een kerkje in barok stijl met een opvallend schaakbordpatroon op het dak van de klokkentoren. Binnen is er een overdaad aan verse bloemen, in allerlei patronen en samenstellingen.
Verder slingerend langs de kust komen we bij Cabo Girão. Deze op een na hoogste steile klif van Europa heeft een indrukwekkende diepte van 580 meter loodrecht naar beneden. De glazen skywalk biedt een spectaculair uitzicht op de diepte.
Vlak voor Canico maken we nog een kort uitstapje naar de top van de klif van de Ponta do Garajau. Met een korte wandeling kom je bij het grote standbeeld van Christus de Verlosser met uitgestrekte armen, net als het beroemde standbeeld dat uitkijkt over Rio de Janeiro.
Tegen de avond weer heerlijk zonnig. We eten bij een visrestaurantjes aan het einde van de boulevard, Nova Onda Catinho dos Petiscos.

Na het ontbijt vertrekken we met een strakblauwe hemel richting Rabacal voor een wandeling langs de Levada das Vinte e Cinto Fontes. Het kleine, rotsachtige dal van de 25 bronnen (Fontes) is te vinden in een zijdal van de Riberia da Janela. Te midden van ongerepte vegetatie klatert hier een groot aantal watervalletjes over de begroeide rotswanden in een meertje.

Via de snelweg nemen we de afslag bij Ribeira Brava richting het binnenland. Bij de afslag naar Rabacal is de weg versperd. Reden steenval. Dus weer terug richting de snelweg om vervolgens voorbij Ponta do Sol een nieuwe poging te wagen. Dit keer met succes. We parkeren onze auto op een centrale parkeerplek aan de weg.
De toegangsweg naar Rabacal is afgesloten. Er rijden wel shuttlebusjes maar we besluiten het stuk te lopen. 4 km extra boven op de wandeling en 200m hoogteverschil. Bij het boswachtershuis begint de eigenlijke wandeling.
Het pad daalt via traptreden verder af door een schaduwrijk bos en na enkele bochten bereiken we het vlakke pad langs de Levada do Risco. Verder dalend over stenen traptreden en wandelend langs het irrigatiekanaal, soms smal maar beveiligd met stalen kabels, bereiken we na twee uurtjes de 25 Fontes. Een kom waar de rotswanden in een halve cirkel omheen staan en die begroeid is met bomen,varens en mossen. Er stort een groot aantal watervalletjes omlaag in de heerlijke koele rotspoel. De wanden hebben prachtige kleuren. Bij deze plek zijn we inmiddels 400 meter gedaald vanaf ons startpunt en ja die moeten we uiteraard ook weer terug.

Het wordt een pittige klim van een 4,5 km maar na anderhalf uur staan we weer boven bij de parkeerplaats. Alles bij elkaar bijna 9 km in de benen. Een prachtige maar ook pittige wandeling.
Via een secundaire weg rijden we naar beneden naar Calheta om vervolgens via de snelweg de route naar Canico weer op te pakken.
Bij terugkomst eerst maar weer even shoppen bij de plaatselijke Spar om daarna nog aan een verlate lunch te beginnen.
Wat later in de avond gegeten bij Lee Hamilton Steak House, weer pal aan de zee!

Vroeg wakker en genoten van een mooie zonsopkomst. Blij met onze prachtige plek in het complex met het geweldige uitzicht op zee. Weer een strakblauwe lucht en na een heerlijk ontbijtje op het zonnige terras voor vandaag een plekje gezocht op de bedjes aan het water. Lekker wat lezen en zwemmen en in de middag worden we getrakteerd op voorbij zwemmende dolfijnen. Ze maakten er een ware show van. Prachtig om te zien.
We eten bij Atlantis, een prachtige locatie aan zee, maar de bediening erg traag.

Op naar de hoogste pieken op Madeira. We rijden met de auto naar de hoogstgelegen parkeerplaats van Madeira, vlak bij de top van de Pico do Arieiro, 1818 meter. Overal prachtige bloemen langs de weg. Veel hortensia's en agapanthussen, die hier in tegenstelling tot aan de kust veelal nog in bloei moeten komen. Vlak voor we de parkeerplaats bereiken rijden we in de mist om op de top volop in de zon te komen.

