Het belooft een warme dag te worden vandaag 30+. Gelukkig hebben we vandaag de boottrip langs de kust gepland. Na nog wat geluierd te hebben aan het zwembad , zeker geen straf, begeven we ons rond het middaguur  richting de haven.
We maken met een zeilboot de Bom Dia een twee uur durende tocht langs de prachtige kleurrijke rotskust van het zuiden. In de buurt van de punt bij Ponte da Piedade gaan we over op kleinere motorbootjesom vervolgens tussen de kleurrijke rotsen  door te kunnen varen. Werkelijk prachtig. We schieten dan ook het ene na het andere plaatje. We komen ogen tekort. De zee is vandaag best wel ruw ondanks dat het nauwelijks waait maar dat heeft begrijp ik te maken met de windrichting en stroming. Eenmaal terug op het zeiljacht toch maar even een primatourtje, want het voelt niet helemaal lekker.

Terug in de haven nemen we nog een verlate lunch en lopen terug naar het appartement via het centrum. Het is echt bloody hot. Even liggen, maar even wordt een paar uurtjes, mogelijk ook door het primatourtje wat ook een sederende werking kent. Niet erg lekker even tukken (ha,,ha).
We eten heerlijk aan de kust weer bij O Camilo.

Windkracht 5. Direct merkbaar in de temperatuur, maar nog altijd 25 graden. Op een wat beschut plekje is het super genieten.

In de middag gaan we richting Alvor voor een wandeling langs het zoutmoeras en over de duinen. De zoutvlaktes grenzen aan de monding van de Rio Alvor waar we bij deze wind tientallen kitesurfers razendsnel over deze vlaktes zien scheren. Mooi gezicht. Terug lopen we vanaf de pier over het werkelijk hagelwitte brede zandstrand Praia da Alvor.
We drinken wat bij een strandtent en vervolgen de kustlijn richting Portimão. Hier hebben we weer het ene mooie strand na het andere omgeven door prachtige rode rotsformaties. We gaan via vele traptreden bij Praia dos Careanos het strand op. Door het mooie licht laat in de namiddag kleuren ze extra op en doordat het eb is kunnen we ook makkelijk van het ene naar het andere strand en worden ook de doorgangen in de rotsen toegankelijk.
Op terugweg naar Lagos stoppen we langs de weg waar ooievaars op ooghoogte mega nesten hebben gemaakt in oude knotwilgen. Bijzonder. Ze hebben allemaal al jonkies.
Door de enorme wind die nog niet in kracht is afgenomen koelt het in de avond wel snel af en voor het eerst deze vakantie eten we binnen. We kiezen voor een tapas restaurant Meu Limão. Niet bijzonder.

Het blijft behoorlijk waaien maar met de zon en de hoge temperaturen is het toch aangenaam. We lezen en wandelen wat en dalen af naar o.a. het vlakbij  gelegen Praia do Camilo. Flink wat treden naar beneden en dus ook weer omhoog.

Hier in deze omgeving en even later nog bij Ponta da Piedade testen we onze nieuwste aanwinst, de selfie- stick. Met wisselend resultaat. Omdat het door de sterke wind ook deze avond weer snel afkoelt eten we weer binnen bij een van onze favorieten, Cantinho Algarvio.

De wind is gaan liggen en we gaan dan ook vandaag weer de 30 graden passeren. We gaan op pad via het binnenland naar de westkust. Vanuit Lagos rijden we via Bensafrim richting Marmelete en passeren de Barragem da Bravura, een groot stuwmeer omringt door beboste heuvels.
Na een verdere rit door de mooie groene Serra komen we uit bij de weg van Aljezur naar Monchique. We slaan daar links af en rijden richting de Costa Vicentina.
Voor we en bezoek brengen aan Aljezur gaan we eerst naar Praia Amoreira. Een prachtige baai, die in het noorden geflankeerd wordt door een zwarte rots die door de natuurkrachten is afgesleten tot loodrechte lagen. " Liggende man" heet deze stenen formatie. Boven op de rots staan vissers die tientallen meters lager in de kolkende zee hun vangst proberen binnen te halen.

