Het is een prettig vooruitzicht om na een flinke dip in het weer in augustus, nu voor drie weken te vertrekken naar het warme Sardinië.
We vliegen op Alghero, waar het dan in de planning ligt om de eerste twaalf dagen van de vakantie vanuit een camping in het noorden, de bovenste helft van het eiland te verkennen en dan vervolgens ons te verplaatsen naar het zuiden voor nog eens tien dagen voor de rest van het eiland. We vliegen dan uiteindelijk op 20 september vanuit Cagliari weer terug.
Het is wel een vroege start. 3.15 uur loopt de wekker af en gaan we met de auto richting Weeze, waar we met een vlucht van Ryanair in een kleine twee uurtjes zullen landen op de luchthaven van Alghero. Het wordt een korte relaxte vlucht en iets voor 9.00 uur verlaten we het vliegtuig en genieten we al van de eerste warme zonnestralen, met dan al een temperatuurtje van 22 graden.
Op de luchthaven pikken we onze auto op, een zwarte Lancia Ypsilon. Elke keer toch weer een verrassing wat voor auto het nu weer wordt. Ziet er leuk uit, een compacte auto, maar we kunnen alles gemakkelijk kwijt. Na een korte verkleed partij (toch maar even een korte broek aan) gaan we op pad richting de meest noordwestelijke punt van Sardinië. We hebben nog de hele dag voor ons en we kunnen pas rond 17.00 uur terecht op de camping.
We rijden via Argentiera rustig langs de kust noordelijke richting Stintino. Overal vind je tussen de rotsen kleine maar mooie zandstrandjes. Stintino heeft mooie grote maar ook overbevolkte zandstranden aan een prachtige bijna ijsblauwe zee.
Vanuit Stintino rijden we langs de kust richting Porto Torres. Hier maken we een korte stop voor een lunch.
Een mooi vervolg langs de kust brengt ons bij het op een rotsachtig voorgebergte gelegen schilderachtige plaatsje Castelsardo. We bewonderen dit plaatje vanuit de haven en we willen zeker op een later tijdstip dit Middeleeuwse vestigingsstadje opnieuw bezoeken.
Voor nu rijden we er omheen en gaan richting Valledoria waar onze camping La Foce ligt. Eerst doen we de eerste boodschappen bij de plaatselijke LD en tegen half 5 checken we in. Met een golfkarretje krijgen we een korte toer over de camping voor een eerste indruk. We krijgen een mooie rustig gelegen

stacaravan en na de koffers en boodschappen uitgepakt te hebben maken we nog een korte oriënterende wandeling over het terrein. Ziet er goed uit. Dit gaat wel lukken hier. Even douchen, een pizza eten in het restaurant en toch maar op tijd naar bed. Even bij tanken na het voorafgaande korte nachtje!

Een tien uurtjes geslapen, dus we kunnen er weer tegen. Een zonnetje, verse broodjes halen, ontbijtje buiten, dat is vakantie!
Na het ontbijt gaan we richting strand. Dit vraagt een korte oversteek vanaf de camping met een bootje over een riviertje. Mooi plekje, mooie natuur met aan de overkant een prachtig duinachtig gebied met een mega groot zandstrand. Een privé plek, bijna alleen bereikbaar vanaf de camping. Heerlijk wat zwemmen in rustig, helder zeewater. Geen faciliteiten verder maar we hebben water bij ons. We vertoeven hier tot een uurtje of half drie en hebben dan voor een eerste dagje even genoeg zon gevangen. Met het bootje varen we weer terug en zien volop activiteit op de rivier, zoals surfen en kayakken. Het laatste willen we ook nog en keertje gaan doen.
Na een wat verlate lunch relaxen en lezen we wat bij de caravan. Vroeg in de avond gaan we richting het plaatsje Valledoria. Een weinig interessant dorp en hoe we ok ons best doen we krijgen met moeite een restaurant gevonden. Aan de straat, naast de benzinepomp. De plek is al niet super, maar het eten zeker niet. Dus dit wordt geen Valledoria meer.

