Vanuit een tropisch Nederland met 34 graden op de thermometer vliegen we voor onze vakantiebestemming naar het Griekse eiland Corfu. We hebben een middagvlucht met de Lithouwse luchtvaart maatschappij GetJet Airlines, ingehuurd door TUI, omdat de Boeing 737 MAX nog steeds aan de grond moet blijven. Met de bus worden we naar ons toestel gebracht, nog niet eerder mee gemaakt op Schiphol. We kunnen al merken dat het vakantieseizoen er aan komt, het is file rijden naar de startbaan voor de take-off. Maar goed bijna een klein uurtje te laat gaan we toch het luchtruim in, op weg naar de Griekse zon.
Wat is het prachtig helder weer onderweg. Mooie bergtoppen, de Kroatische kust met al zijn eilandjes. Na een rustige vlucht van twee en een half uur, landen we aan het begin van de avond op het zonnige vliegveld van Kerkyra. De transfer naar ons hotel Alonakia aan de westkant van het eiland in Agios Gordios is een klein uurtje.
We worden hartelijk verwelkomt door de familie en krijgen een prachtige kamer op de tweede verdieping met uitzicht op zee. Snel nog wat eerste boodschappen doen en rond half tien genieten we nog van een heerlijke maaltijd in het restaurant van het hotel. Het heerlijke knoflookbrood en het toetje zijn hier standaard van het huis. Nog een wijntje op ons balkon, wat appen met het thuisfront en om 1 uur in de nacht vinden we het toch tijd om te gaan slapen.

Prima geslapen ondanks dat het in de nacht maar afkoelt tot 23 graden. We genieten van een voor Griekse begrippen uitgebreid en lekker ontbijt.
Het wordt voor ons vandaag een heerlijk dagje aan het zwembad. Een relaxte start van onze vakantie.
Aan het einde van de middag wandelen we door het dorpje richting strand. Een mooi breed zandstrand met de in zee de staande rots Ortholithos en meer van dat soort formaties aan de zuidkant van de circa 1 km lange baai. De baai wordt omlijst door steil aflopende groene hellingen die tot aan het water reiken. Aan het strand zijn vele barretjes en restaurants. We belanden bij Posidonio op het terras. We hebben de afgelopen twee dagen ontdekt dat ook hier rosé inmiddels een gangbaar drankje is en we hebben hier zelfs een erg lekkere gevonden (huiswijn). Later besluiten we hier ook te eten en genieten daarbij van een prachtige zonsondergang.
Inmiddels half 10 in de avond en nog een warme, aangename 26 graden. Nog lekker wat nagenieten op ons balkon met een wijntje .

Om 10 uur wordt ons autootje een witte Citroën C1 afgeleverd. De komende tien dagen kunnen we op pad om het eiland te verkennen. Ons eerste reisdoel is Paleokastrisa. Een plek met een prachtige rotsachtige kust met baaien en strandjes, soms letterlijk alleen maar bereikbaar per boot.
Maar eerst komen we maar eens in beweging. We nemen route 17, rondwandeling bij Paleokastritsa, uit de Rother wandelgids.
We wandelen over steile smalle overwoekerde paden, met een totaal hoogteverschil van 260 meter naar het op de berghelling gelegen dorp Lakones. Een pittige klim bij ruim dertig graden. Heerlijk zijn de geuren van de eucalyptus-bomen en de prachtige uitzichten.

Boven aangekomen drinken we eerst wat op het kleine dorpspleintje en genieten van het uitzicht op Paleokastrista. Met ditzelfde mooie uitzicht lunchen we bij taverna Bella Vista.
De weg weer naar beneden is ook een lastige over een stenig, soms smal pad. We komen alleen een paar Nederlanders tegen. Verder is er niemand zo gek met deze temperaturen dit aan te gaan.

Weer beneden in Paleokastritsa besluiten we een boottochtje te doen langs grotten en prachtige strandjes. Vooral Paradise Beach is prachtig vanwege zijn bijzonder gelaagd gesteente als achtergrond decor. Een heerlijk, nat tripje op het water.
Via de smalle mooie weggetjes langs de kust zakken we hierna weer met de auto af richting Agios Gordios. Het is inmiddels al na zessen maar we genieten nog even kort van het zwembad en de zon bij het hotel. Vanavond ook hier gegeten. Overheerlijke zwaardvis. Echt een prima keuken in dit hotel.

