Na een aantal zachte maar ook zeer natte grijze wintermaanden en een Nederland wat in de ban is van het corona virus snakken we naar wat zon. We hopen dit te vinden in Mexico, meer specifiek de regio Yucatán. We doorkruisen dit gedeelte met een 16 daagse reis van Sawadee.Tegen zes uur in de ochtend rijden we richting Schiphol en bereiden ons voor op een strenge controle daar we met United Airlines via Houston, Amerika, naar Cancún vliegen. Het valt mee. Alleen Jeroen mag twee keer zijn handbagage volledig uitstallen. De eerste keer zijn een paar appels de aanleiding in de scan en de tweede keer behoort hij tot de selectie met een SSSS code op zijn boarding pass. Met nog een tiental anderen die ook ad random op deze wijze zijn geselecteerd opnieuw alles uitpakken.
We hebben een kleine vertraging vanwege een technisch mankement. Tegen elf uur gaan we dan toch met minder dan een half gevuld vliegtuig de lucht in voor een ruim tien uur durende vlucht naar Houston.
Nederland vandaag volop in de zon. Ook onderweg prachtig weer met o.a. de mooie besneeuwde vlaktes van New Foundland. Af en toe even kijken want we worden geacht de raampjes naar beneden te laten, alles moet donker zijn. Het zal wel, begrijpen doe ik het niet.
Na een rustige vlucht landen we om twee uur in de middag plaatselijke tijd op het George Bush International AirPort. We hebben ruim twee uur om over te stappen op de vlucht naar Cancún. Zoals gebruikelijk in de States heb je die tijd weer hard nodig met alle uitgebreide security procedures. Even nog wat appen met het thuisfront voordat ze allemaal in het bedje liggen en dan op voor de laatste twee uurtjes vliegen. Deze keer volle bak. Het is al donker als we landen op de luchthaven van Cancún. De procedure hier bij de douane verloopt redelijk snel. Koffers van de band en op zoek naar de vertegenwoordiging van Sawadee. Na een tiental minuten komt er een chauffeur met een voor ons bekend bordje maar in plaats van vier mensen heeft hij er vijf op staan om op te halen. Spreekt geen woord Engels dus het duurt even voor dat we uitgelegd hebben dat nummer vijf niet komt. Op naar het hotel Aduard Haciënda Cancun.
Mooie plek maar na eenentwintig uur onafgebroken reizen zoeken we na ons geïnstalleerd en gedoucht te hebben snel het bed op .

Vier uur en al weer wakker, maar lekker nog wat blijven liggen tot een uur of zes.
Na een heerlijk ontbijtje, kennismaking met onze reisleidster Karla Zenteno en de rest van de groep.

We gaan we op pad naar de archeologische vindplaats Ek Balam, gelegen in het laagland van Noord Maya, 25 kilometer ten noorden van Valladolid. Van de pré-classic tot de post-classic periode was het de zetel van een Maya koninkrijk. De site staat bekend om het behoud van het gips op het graf van Ukit Kan Lek Tok, een koning begraven in de zijkant van de grootste pyramide. Het is een prachtig complex met tempels paleizen, Maya hiërogliefen, rotsschilderingen en vestigingsmuren. De klim naar het graf en de top van de Acropolis is een bijzonder steile. Lopend de trap omhoog maar op mijn gat naar beneden. Wel de moeite waard, met prachtige uitzichten over het gehele complex. Dit is het laatste jaar dat je deze klim nog kan doen. Net als bij Chichen Itza stopt dit in verband met de vele dodelijke valpartijen.

Na dit bezoek op naar wat verkoeling, want met het zonnetje loopt de temperatuur als snel op richting de dertig graden. Via een hobbelige zandweg bereiken we de Cenote Hubiku.
Cenotes zijn natuurlijke waterbevattende grotten of poelen die verspreid over heel Yucatán te vinden zijn. Men noemt dit in de geologie een karstverschijnsel. Op sommige plekken is het gesteente verweekt en ingezakt (een zinkgat) waarbij ondergrondse met water gevulde holtes ontstaan, de cenotes.
Na de lunch dalen we dan ook af om daarin heerlijk te zwemmen.
We sluiten ons bezoek af met een ook op het terrein gelegen proeverijtje bij een tequila museum. Pure, iets te scherp wat mij betreft maar met een koffie-, cocos-, chocolade- of vanillesmaak toegevoegd heerlijk. Ook zien we op het terrein de eerste leguanen. Blijven ook machtig mooie beesten.