Het is voorspeld, maar inderdaad vannacht was het al merkbaar, windkracht 6-7, dus het waait behoorlijk, maar met het zonnetje er bij blijft het toch aangenaam. Eerst gaan we ons met de auto oriënteren op de restaurantjes waar van we de namen bij de receptie hebben gekregen. Eentje in San Pietro (blijkt te voet te doen) en eentje in La  Ciaccia. Beiden liggen aan het strand dus we gaan het uit proberen. Nog even bij het strand van San Pietro staan kijken naar de kitesurfers waarvoor het natuurlijk met deze felle wind top is.
Uitgebreid boodschappen gedaan en de middag al lezend door gebracht bij het zwembad. Heerlijk maar wel verraderlijk met dit windje.cTegen de avond een wandeling gemaakt op een pad tussen de rietkragen langs het riviertje Foce del Coghinas, wat langs de camping loopt. Morgen weer een dagje op pad!

We starten de dag met een wandeling door het nabij gelegen duingebied en lopen via het strand terug. Eerst weer een korte overtocht met het bootje! Aan de overkant waan je je zo aan de kust van Nederland. Het is een leuke wandeling door de duinen, terug over het strand voelt wat zwaarder, daar we vanwege vloed genoodzaakt zijn door het rulle zand te lopen. Richting San Pietro kom je al snel op een punt waarop je in een oogopslag aan de ene kant van het strand de zee ziet en aan de andere kant de rivier.
Terug op de camping het krantje lezen op de i-pad! Lunchen en in de middag strijken we nog enkele uurtjes neer bij het zwembad. Het blijft hier super weer!

Verjaardag van Jeroen vandaag, en zoals wel meer jaren vieren we het ook nu in het buitenland.
Vandaag gaan we richting het westen naar de Grotta del Nettuno en het stadje Alghero. We rijden vanuit Valledoria via Sassari richting Alghero. Geen goede keuze, wel leuke plaatsjes als Sorso en Sennari, maar het schiet voor geen meter op. Bij Alghero rijden we richting Capo Caccia. De steile rotsen rijzen ruim 300 meter boven het water uit waardoor de enorme vuurtoren op de kaap er nietig uit ziet. Allereerst rijden we naar het uitzichtpunt op de Capo Caccia, om vervolgens de 656 treden van de Escala del Cabrirol (geitentrap) af te dalen naar de grot Neptunus. Één van de mooiste druipsteengrotten van Sardinië. Gedurende vele milennia erodeerde de zee de rotsen onder de enorme kaap, waardoor een 2500 meter diepe grot ontstond, waarvan 1200 meter begaanbaar.

Onder leiding van een gids krijgen we een rondleiding te midden van prachtige stalagmieten en stalactieten rond een ondergronds meer. Na dit prachtige schouwspel moeten uiteraard de ruim 600 treden ook weer beklommen worden. Effe doorbijten!
In een rustig tempo rijden we vervolgens richting Alghero en stoppen bij de haven vlakbij het historisch centrum. We maken een wandeling door de oude binnenstad met mooie versierde balkons in nauwe steegjes. De binnenstad kent gezellige pleintjes met terrasjes. Het is een stad vol torens. Bogen overspannen de straten en verbinden de bovenverdiepingen van oude gebouwen. Dit deel van Sardinië heet de koraalkust.

In het oude stadsdeel zie je dan ook veel koraal juwelen. Na het oude gedeelte verkend te hebben wandelen we over de verdedigingsmuren met mooie uitzichten op o.a. Capo Caccia. De terugweg nemen we nu via Porto Torres. Sneller en we genieten opnieuw van de kustweg van hier uit naar Castelsardo. In de avond, op het eerder gereserveerde idyllische plekje aan het water, met een mooie zonsondergang, gegeten. (la Locanda del Mare in La Caccia).