Vandaag opnieuw richting het noorden. We doorkruisen het binnenland van Corfu en klimmen geleidelijk aan naar het hoogste punt van Corfu op de berg Pantokratoras ( 996 meter) en het gelijknamige klooster .Van hier uit hebben we een prachtig uitzicht over een groot gedeelte van Corfu en het naburige Albanië en de Diapontische eilanden.

Na een bezoekje aan het klooster dalen we weer af naar de kust naar het plaatsje Agios Spyridon waar we een rondwandeling maken langs zee en het moerasgebied naast de Antiniote lagune (wandeling 10 uit de Rother wandelgids). Een vlakke wandeling maar door de erg rotsachtige ondergrond toch nog lastig, zo ook de temperatuur van 34 graden.

We lunchen bij Finikas, prima plek en zeer attent, gastvrij. We vervolgen onze route oostwaarts naar het plaatsje Kassiopi.

We maken daar een rondwandeling door het plaatsje en de nabij gelegen schitterende stranden, baaitjes. Hoeveel kleuren blauw wil je hebben.
We zakken af via de oostkust naar Gouvia waar we de restanten van een Venetiaanse scheepswerf uit de 18e eeuw willen bekijken. Er staan nog 15 bogen en het stenen portaal uit 1778. Het geheel is echter omringd met een ijzeren hekwerk en op de een of andere wijze niet meer toegankelijk. Met wat kunst en vliegwerk toch wat foto’s kunnen maken. Even nog snel een drankje op een terrasje en dan terug naar Agios Gordios.
Het is al half 7 maar we nemen nog snel een plons in het zwembad om wat af te koelen, heerlijk. Weer een geslaagd dagje! Heerlijk gegeten bij Ark aan het strand.

Vandaag op naar het zuiden. Via het bergdorpje Pentati rijden we langs de kust naar de Korission lagune, waar een 7 km lange schoorwal het uitgebreide moerasgebied rond de lagune scheidt van de zee. De zee en de duinen vormen voor vele zeldzame planten en dieren een ideaal leefgebied. Een onverharde weg brengt ons per auto tot aan de wankele met planken gestapelde brug waar een kanaal de open verbinding maakt met de lagune en wandelen daar kort wat rond.
We keren terug naar het beginpunt en vervolgen onze weg zuidoostwaarts naar Alikes, een afgelegen deel van Lefkimi. Tussen oktober en juni kun je hier met een beetje geluk honderden flamingo’s zien, helaas nu niet dus! Bijna tweehonderd vogelsoorten zijn er geteld in de voormalige zoutmijnen. De zoutmijnen zijn al in de 25e eeuw door de Venetiërs aangelegd. Pas in 1988 is de zoutwinning hier gestaakt omdat goedkoop import zout de mijnen onrendabel maken. We lopen op eigen gelegenheid langs de ondiepe water bassins, ziltige slib en zoutmoerassen.
Eenmaal weer aan het strand moeten de zolen van onze teva’s in de zee van een dikke klevende behoorlijk vastzittende laag ontdaan worden.

Van hier uit rijden we via het binnenland weer richting het noorden naar het Achillion. Op een terrasje drinken we eerst wat en kunnen daar genieten van de aankomende en vertrekkende vliegtuigen.Het Achillion is de steengeworden droom van twee Duitsers. Elisabeth uit het huis Wittelsbach, bekend door de Sissi films en Willem ll, tot 1918 keizer van Duitsland. Het is een zomerkasteel in Pompejische stijl. In de ontvangsthal zijn op het plafond de symbolische voorstelling van de vier jaargetijden geschilderd. In de kasteeltuin vormen de busten van twaalf wijsgeren, redenaars en poëten een soort eregalerij. Vanaf het terras reikt het uitzicht tot aan de berg Pantokrator met een mega groot bronzen beeld van Achilles. Ook een groot liggend beeld in het park laat een stervende Achilles zien.