Vanaf de parkeerplaats klimmen we het trappenpad op naar de zuil op de top .Wat een magnifiek gezicht  alleen al vanwege het overweldigende uitzicht over de hoogste toppen van Centraal Madeira. Na hier enige tijd van genoten te hebben volgen we het geplaveide pad bergafwaarts.
Een kwartier later bereiken we de Miradouro Ninho da Manta (het buizerdnest), met het uitzicht over het dal van de Ribeira da Faja da Noguira. Een kortere klim over een spectaculaire rotstoren brengt ons naar een volgend uitkijkplatform. De route om de oostflank van de Pico das Torres is hier goed zichtbaar. We kunnen eigenlijk geen genoeg krijgen van de uitzichten maar we besluiten toch maar weer terug te gaan via hetzelfde pad. Echt een indrukwekkende plek.
We vervolgen onze weg richting Santana en maken een korte stop in Rebeiro Frio, waar staatsbosbeheer een forellenkwekerij heeft aangelegd. Rond de bassins ligt een kleine botanische tuin.

In Santana bezoeken we kort de casas do colmo, de kleurrijke rietgedekte huisjes die vroeger aan de noordkust door hele gezinnen bewoond werden.

We vervolgen onze weg richting de parkeerplaats van de Achada do Teixeira. Het is even zoeken maar na een half uur staan we aan het begin van de wandeling naar de top van de Pico Ruivo, de hoogste top van Madeira, 1862 meter. Over ruim 2,5 km klimmen we geleidelijk aan 300 meter. We hebben hier met iets meer bewolking te maken wat maakt dat we tijdens de wandeling niet aan alle zijdes een uitzicht hebben.

Toch is dit ook een geweldig mooie wandeling. Na een uurtje bereiken we de Pico Ruivo hut, de laatste plek om even uit te rusten en wat te drinken voor dat we aan de laatste maar ook meest pittige klim beginnen naar de top.
Boven gekomen hebben we een prachtig uitzicht, maar een groot gedeelte van de toppen zijn helaas al in nevel gehuld. Vrij gebruikelijk hier begrijp ik later.
Via het binnenland langs plaatsen als Santo Antonio en Camacha zakken we weer af richting de Zuidoost kust. In Camacha brengen we nog een bliksembezoekje aan het vlechtwerkcentrum, waar de wilgentenen, die hier overvloedig aanwezig zijn verwerkt worden tot huishoudelijke voorwerpen in alle vormen en maten.  Hoe ze het ooit kwijt worden geen idee, maar mogelijk is het ook een kwestie van smaak. Op een terrasje eten we nog een stuk gebak uit de regio vanwege het ontbreken van de lunch vandaag, ha ha.
Het loopt al weer tegen zessen als we onze accommedatie  weer bereiken. Een prachtige dag met weer veel wandelkilometers in de benen. In de avond wandelen weer naar het restaurant van de eerste avond, Praia dos Reis Magos. Tot dusver een van de betere restaurants hier.

Als we wakker worden kijken we buiten tegen een zeer onheilspellende lucht aan. Belooft niet veel goeds voor vandaag. Maar als zo vaak hier is het anderhalf uur later weer stralend weer. Wel een flinke wind, dus we zoeken een beschut plekje aan een van de lager gelegen terrassen . Een privé plekje!
Tussendoor wat boodschappen, lunchen en vooral veel lezen. Eindelijk na lange tijd weer eens wat boeken gelezen. In de avond weer gegeten bij Villa Ventura Garden grill, ook vanwege de stevige wind en dit is een beschut plekje.