Kan ik kort over zijn. Een heerlijk relax dagje weer. We koken in de avond een keer een eigen potje en met een flesje wijn genieten we nog lang van de aangename avondtemperaturen.

Op tijd op pad. Vandaag gaan we naar de noordoostkust. De route heen gaat door het binnenland. Via Figaruia en Bortigadas rijden we door de bergen richting Tempio Pausania. Zoals elke ochtend zijn de bergen ook nu gedeeltelijk gehuld in een wolkendek.
Vanuit Tempio Pausania rijden we via de SS133 richting Arzachena waar we een aantal prehistorische vindplaatsen bezoeken waaronder twee tombe dei gigante (reuzengraven). De aanzet tot Coddu Vecchiu was een tunnelgraf uit de 18e eeuw v. Chr. met een halfronde gevel die werd toegevoegd in de 16de eeuw v. Chr. Op een beboste heuvel prijkt Li Lolghi , een gelijksoortig 3.70 m. hoog reuzengraf met een centrale stele .Onderaan voert een opening  naar de twee grafkamers. Vlakbij bevindt zich de necropool  Li Muri met cirkels van plat opstaande stenen. Vroeger wellicht bedekt met aarde. Ook brengen we nog een bezoek aan de Nuraghe La Prisgiora.

Op advies van een gids brengen we ook nog een bezoek aan het Tenuta Pilastru. Niet uit de prehistorie maar wel van historische waarde. Het zijn rotsen waar huisjes ingebouwd zijn. Deze deden dienst als woning en/of schuilplaats voor dieren. Kunstige bouwwerkjes!
In Arzachena bezoeken we de blikvanger van die plaats, Fungo, een paddestoelvormige rots en lunchen we op het hoofdpleintje, de Piazza Risorgimento.

Vanuit dit plekje rijden we richting de Costa Smeralda, specifieker naar het mondaine Porto Cervo. Bij het kerkje Stella Maris kijken we uit over de haven vol met luxueuze jachten. De kust verder volgend noordwaarts komen we uit bij de Capo d'Orso.

Via een smal pad klimmen we naar de top naar de beroemde Sardische beer (orso). De door wind en water gedurende miljoenen jaren   gevormde rots verrijst tot een hoogte van 122 meter. Zeker van dichtbij is er niet onmiddellijk een beer in te herkennen. Van hier af hebben we een gigantisch uitzicht over de streek Gallura. Ook waait hier een sterke stormachtige wind waar door het op sommige plekken wat moeite kost stevig te blijven staan.
Via Palau en Santa Teresa di Galluari rijden we langs de kust weer richting Valledoria. Het is inmiddels al weer het begin van de avond.
We sluiten de dag af met een heerlijke pizza in het restaurant op de camping.

Het is voelbaar warmer de afgelopen dagen, mogelijk ook door het feit dat er geen zuchtje wind is.
We relaxen wat bij het zwembad en besluiten in de middag te gaan kajakken op de rivier Coghinas. We nemen een twee persoons kayak. Heerlijk verfrissend, spotten mooie vogels, maar het is al snel duidelijk dat we nog erg veel moeten oefenen willen we mee kunnen doen aan de olympische spelen, ha ha. Leuk om te doen maar de optie voor een zes uur durende tocht laten we maar passeren. Dat is voor dit moment te hoog gegrepen.

Al weer onze laatste dag op camping La Foce. Morgen verplaatsen we ons naar een camping in Zuid Costa Rei, camping Le Dune.