Na dit bezoek aan dit prachtige plekje, eten we een sandwich bij de overburen en vervolgen we onze weg weer richting Agios Gordios.
Nog even zwemmen en wat lezen. Het blijft erg warm, ook vandaag weer ruim boven de 30 graden.

Weer een pauze dag, dus heerlijk relaxen aan het strand. Het zeewater is aanzienlijk kouder dan de afgelopen dagen en een gedeelte van het strand is door de golfslag weggespoeld. Allemaal niet erg, het is en blijft bloedheet dus de zee geeft een welkome afkoeling.
Om zes uur is het tijd voor de WK finale van het damesvoetbalelftal tegen de Verenigde Staten. Helaas zijn die een maatje te groot maar ze hebben een geweldig toernooi gespeeld!
We eten bij de oudste taverne van Agios Gordios, Theodores ( 1960) aan het einde van het strand.

Vandaag gaan we richting Corfu stad maar we starten in Kanoni, het uiterste zuiden van het schiereiland Analipsi. Een prachtige plek om de landende vliegtuigen te spotten met op de achtergrond het kloostereiland Vlacherna en het iets verder gelegen muizeneiland. We genieten dan ook enige tijd op een terrasje van dit mooie uitzicht.

Na eerst kaartjes gekocht te hebben voor de hop on hop-on-hop-off tour wandelen we naar beneden en bezoeken we het kleine klooster uit 1700 op het eilandje Vlachena.
Eenmaal op de bus is onze eerste korte stop bij het strand van Anemomylos met de windmolen en het uitzicht op de Oude Vesting.
Bij dat laatste is dan ook onze volgende stop. We brengen een uitgebreid bezoek aan deze plek waarmee Corfu in het verleden meerde invasies van de Turken kon afslaan.

We vervolgen onze weg buiten de poorten verder door de smalle straatjes van deze prachtige stad met veel Italiaanse invloeden.

De tijd vliegt en we besluiten maar weer op de bus te gaan richting Kanoni. Daar weer even de landende vliegtuigen kunnen spotten om vervolgens met de auto nog even naar Mon Repos te rijden. We zijn daar vergeten uit te stappen tijdens de tour. Het is de plek waar het geboortehuis van prins Philip, de echtgenoot van de Britse koningin Elizabeth staat. Niet bepaald Buckingham Palace. Naast dit verblijf vind je er de resten van een rond 400 voor Christus gebouwde tempel. Bij de Doris Temple iets verder op staan nog een antieke zuil met kapiteel overeind. Deze dateert van ongeveer 500 voor Christus. Dit alles is gelegen in een 280 ha groot park met 200 jaar oude bomen. Een prachtig park.

Hierna vinden we het wel mooi geweest. De hele dag gelopen in de hitte, liters water gedronken en het is inmiddels zeven uur. We rijden terug naar ons hotel en eten daar ook die avond.

We maken een korte trip naar het naburige dorpje Pelekas. We rijden naar de top van de heuvel, Kaiser’s Throne,waarop de plaats is gebouwd. Genoemd naar de Duitse keizer Wilhelm ll, die zich naar verluidt in een rode Mercedes Benz hier naar toe liet rijden om vanaf een rots op de top van de ondergaande zon te genieten.
We lopen kort door het dorpje en vervolgen onze weg vrij steil naar beneden naar Glyfada Beach, druk en volgebouwd.
Het andere strand, Kontogialos Beach aan de andere zijde van Pelekas, ook te bereiken via twee steile afdalingen is iets rustiger gelegen maar ook hier ben je zeker niet de enige.


De middag bij het hotel doorgebracht. Veel in het water want het voelt benauwend warm vandaag. We eten weer eens bij ons eerste adresje van de vakantie bij Posidonio en doen nog wat boodschappen bij de plaatselijke COOP. De eigenaar is een zeer vriendelijke, spontane, joviale man. Neemt elke keer de tijd om een praatje te maken en deze keer kregen we een glaasje van zijn eigengemaakte wijn aangeboden. Woont niet in het dorp maar 20 km verder op. In de winter is Agios Gordios uitgestorven. Er blijven maar zes gezinnen achter. Ook de eigenaars van ons hotel wonen in Corfu stad. Sluiten hier alles in oktober en komen in het voorjaar pas terug.