Het is inmiddels al weer halverwege de middag en we rijden dan ook naar onze overnachtingsplek, hotel Maria de la Luz, midden in Valladolid. Wat een gezellig sfeervol stadje met een mooi centraal plein en een prachtige kathedraal.

Een van de redenen waarom we in Valladolid overnacht hebben, is naast dat het een leuke plaats is, dat het relatief dichtbij Chichen Itza ligt.
We vertrekken dan ook vroeg, meteen na het ontbijt om de drukte voor te zijn van alle tourbussen die van de kustplaatsen vandaan komen. Het is dan ook nog rustig als we arriveren bij de meest bekende stad van de Maya’s en van de Tolteken.

Het is een van de meest indrukwekkende overblijfselen uit de Maya cultuur, maar het bevat ook invloeden van de minder bekende Tolteken. De ruïnestad is ook berucht vanwege de talloze mensenoffers. Het bekendste bouwwerk in Chichen Itza is El Castillo, een machtige trappiramide .De Tolteken cultuur zien we terug in de krijgshaftige en soms huiveringwekkende taferelen aangebracht op talloze monumenten. Chichen Itza biedt zo’n beetje alles wat je van een stad mag verwachten zoals tempels graftombes, marktplaatsen, sportvelden, podia en paleizen. We maken een uitgebreide rondleiding met een gids en zijn kennis maakt dat zo’n stad ook echt een beetje begint te leven. Tegen de tijd dat wij het complex verlaten is het enorm druk geworden.
Na dit brengen we een bezoek aan een Mexicaanse familie die vers voor ons gekookt heeft en ons laat zien hoe ze dit doen. Claudia de vrouw des huizes maakt elke dag 10 kg pulled pork, zestien uur bereid en gestoofd in een metalen bak op een met gloeiende kolen ondergronds bakplaats. Ook de tortilla’s, alle groentes, sausjes komen uit de eigen keuken en tuin. Het smaakte dan ook geweldig lekker.

Hierna gaan we op weg naar de hoofdstad van Yucatán, Mérida. Na een uurtje relaxen na aankomst in ons hotel Dolores Alba gaan we wandelend richting het historisch centrum. Ook hier weer een prachtig centraal gelegen parkachtig plein Plaza Grande. In de avonden zijn er ook hier dans en muziekvoorstellingen buiten het gemeentehuis het Palacio Municapal. Tegenover het gemeentehuis staat de kathedraal de oudste in Amerika. Er staat een enorm houten beeld van Christus achter het hoofdaltaar. Prachtige gebouwen zijn ook het wat verder ongelegen Templo de la Tercerra Orden, en het Teatro José Peon Contreras. We wandelen nog tot Parque Santa Lucia en lopen dan weer terug naar het centrale plein met naast de kathedraal een hal met een tijdelijke tentoonstelling van Jovian, Construccion- Deconstruccion.

Het centrum van Uxmal is versierd met symbolische motieven en sculpturen van de regengod “Chaac”. We maken onder leiding van een gids een uitgebreide wandeling over dit mooie complex. Na dit bezoek lunchen we in een naburig plaatsje en genieten we daar o.a. van de citroensoep en een tequila met een mengsel van wat heerlijke zoete toevoegingen. Ze maken er een waar schouwspel van.
Hierna nog een uurtje rijen met onderweg nog een stop bij een klein hoeden fabriekje waar ze met de hand de hoeden maken van sisal. Vanwege de benodigde luchtvochtigheid gebeurd de verwerking hiervan in een dieper gelegen grot. Monnikenwerk.
Aan het einde van de middag komen we aan in Campeche, gelegen aan zee, bij het luxe Gamma de Fiesta Inn. We krijgen een kamer met zeezicht. Super !
In de avond maken we met Karla nog een eerste oriënterende wandeling door het zeer pittoreske plaatsje met zijn prachtig gekleurde huizen en eten we bij restaurant Marganzo een super lekker visschotel.

We worden verrast met een superlekker ontbijt met zelfs verse jus d’orange.
Na het ontbijt gaan we naar het nabij gelegen Becán. Een mooie gerestaureerde site. Prachtige piramides, paden en zelfs een slotgracht.