Na op het terras nog wat van dit schouwspel te hebben genoten rijden we naar Aljezur waar we de wat tegenvallende Moorse burcht ruïne hebben beklommen en bekeken.

Vanuit Aljezur rijden we naar Monte Clerigo, met de eerder genoemde zwarte rots, de " liggende man"
Hier met nog meer van deze prachtige rotsen in de omgeving, zien we nog talrijke vissers op plateaus in de woeste zee hun hengels uitwerpen. De golven beuken met een enorme kracht tegen de rotsen en het schuim spat soms boven de rotswanden uit.
We lunchen bij het strand en vervolgen hierna onze weg naar Ponta da Arrifana. Dit plaatsje, wat zich profileert als de place to be voor surfers kijkt uit over een halve maanvormige baai.
Vanaf de burcht ruïne heb je een panoramisch uitzicht over de baai en de noordelijk gelegen gigantische rotswanden tot Ponta de Atalaia.
Bij het Praia da Bordeira zien we weer een totaal ander beeld van de kust. Hier wordt een lagune door een enorme zandduin van de zee gescheiden. Vanaf hier gaat er een gedeeltelijk geasfalteerde weg langs de kliffen. Deze goed berijdbare weg loopt door tot Praia do Amado en nodigt voortdurend uit om stops te maken.
Tegen de avond maken we ons dan ook maar met moeite los van al dit moois en rijden we via Vila do Bispo, waar we bij de plaatselijke Lidl nog wat boodschappen doen weer terug naar Lagos.

De Costa Vicentina is met betrekking tot het toerisme nog weinig ontwikkeld. Het is over de volle lengte een natuurreservaat. Qua charme doet het wat ons betreft absoluut niet onder voor de zuidkust.

We eten deze avond bij het appartement. We hebben tussen de middag al uitgebreid geluncht, dus nu met wat lekkere broodjes en een wijntje op ons terras. Het is bijna windstil, dus een heerlijke zwoele avond.

Erg warm, met voor het eerst wat sluierbewolking. Een dagje van lezen, zwemmen, een terrasje, een wijntje. Hoe heerlijk kan het zijn!
Wat vroeger in de avond richting centrum gegaan om de andere zijde en ingang van de stadsmuur te bekijken. We belanden voor de maaltijden op het terras bij Caravela. Weer een heerlijke bijna windstille avond, dus gewoon genieten.

Warm maar met nogal wat bewolking. We gaan met de auto richting het binnenland en brengen als eerste een bezoek aan de voormalige hoofdstad in Moorse tijd, Silves.

Als we het stadje via de Rio Arade met de Romeinse brug, naderen zien we al van veraf de machtige burcht met zeven muurdelen en twaalf verdedigingstorens. Binnen de muren van het kasteel is er nu een internationale samenkomst van beeldhouwers die ieder voor zich uit een vierkant blok marmer een beeld aan het creëeren zijn. Naast de burcht vinden we de in de 12e eeuw gebouwde kerk Nossa Senhora dos Martires als ook de kathedraal aan het Largo da Se. Wandelend door het stadje zien we overal volop de bloeiende jacaranda's.
Na een koffie op een van de terrasjes gaan we noordwaarts naar het kuurplaatsje Caldas de Monchique. Uit de thermale bronnen stroomt hier dagelijks ongeveer twee miljoen liter water. We maken een korte wandeling op dit kleine maar idyllische plekje en lunchen op een sfeervol pleintje.
Vijf kilometer verder op ligt de plaats Monchique. In dit plaatsje zie je onmiddellijk hoog boven de stad een klooster ruïne uit de 18e eeuw, helaas niet te bezichtigen. Ook hier wandelen we wat door de sfeervolle smalle straatjes.
Monchique wordt ook wel de bloemenberg genoemd. Er komen meer dan duizend bloeiende planten voor. Zo zijn nu de westelijke terrashellingen van de Foia o.a. paars gekleurd door de in het wild groeiende en in bloei staande rododendrons. Bij Foia staan boven op het hoogste punt (902m) foeilelijke antennes en radarinstallaties, maar je hebt wel een fantastisch uitzicht over de gehele zuidkust.
Via Marmelete rijden we weer zuidwaarts richting de kust.
Bij Odiaxere belanden we nog kort  op een terrasje op het pleintje met de windmolen. De avond vraagt weer om een vestje/jasje. Morgen wordt windkracht 6 voorspeld. We eten weer heerlijk bij Don Torro.