Weer een bewolkte start en net als gisteren al snel weer zonnig. Na het ontbijt rijden we met de auto weer naar de Encumeadepas, waar we enige dagen geleden niet verder konden vanwege een weg blokkade. Bij deze plek starten we nu met een wandeling via de Levada das Rabacas richting Lombo do Louro. Het irrigatiekanaal is in het begin diep en breed, volop begroeit met agapanthussen en hortensia's en ook hier in tegenstelling tot aan zee moet het grootste gedeelte nog in bloei komen. Wel volop gele bloemen, ha ha !
We hebben een mooi uitzicht op het dal van de Ribeira de Agua in de diepte. Na ongeveer 15 minuten komt er een vertakking naar het Folhadal door een tunnel. We proberen het enkele meters maar deze is zo laag en het pad zo smal dat we dit maar niet riskeren in het donker. Je kunt er ook niet keren , zo smal ,dus weer in zijn achteruit er uit.
We nemen de andere afslag. Op de tamelijk kale hellingen wandelen we vaak op de muur van de levada. We passeren de opvallend gevormde top van de Pico Redondo.

Na een groot rotsblok dat over de Levada ligt wordt het pad op sommige gedeelten erg smal en moeten we vaak over de levadamuur lopen die amper 50 cm breed is. We bereiken de bodem van het dal waar watervallen omlaag stromen, steken de beekbedding over en we volgen de levada verder door een lange tunnel, waarvan het eind al vanaf de ingang te zien is. Het is soms erg nat door het water wat door de tunnel heen sijpelt.
Na de tunnel voert de levada  slingerend verder langs soms steile en onbeschutte hellingen. Na een bocht zien we een oud stenen gebouw. Bij dit punt rusten we en drinken we even wat en lopen we het zelfde pad weer terug. Na 3 uurtjes wandelen zijn we weer terug bij de auto. Weer een geweldig mooie wandeling.
In de namiddag brengen we nog wat tijd door in het zonnetje en in de avond klimmen we richting het dorp waar we bij Fados, een restaurant midden in een woonwijk voortreffelijk hebben gegeten. De eigenaresse spreekt beperkt Engels en de door ons uitgekozen rosé was tot twee keer toe niet voorradig maar het eten, zoals de biefstuk op een hete steen ,van Jeroen was super.

Stralend weer. Vandaag naar Porto Moniz.
Via Sao Vincente willen we de VE 2, de noordelijke kustweg van 16 km, met zijn steile kliffen, watervallen en terrassen met wijngaarden bewonderen. Helaas alle mogelijke afslagen zijn geblokkeerd. Bij de ingangen zie je de grote gevallen rotsblokken al liggen. Dus alleen korte stops bij uitzichtpunten en in Seixal.
Aangekomen in Porto Moniz parkeren we de auto en we wandelen richting de Piscina Naturalis. Een verzameling natuurlijke poelen tussen de lava rotsen, die zijn vergroot en met elkaar verbonden via betonnen kanalen. We vertoeven hier tot tegen 3 uur en maken nog een korte wandeling door Porto Moniz.
Terug nemen we de weg slingerend naar boven en genieten vanaf de uitzichtpunten op grote hoogte van de aanblik op Porto Moniz.
Via het binnenland met in eerste instantie een overdaad aan prachtige bloemen langs de weg en wat verderop door de vlakke en boomloze uitlopers van het plateau Paul da Serra, zakken we weer af naar het zuiden. Aan de kust komen we in de bewolking en net als gisteren is het weer stralend weer vlak voor Canico. In Garejau nemen we even snel de afslag om het beeld van Christus de Verlosser, deze keer met een blauwe lucht te bewonderen. Het is al tegen zessen als we weer terug zijn op ons stekkie. We eten weer in het zonnetje op het plekje met het mooiste uitzicht, bij Inns & Arts.