Ook hier klimmen we naar de top, minder hoog als gisteren, met weer prachtige overzichten over het totale terrein. In een kleine twee uur rijden we verder naar de oostkust naar Bacalar. Eerst lunchen en zwemmen we bij Cenote Azul, een mooie plek om vervolgens tegen drieën te arriveren bij ons hotel Awazul direct aan het meer van de zeven kleuren. Het wordt de zevenkleurige lagune genoemd.
We hebben een prachtige kamer direct aan het water. We luieren wat op de aangelegde steiger en tegen zessen gaan we naar het wat verderop gelegen centrum van Bacalar. De poorten van de burcht zijn al gesloten dat bewaren we voor morgen. We staan nog even stil bij een weelderig gedecoreerde bruidslocatie en feest aan het strand en hebben dan met de overige groepsleden een zeer gezellig etentje bij La Plaijita aan de kust. Een lekker relaxt dagje.
Wel bereiken ons steeds meer alarmerende berichten over het coronavirus. Naast China, heeft ook Amerika het luchtruim gesloten en gebeurt dit ook al in verschillende Europese landen. Gelukkig vliegen we niet terug via Amerika maar via Zwitserland. Nu nog open voor transfers.

Nederland gaat ook deels op slot. Scholen horeca en sportclubs gaan allemaal dicht tot begin april. Het wordt wel allemaal steeds heftiger. Wel bizar, hier lijkt het allemaal zo ver weg.

We ontwaken met een prachtige zonsopkomst. Na het ontbijt relaxen we wat op de aanleg steiger en om half elf vertrekken we met een boot voor een trip door de lagune.
Lagune Bacalar is een zoetwatermeer van 42 km2 en wat het zo bijzonder maakt zijn de verschillende kleuren blauw. Je kunt het je bijna niet voorstellen hoe blauw. We maken een leuke tocht met een zwemstop in ondiep water met heerlijke hangmatten en schommels in het water. Bij de terugkomst laten we de bezorg service wat taco’s brengen en genieten nog even wat aan het water. In de namiddag gaan we naar het centrum, wandelen wat rond en drinken een cocktailtje. Heel het stadje ademt een relaxte sfeer uit.
In de avond eten we bij Mestizos, voor het eerst een wat mindere ervaring qua restaurant deze vakantie.

Na het ontbijt gaan we op weg richting het noorden in eerste instantie naar Tulum. Een prachtige oude Mayastad aan de Caribische Zee. Zama de ruïne van Tulum is gelegen hoog op de rotsen langs de kust en heeft ooit als fort gediend tussen de 13e en 15 e eeuw. Wat een prachtige plek midden tussen de wuivende palmbomen, bloeiende struiken en prachtig aangelegde paden, met op de achtergrond stranden, rotsen en de zee in al zijn blauwe schakeringen. De leguanen en neusbeertjes maken het ydilische plaatje compleet.
Na dit bezoek lunchen we bij Taqueria Honorio, een beroemd taco’s restaurant in de wijde omgeving.
Hierna rijden we door naar Playa del Carmen naar ons Sc Hotel Playa del Carmen. Na een snelle incheck gaan we eerst het plaatsje verkennen. Naast het centrale plein is met name 5th Avenue the place to be, de straat met een aaneenschakeling van winkels bars en eetgelegenheden. Op het plein genieten we van een oeroude tradionele Mexicaanse voorstelling, Danza de los Voladores, de dans van de vliegers. We drinken met zijn allen wat op een terras en wandelen dan terug naar ons hotel.

We eten heerlijk om de hoek bij Wichoos. Overheerlijke garnalen met kokos en Jeroen met bacon.
Opnieuw bereiken ons berichten over landen die de grenzen hebben dicht gegooid zoals buurland Guatemala en Costa Rica. Ook Zwitserland doet de grenzen dicht. Mexico blijft vooralsnog open even als Nederland. Wat dit gaat betekenen geen idee? We wachten maar even de berichtgeving van Sawadee af.

Onze vlucht gaat nog steeds door op de site van Swissair. De eerstvolgende een aantal dagen later is wel gecanceld. We mogen het land niet in maar wel on transit.
We laten het maar weer even los en wandelen na het ontbijt via het strand naar beachclub Mamita’s. We huren hier een ligbed en parasol en genieten een dagje van zon zee en strand. De temperatuur van de Caribische zee is heerlijk. We wandelen aan het einde van de middag via 5th Avenue weer terug, waar een gezellige drukte heerst.
In de avond eten we als groep nog een keer samen bij Carboncitos met Karla onze reisbegeleidster. Zij gaat morgen niet meer mee naar Isla Mujeres.
We nemen met Dirk, Linda en Aafje hierna nog een afzakkertje bij Wichoos, een héérlijke Margarita.