In de middag gaan we naar het oosten naar het stadje Pera voor de Fiesa 2015. Door een internationaal gezelschap wordt er jaarlijks met een wisselend thema een terrein volgebouwd met prachtige zandsculpturen. In het totaal een 77 prachtige kolossale meesterwerken. Dit jaar is het thema Musica. De thema's hebben altijd te maken met mens en natuur. Het is al sinds 2002 de grootste tentoonstelling van zandsculpturen in de wereld. Werkelijk indrukwekkend en heel erg mooi. We lopen hier dan ook met plezier enige uren rond.
Op de terugweg brengen we nog een bliksembezoekje aan het stadje Ferragudo, een schilderachtig plaatsje wat juist vlak voor zonsondergang een prachtig plaatje oplevert. De huizen die op de helling gekleefd zijn en de vele kleurrijke bootjes die in het haventje er voor liggen. Het plaatsje doet gezellig aan met een dorpse sfeer, in tegenstelling tot de aan de overzijde gelegen stad van de Rio Arade, Portimao.

De avond brengen we weer door bij O Camilo.

De wandelschoenen aan. Vandaag gaan we de route van de zeven hangende valleien lopen. Een ruim 12 km lange tocht langs de kust vanaf het strand van Vale Centeanes naar het strand van Marinha en weer terug.

Deze route loopt langs de klip aan de kust die door zeven waterstroompjes wordt doorsneden. In de loop der tijd hebben deze stroompjes kleine valleien doen ontstaan, wat aanleiding heeft gegeven tot de naam van de route. Tijdens deze voor ons vijf en een half uur durende wandeling worden we klimmend, klauterend en dalend voortdurend getrakteerd op een grillige kustlijn met een grote verscheidenheid aan geovormen, zoals bogen grotten spelonken en rotsen.

De mooiste verzameling hiervan zien we bij het strand van Marinha. Al met al een prachtige wandeling, welke goed te doen is al je de tijd neemt en veel en veel drinkt. Het klim en daalwerk zorgt voor mij voor wat uitgerekte spiertjes en ik heb dan ook nogal eens de hand van Jeroen nodig om de stappen te kunnen maken.
Terug bij het appartement beentjes omhoog, glaasje wijn en daarna een heerlijke warme douche om de spieren te masseren.
Daar we geen trek meer hebben in een wandeling richting het centrum eten we bij het vlakbij het appartement gelegen Onda- Norte. Veel, te zout, te vet, kortom wij vinden het niet geweldig.

Helaas al weer ons laatste dagje. Eerst de auto terug gebracht naar het verhuurbedrijf. We hebben de afgelopen dagen toch nog een 720 km gereden, in deze regio.
Na het ontbijt lekker genieten aan het zwembad met een strakblauwe lucht en een aangename 24 graden met een licht briesje. Super dus. Even online inchecken en bij de receptie de boarding passen uit laten printen.
In de na middag belanden we met een hapje en een wijntje op ons terrasje om in de avond nog een keer naar een van onze favoriete restaurantjes te wandelen, Cantino Algarvio, om op het terras daar heerlijk te eten. Een relaxte laatste dag.

We worden rond half 11 opgehaald voor het transfer naar de luchthaven. Dus tijd genoeg om rustig in te pakken en nog te genieten van een laatste ontbijtje op ons terras.
Na een rit van een twee uurtjes met de bus naar de luchthaven, eten we daar nog wat en we vertrekken op tijd rond 15.00 uur , met het vliegtuig weer richting Nederland.
Op Eindhoven aangekomen nemen we eerst de bus naar het centraal station van Eindhoven om vandaar uit met de bus richting huis te gaan. Goed te doen.
Om 21.00 uur zijn we weer thuis. Nog even wat eten, een wijntje en dan zit de vakantie er echt op.