Vrij spontaan pakken we het idee op om nog eens gaan te proberen of we een weg kunnen vinden naar de "rode rotsen" welke we eerder vanaf een afstand hebben zien liggen. In de Duitse Rother Wandelführer heb ik een wandeling gevonden die daar bij uit komt, denk ik. De beschrijving hoe er te komen staat er gelukkig ook bij. Het wordt niet vanaf de weg aangegeven. Het is een wandeling van Monte Tinnari naar Costa Paradiso.
Na een klimmende rit over een zes kilometer lange zandweg bereiken we het startpunt van de wandeling. Een 176 meter dalende rotsig zandpad brengt ons bij het eerste prachtige uitzichtpunt Cala Tinnari. Het vervolg is een werkelijk schitterende wandeling. Prachtige rotsen, water in alle kleurschakeringen blauw, prachtige stranden, kortom een prachtige, soms wel pittige tocht, zeker de klim terug, maar absoluut de moeite waard. Een topper!

We eten nogmaals bij La Loconda del Mare, heerlijk aan het water.

Vandaag een lange reisdag naar het zuiden van Sardinië. We willen niet alleen maar rijden maar onderweg ook nog wat gaan zien. Dus het eerste gedeelte gaat niet over de snelweg.
Allereerst de bekende route via Porto Torres richting Alghero. Op deze route brengen we nog een bezoek aan het  het vlak bij het vliegveld gelegen Necropoli di Anghelu Ruiu. Het veld met 38 zandstenen graven is een van de belangrijkste historische vindplaatsen op Sardinië. Met behulp van primitieve stenen houwelen werden twee soorten tombes uitgehouwen. De oudste hebben een onregelmatige vorm, de latere een T- vorm. De graven dateren uit de tijd van 3000-1500 voor Chr.
Vanuit Alghero nemen we de mooie kustweg naar het zuiden, naar Bosa. Onderweg maken we enkele stops om van het uitzicht te genieten. Deze omgeving is aanmerkelijk groener dan het noorden.
Na Bosa vervolgen we de rit naar het schiereiland Sinis. Een prachtig natuurparadijs met vele lagunes en zo'n 150 verschillende vogelsoorten. Veel ligt er door de lange droge zomer nu bij als zoutpannen. Ook de duizenden flamingo's die hier rusten op hun vlucht naar Noord-Afrika zijn er nu niet. We maken een wandeling bij het mooie Capo Mannu.
Verder naar het zuiden lunchen we bij San Giovanni di Sinis en bezoeken daar een pre- Romaans godshuis, het oudste op het eiland. Prachtig opgebouwd uit stevige, gedrongen, eenvoudige bouwelementen.
Hierna, het is inmiddels ruim in de middag, kiezen we er voor de rest van de rit via de snelweg te gaan. We mogen warempel 110 km per uur. Heel vaak is het overal 50, soms 80 km per uur. Het doorkruisen van de stad Cagliari kost vanwege de spits wat extra tijd, even als de prachtige route langs de kust richting Villasimius.
Vlak voor deze plaats nemen we de afslag naar het noorden, door een prachtig landschap richting de Costa Rei, een kuststrook met prachtige zandstranden en turkoois blauw water. In dit gebied ligt ook onze camping voor de komende anderhalve week. Camping Le Dune, mooi gelegen aan het strand. Weer snel even alles opnieuw installeren, wat boodschappen doen, een eerste korte oriëntatie op de camping en het is al weer tijd om te gaan eten. We kiezen voor makkelijk en nemen een lekkere pizza in het restaurant op de camping. Het is op deze camping nog aanzienlijk drukker dan op La Foce in het noorden.

Weer even wennen in een nieuwe caravan. De indeling is net weer wat anders. Midden in de nacht loop ik op de automatische piloot de verkeerde ruimte in voor het toilet. Ging goed!
We hebben prima geslapen de eerste nacht. Vandaag wordt het een dagje strand na de lange reisdag van gisteren.
De Costa Rei heeft hier prachtige witte stranden met een azuurblauwe zee, een plaatje! Er staat een lekker windje en ondanks de hoge temperaturen (30+) is het er prima vertoeven.
In de avond gaan we aan de barbecue. Lekker wat bakken, een wijntje en een avondtemperatuur van 25 graden. Genieten!