We genieten van een heerlijk uitgebreid ontbijt op het terras aan zee. Het is werkelijk een heel idyllische plek.

Na het ontbijt gaan we te voet een gedeelte van het eiland verkennen. We lopen via de oostkant langs de zee richting het vliegveldje halverwege het eiland. Aan deze zijde is de zee best wel ruw.
Halverwege het eiland steken we een paar honderd meter over en dan zitten we weer aan de andere zijde van het eiland.
We lopen een stukje richting de haven, drinken daar wat om vervolgens over te steken richting het centrale plein, uiteraard met kerk en gemeentehuis. Via het strand aan de noordzijde lopen we weer richting ons hotel. De rest van de middag zwemmen we en luieren we wat op het strand.
Ondertussen bereiken ons de berichten over de toenemende zorgelijke situatie van het thuisfront met betrekking tot het corona virus. Onze woonplaats heeft een van de grootste concentraties besmette patiënten, met helaas ook al veel dodelijke slachtoffers. Een bizarre wereld. Iedereen wordt geacht zoveel mogelijk thuis te blijven, het openbare leven ligt helemaal stil.
We proberen hier nog wel wat te genieten van onze laatste vakantiedagen maar het speelt wel voortdurend op de achtergrond door onze gedachte.
In de avond eten we bij Amigos in de hoofdstraat. Eten was heerlijk, de wijn wat minder.

Al weer onze laatste dag van de vakantie met deze keer wel een heel dubbel gevoel. We proberen hier nog volop van te genieten maar we zullen gezien het feit dat steeds meer landen hun grenzen sluiten en de steeds nijper wordende situatie in Nederland ook weer blij zijn als we straks weer veilig thuis zijn.
Na het ontbijt gaan we de zee op om te snorkelen. Een mooie trip met ook een prachtige onderwaterwereld, met als hoogtepunt toch wel een mooie maar ook imposante rog. We zijn de laatste trip voor deze organisatie, daarna sluiten ze voor onbepaalde tijd evenals het restaurant waar we deze avond eten, het North Garden restaurant de deuren.

Ook hier gaat geleidelijk aan alles op slot. We vertrekken net op tijd weer naar Nederland. We genieten vandaag nog even van zon, zee en strand, eten en borrelen nog gezellig met wat medereizigers bij het eerder genoemde North Garden restaurant en gaan ons geleidelijk aan voorbereiden op de terugreis.
We checken in voor Zürich, met een drie kwartier overstap naar Amsterdam en de wetenschap dat de vlucht er voor en er na al gecanceld zijn. We hopen maar dat het goed gaat lopen, pfff.....

Rustig ontbijten, pakken, nog wat luieren en lezen op het strand. We mogen onze kamer tot ons vertrek om half twee behouden. Er komen niet tot nauwelijks nog nieuwe gasten. Ook het strand is al stukken leger dan de dagen er voor.
Tegen tweeën vertrekken we met de taxi richting de boot. Eenmaal aan de overkant horen we dat dit de een na laatste boottocht was en dat de openbare stranden op het vasteland al gesloten zijn. Horeca en hotelpersoneel is al voor de helft weg. Brrrr...
Op de luchthaven is het volle bak. Veel mensen willen toch met de laatste vluchten naar huis. Ook hier al monitoring met warmtescans op het coronavirus. We vertrekken een uur te laat uit Cancún vanwege gewijzigde vluchtroute en het vliegtuig moet daarom bij tanken.
Weg overstap in Zürich, dit gaan we nooit meer halen. De vlucht met Edelweiss verloopt goed maar de zitplaatsen zijn krap en dat voel je toch wel na negen en half uur.

Eenmaal geland in Zürich krijgen we te horen dat ons vliegtuig van Swiss Air op ons heeft gewacht en we mogen als eerste van boord om die vlucht te halen. In versnelde pas lopen we door een vrijwel leeg vliegveld via de douane naar ons toestel. Uiteindelijk blijken we met zo’n twintig personen in een verder leeg vliegtuig naar Amsterdam te vliegen. Zelfs onze bagage ging nog mee.
In Amsterdam ook een akelig lege luchthaven, er zijn nog maar twee pieren open. Ook P3, lang parkeren is bijna helemaal leeg. We worden met zijn tweetjes in een verder lege bus naar de parkeerplaats gebracht. Wat een bizarre situatie, niet te bevatten. Ook onderweg naar huis, vrij lege snelwegen. Aan het einde van de zondagmiddag zijn we gelukkig eindelijk weer thuis.