Vandaag op pad naar het dal Curral das Freiras, letterlijk ' stal van de nonnen'.
De HereWeGo-app stuurt ons de meest onmogelijke steile weggetjes op dus die hebben we maar terzijde geschoven toen we eenmaal de weg gevonden hadden. We rijden eerst naar het uitzichtpunt bij Eira do Serrado, waar je het mooiste uitzicht hebt op het dal. De naam van het dal en van het gelijknamige dorp is afkomstig van de nonnen van het klooster Santa Clara in Funchal, die zich hier in 1556 tijdens een aanval van  Franse kapers terugtrokken. Het dorp was lange tijd alleen te voet over de bergen bereikbaar, tot in de jaren vijftig een smalle bochtige weg werd aangelegd. De laatste kilometers van de weg die voorheen steeds door steenslag werd vernield, zijn nu vervangen door een tunnel.
Ook beneden vanuit het dorp heb je een indrukwekkend uitzicht op het grandioze landschap. We maken een korte wandeling door het dorp.
Op de terugweg stoppen we bij het uitzichtpunt Pico dos Barcelos voor een mooi uitzicht op Funchal en omliggende dorpen. Een herhaalde stop bij Gabo Girao levert ons geen betere plaatjes op als een week geleden. Ook nu hangt de plek opnieuw hardnekkig in de wolken. Wel een leuke foto van Jeroen met een traditionele muts bij een plaatselijk souvenirs stalletje!
We eten in de straat achter onze accommedatie bij Snack bar Mare. Spot goedkoop en kwalitatief goed.

De laatste dag dat we de auto hebben. Vandaag gaan we naar Monte en we starten met een bezoek aan Jardim Tropical Monte Palace met ook een Berardo beeldencollectie uit Zimbabwe en een prachtige mineralencollectie uit voornamelijk Brazilië, Zuid Afrika, Peru en Argentinië.
Over 70.000m2 zijn verschillende terrasvormige  tuinen ingericht, met prachtige vijverpartijen, grotten, oosterse paviljoens , kleurrijke bloemen en een mengeling van inheemse en exotische tropische bomen. We verblijven hier een drietal uurtjes.
Via de zijuitgang belanden we in de straat waar de Monte-Tobogan-rit plaats vindt. Een twee kilometer lange afdaling over de steile straten naar Livramento in een tobogan. Dit vraagt grote vaardigheid van de bestuurders.
Op het terras boven het toboganstation staat de kerk Nossa Senhora do Monte. Na een kort bezoek aan deze kerk dalen we weer af richting de snelweg en gaan oostwaarts richting Canical, op zoek naar het walvismuseum, Museu da Baleia. Blijkt helaas gesloten te zijn op maandag.
Als laatste voor we weer richting onze accommedatie gaan, brengen we nog een bezoek aan het uitzichtpunt bij Ponta de Sao Lourenco, met een prachtig landschap van hoge vulkanische kalktuf in de mooiste kleuren en het in 2013 geopende Quinta do Lorde met een luxueus resort, een jachthaven en eigen woningen. Dit kunstmatige vakantieoord heeft zelfs een kerk. Van veraf lijkt het geheel dan ook een ydillisch dorpje.
Even aftanken en we zien dat we toch nog een 750 km gereden hebben op een eiland van maar 54 km lang en 22 km breed. In verband met de harde wind die avond eten we voor het eerst binnen bij  Praia dos Reis Magos. 

Samengevat een warme, windstille en grotendeels bewolkte dag! Tijd voor een spannende thriller op een ligbedje aan zee!
We eten wederom bij Praia dos Reis Magos, dit maal lekker buiten,het is windstil. Het voelt als een warme zomeravond waar we later op de avond getuige zijn van de wekelijkse Zumba les op de boulevard. Swingt wel!  Dit alles met een glaasje Poncha da Madeira, een traditioneel drankje van het eiland Madeira. Bij dit restaurant altijd de gratis afsluiter.

Al weer onze laatste dag op Madeira. In tegenstelling tot gisteren stralend weer, dus we genieten nog even van het zonnetje deze dag. In de avond nog een keer de klim naar restaurant Fados. We zijn de enige gasten !
Op ons balkon drinken we nog een laatste wijntje, het is een heerlijke warme avond.
Nog een laatste nachtje  genieten met de ruisende zee onder ons.

Op naar het nog steeds zeer zomerse en warme Nederland. Een laatste ontbijtje in het zonnetje op het terras, laatste spullen pakken en richting vliegveld.
Ons toestel vertrekt op tijd en met de wind mee winnen we een half uurtje, waardoor om 4 uur al landen op Schiphol. Het is heerlijk zonnig weer en spitstijd ! Het wordt dan ook half 8 voor we uiteindelijk thuis zijn.
Madeira: bergachtig, prachtige natuur, wandel paradijs ,heerlijk klimaatje. Wij hebben er van genoten!