Op naar de zuidelijke punt voorbij Villasimius om daar een wandeling te doen naar de Capo Carbonara.
Allereerst rijden we langs de kust, met mooie uitzichtpunten door het gezellig aandoende plaatsje Villasimius naar het startpunt van de wandeling, Marina di Protetta di Capo Carbonara. Via een gedeeltelijk drooggevallen meer, waar in de wintermaanden flamingo's verblijven, en een wal tussen het strandmeer en de zee, klimmen we naar Torro di Porto Giunco. Deze middeleeuwse wachttoren ligt op een rotsige landtong voor de eigenlijke kaap en verschaft een schitterend uitzicht over de kust van Villasimius en het Stagnatie Notteri (meer).
Vanaf de toren leidt een wat onduidelijk pad naar een zuidelijk gelegen baai. We lopen voortdurend op zeer smalle stenige paadjes, waarbij de aanwezigheid van vele grote cactussen het maakt dat het soms aardig manoeuvreren is om niet vol stekels beneden te komen. Op het strandje drinken we wat en vervolgen onze weg weer klimmend  richting de top van de Capo Carbonara.
Vanaf dit punt hebben we een schitterend uitzicht over de zuidelijke kust met een diepe azuurblauwe zee. Hier is het waar het me toch weer lukt mijn scheenbeen open te halen aan een rotsige punt. Het ging zo goed tot dusver, maar helaas.
De terugweg lopen we in een rechte lijn over de landtong terug naar de parkeerplaats. Een kleine drie uur hebben we gelopen. Absoluut een mooie wandeling. Van hier uit rijden we nog een gedeelte van een prachtige route langs de zuidkust.
Op het strand in Solanas eten we een broodje, waarna we via de SS125 weer noordwaarts gaan richting de camping.

In de ochtend boodschappen gedaan voor de bbq. Gezien de toch wat beperkte kaart in de restaurants, veel pasta's en pizza's, en het feit dat het ook leuk is wat zelf te bakken met wat houtskool en een vuurtje, kiezen we hier opnieuw voor.
Na de boodschappen gaan we opnieuw voor een wandeling op een kaap. Ditmaal noordwaarts en een van een meer bescheidenere afmeting: Capo Ferrato. We hebben geen wandeling gevonden in een boekje of op een site en  gaan dus zelf kijken of we een pad kunnen vinden wat ons op de punt gaat brengen. Na langs vele kleine strandjes en rotsige baaitjes gewandeld te hebben vinden we een pad wat ons klimmend naar de punt gaat brengen. Echter het pad wordt steeds slechter en na een laatste klauter partij over rotsblokken houdt het ook op, een meter of vijftien onder de top. Dus het wordt helaas terug keren. Wel hebben we vanaf dit punt een mooi uitzicht over de kleine baaitjes en strandjes. Later blijkt dat we de zandweg hadden moeten volgen die tot een bepaald niveau ook door auto's gereden wordt.
Voor we gaan genieten van de bbq nog even een plons in het zwembad voor wat afkoeling.