De dag begint zonnig, maar zo tegen elven trekt het helemaal dicht. De eerste bewolking tijdens deze vakantie en dat blijft ook de hele dag zo. Het is absoluut niet koud eerder wat benauwd, broeierig weer.
We gaan dan ook lekker wat liggen lezen op het strand. We lunchen heerlijk bij Thalassa , gaan daarna nog even liggen maar de wind neemt nog al toe, dus rond vijf uur wandelen we maar terug naar het hotel.
In de avond neemt de wind wat af en later dreigt er onweer maar het blijft bij wat lichtflitsen. Gelukkig maar daar in het noorden van Griekenland hevig noodweer was met ook nog al een aantal dodelijke slachtoffers.
We eten Mexicaans deze avond bij La Tabernita.

De laatste dag dat we de auto hebben. We rijden nog een keer naar toch een van de mooiste plekjes van het eiland, Paleokastritsa, ook omdat we nog naar het fotogenieke en idyllisch gelegen in 1228 gestichte mannenklooster Panagia Theotokos willen. Dit gaan we dan als eerste doen nu het nog rustig is.

Bij de toegangspoort krijg ik een aller charmantste rok en omslagdoek om knieën en schouders te bedekken. Het is een mooi plekje met kleurrijke binnentuintjes, een prachtig kerkje en veel historische schatten.
Rechts van het klooster loopt een pad naar een uitzichtpunt. Hier gaat het voor mij al snel even goed mis. Op dit pad verzwik ik enorm mijn enkel en val op de stenen met als gevolg ook nog een flink afgeschaafde knie. Verder wandelen is voor mij geen optie meer. Jeroen gaat even alleen en ik wacht bij het klooster.
We settelen ons op een ligbedje van een van de mooie baaien hier. Het waait weer behoorlijk vandaag. Op mijn enkel komt een flinke bult en het verstijft steeds meer. Lopen wordt steeds moeilijker. We besluiten dan ook tegen vijven om terug te rijden naar het hotel om de enkel met ijs te kunnen koelen en omhoog te leggen. Gelukkig is er een parkeerplek voor het hotel want die steile weg omhoog zou me nu echt niet lukken.
Bijna 500 km hebben we gereden de afgelopen 10 dagen. Afstanden zijn niet groot maar vragen wel veel tijd.
Veel ijs er op gehad vanavond. We zijn bij het hotel blijven eten, maar dat is uiteraard geen straf. Een super lekker gerecht gegeten, Squid gevuld met feta en tomaatjes uit de oven.

Prima geslapen met kussen onder mijn voet. We besluiten vandaag maar bij het zwembad te vertoeven. Lopen naar het strand is nu te ver en vooral terug ook te steil. Geen straf, het is heerlijk weer en contact met het thuis front laat weten dat het daar met bakken uit de hemel komt. We genieten er dus gewoon van.

Vandaag helaas weer naar huis en ondanks dat mijn enkel nog behoorlijk dik is gaat het lopen weer redelijk. We hebben nog alle tijd want we worden pas om vijf uur vanmiddag opgehaald.
Ontbijten, rustig pakken, nog wat lezen, zwemmen ,uitgebreid lunchen en dan is het toch zo ver. We nemen hartelijk afscheid van Lia en haar geweldige team mensen. Gezamenlijk zorgen ze voor een perfect vakantie gevoel!
We weten inmiddels dat we enige vertraging hebben en misschien maar goed ook. Wat een enorme chaos op de luchthaven. Duidelijk is dat ze de grote hoeveelheid toeristen eigenlijk niet kunnen verwerken. De bagagecontrole is een grote ramp. Een uur in de rij en dan mag je tas er door. Alles mag blijven zitten, nee toch niet, uitpakken, nog een keer door de scan, pfff... Daar in tegen verloopt de vlucht prima, bagageafhandeling Schiphol snel, evenals vervoer naar P4.
Om 1.00 uur in de nacht parkeren we onze auto weer voor de deur.