We vertrekken vroeg om ruimschoots de tijd te hebben voor onze geplande activiteiten voor vandaag.
Allereerst rijden we naar San Sperate, een kunstenaarsdorp en openluchtmuseum. Hier wonen kunstenaars met internationale reputatie. In het dorp zie je bij elke stap die je zet allerlei soorten kunstwerken, muur en straat schilderingen, gedichten, plastieken en installaties die huizen, straten pleinen en trottoirs sieren. Naast dit alles wilde we ook een bezoek brengen aan Giardino Fantastico van Fiorenzo Pilia. We kunnen het niet vinden. Navraag bij een  passerende vrouw in een auto, die uiteraard alleen maar Italiaans spreekt, maakt ons met gebarentaal en een klein beetje Frans duidelijk dat het een eind buiten het centrum ligt. Ze nodigt ons uit in haar auto en brengt ons naar de plek. Daar aangekomen blijkt het gesloten te zijn. Zij belt het nummer wat op het hek staat en ze regelt dat Fiorenzo er binnen vijf minuten is en dat hij ons na ons bezoek ook weer terug brengt naar het centrum. Wat een behulpzaamheid en gastvrijheid!
Door een kleurrijk ijzeren hek betreden we een fantastisch, heerlijk gekke beeldentuin met meer dan levensgrote figuren die op een heel speciale wijze de wereld interpreteren. Fiorenzo is een uitbundige, fantastische verteller, zij het natuurlijk alleen in het Italiaans. Maar met wat gebarentaal en aanwijzingen lukt het ons hem in grote lijnen te volgen. Een bijzonder en ook gastvrij bezoek en hij neemt ons inderdaad hierna mee in zijn auto terug naar het centrum.
Op een terrasje genieten we nog even na van deze bijzondere ervaring.

Via Cagliari rijden we vervolgens zuidwaarts naar de antieke ruïnestad Nora. Op een schiereiland bij Pula liggen de resten van openbare gebouwen, woonwijken, theater en een marktwijk aan de haven uit de Romeinse tijd. In wat zuilengalerijen zijn abstract- geometrische mozaïeken in de kleuren zwart oker en wit zichtbaar. We bezoeken ook de Saracenen toren op de Punta di Castellazzo, de uiterste punt van het schiereiland. We doen de wandeling over het terrein met een gids (verplicht). De plek is mooi gelegen maar wat er nog zichtbaar is valt wat tegen!
Rondom Cagliari spotten we in het westelijk van de stad gelegen Saline di Santa Giulia veel flamingo's. We maken daar nog een korte wandeling.
Tegen de avond arriveren we weer op de camping, douchen en we   gaan voor de pasta en een pizza  in het restaurant op de camping, met een lekkere vino del casa.

We slapen wat uit, doen wat boodschappen, ja weer voor een bbq. Luieren wat aan het zwembad en voor de dagelijkse beweging maken we een wandeling langs het strand.
Dit blijft prachtig hier met een zee in alle kleurschakeringen blauw. In de avond dus wat bakken, wijntje, met nog steeds zeer aangename avondtemperaturen.

Vroeg op, we willen op tijd vertrekken voor een lange rit naar de Golf van Orisei. Het eerste stuk noordwaarts over de SS125 rijdt lekker door. Maar vanaf Tortoli wordt de weg smaller en bochtiger. Wel is de omgeving prachtig. Het is absoluut de meest ruige kuststreek van Sardinië, met een officiële status als Nationaal Park.
Na een kleine drie uur bereiken we Cala Gonone. Een havenplaats van waaruit de boten vertrekken voor een tochtje langs de prachtige kust. Met de boot varen we allereerst naar de Grotta del Blue Marino, zijn naam dankend aan de tot voor enkele jaren geleden aanwezige monniksrobben. De grot is 900 meter lang en toegankelijk voor publiek.
We vervolgen de tocht naar het fantastische strand van Cala di Luna, omgeven door kalksteenkliffen. Rechts hiervan liggen vijf grote karstgrotten in de kliffen. Onze tocht gaat niet verder, daar we gezien de afstand hier niet de gehele dag de tijd voor hebben en we ook nog door de bergdorpjes in het Gennargentu gebergte willen rijden. We hebben op deze relatief korte tocht wel een aardig beeld gekregen van deze prachtige kustlijn met weer het opvallende turkooisblauwe water.

Via plaatsjes als Dorgali, Oliena, geplakt tegen de Sopramonte, het geweldige karstgebergte, bereiken we Orgosolo. Dit plaatsje gold tot de jaren zestig als bandietennest. Opkomend voor hun voorrechten en tradities hebben de bewoners zich altijd hevig verzet tegen de bemoeienis van de overheid. De weerslag daarvan is te zien in een 150 muurschilderingen (murales) in dit dorp. Meestal gaat het over sociale en politieke kwesties. Qua thema's komen zowel hebzuchtige landheren als godsdienst en natuur aan bod. De meeste murales zien we aan de Corso Republica, de hoofdstraat. Absoluut leuk en de moeite van een bezoekje waard.
We vervolgen onze weg kronkelend door het gebergte en komen uiteindelijk bij Bari-Sardo weer op de SS125 zuidwaarts richting onze verblijfsplek op de Costa Rei. De tocht van vandaag is in zijn totaliteit 370 km. Wel lang maar het was de enige hoek die we nog niet verkend hadden.

Een dagje met weinig spannende maar wel heerlijke activiteiten. Wat lezen, wat zwemmen, kokkerellen (de laatste keer bbq). Het weer begint wel wat minder stabiel te worden. Wat meer bewolking en wat hogere luchtvochtigheid in de nacht, met wel temperaturen overdag van rond de 30 graden en s'nachts blijft het zelfs 24 graden.

Afgelopen nacht regen en onweer. Het voelt ook wat broeierig aan met om 9.00 uur al weer een temperatuur van 28 graden. Na afscheid genomen te hebben van onze Helmondse buurtjes gaan we richting Cagliari. We willen vandaag de oude stad gaan bekijken.

Vanuit de haven klimmen we geleidelijk aan richting de oude stad. We bezoeken o.a. de prachtige kathedraal Santa Maria di Castellón en het ten noorden van de kathedraal gelegen Palazzo Viceregio. In het paleis zijn enkele representatieve ruimtes te bezichtigen. Vanaf verschillende pleinen en platforms hebben we een schitterend uitzicht over de stad. Jammer dat het niet helemaal zonnig is, wel broeierig warm, 32 graden. Op de top komen we uit bij de weinige resten van het antieke amfitheater. Weer richting haven wandelen we door de Castellowijk. In deze mooie straatjes staan hoge patriciershuizen uit vervlogen eeuwen met hun afbrokkelende gevels en smeedijzeren balkons dicht op elkaar. Weer bij de haven lunchen we en bij een gelateria eten we nog een overheerlijk Italiaans ijsje.
Tegen 16.00 uur zijn we weer terug op de camping. s'Avonds heerlijk gegeten in het restaurant op de camping.

Al weer onze laatste dag op Sardinië. Ook afgelopen nacht heeft het geregend. In de ochtend blijft het veelal bewolkt.
We maken nog en wandeling naar het strand waar hoge golven het strand overspoelen. In de middag komt er geleidelijk aan weer meer ruimte voor de zon, wat maakt dat we nog wat luieren ,lezen bij het zwembad.
Voor de avond kiezen we opnieuw  voor het restaurant op de camping. De pizza's zijn heerlijk .

We ontbijten rustig en pakken onze spullen. Onze vlucht is pas vanavond om 20.45 uur. Het heeft weer geregend vannacht, maar de ochtend start met een stralend zonnetje. Bij het uitchecken vragen we of we nog over de caravan mogen blijven beschikken. Geen probleem en voor ons wel zo prettig. Kunnen we nog douchen in de middag en hebben we nog de hele dag de beschikking over een koelkast.
Het is erg warm vandaag dus het wordt regelmatig en plons in het zwembad.
Tegen 16.00 uur gaan we richting vliegveld. Na een korte zoektocht voor een benzinestation leveren we onze bolide weer in op het vliegveld en zijn we ruimschoots op tijd voor onze vlucht.
Een rustige vlucht en vlak voor middernacht landen we weer op Weeze. Ook hier is de temperatuur nog aangenaam. We kijken terug op een mooie relaxte vakantie, met prachtig weer, mooie stranden , plaatsjes en natuur.