Nadat we waren geland op de luchthaven van Kaapstad kwamen we in de aankomsthal Barry, onze reisbegeleider, tegen. Nadat iedereen gepind had konden we met een klein busje met aanhanger voor de bagage vertrekken naar ons hotel in Kaapstad, Saasveld Lodge. Na een kennismakingsgesprek werd ik met Joost(L) op een kamer gedeeld. Joost reisde met zus en zwager, waar hij ook de gehele reis mee optrok. Ik besloot om alleen de stad in te gaan.
Allereerst down-town richting Green Garden, waar ik een hapje ging eten. Hier was ook een grote souvenirsmarkt, maar omdat het nog vroeg in de reis was heb ik niets gekocht. Zigzaggend liep ik verder richting de baai. Verder langs het conferentiecentrum naar Waterfront. Daar liep ik een uitgestippelde route die mij via de klokkentoren bij leuke terrasjes bracht. Helaas was het wat bewolkt dus de tafelberg was niet te zien. Later begon het ook nog eens te regenen. Dus schuilend in een cd-winkel en een kunstmarkt naast de standbeelden van Albert Luthuli, Desmond Tutu, Frederik Willem de Klerk en Nelson Mandela.
Eind van de middag weer terug naar het hotel gelopen om gezamenlijk te kunnen eten in het restaurant aan de overzijde van ons hotel. Ik heb daar het eerste wild gegeten van deze vakantie, impala. Na het eten bijtijds naar bed gegaan, omdat ik de nachtvlucht niet geheel slapend had doorgebracht

Voor vandaag hadden we een facultatieve excursie geregeld naar Kaap de Goede Hoop. Omdat het deze morgen helder was en de kabelbaan naar de tafelberg open was, afgelopen dagen was deze gesloten vanwege het slechte weer, zijn we de berg opgegaan. Een grote cabine die draaiend omhoog ging zonder een extra steunpaal. Bovenop was het erg vlak, dus het woord tafel paste wel. Vele plantensoorten, het schijnen er wel 1400 te zijn, waren hier te zien. Ondanks enige bewolking was het uitzicht rondom fenomenaal. Jammer dat we zoweinig tijd hadden.
Terug beneden ging de rit door de mooie natuur en langs de kust. Onderweg tijdens een stop nog een walvis, de Southern Right Whale, kunnen spotten. Tevens ook nog langs een struisvogelboerderij gereden.
Na het passeren van de poort van het natuurpark gingen we direct door naar  Cape Point, waar ook de vuurtoren stond. Er was een kabelbaan, die sommigen ook namen, maar de tocht was goed te voet te doen. Vervolgens weer naar beneden gelopen richting Kaap de Goede Hoop. Een mooie tocht wat geheel gebruiksvriendelijk was aangelegd.

Zelfs de verwende Amerikaan zal hier geen moeite mee moeten hebben. Aan het einde van de tocht stond de bus op ons te wachten, en voordat we vertrokken eerst nog gezamenlijk op de groepsfoto.

Na dit bezoek op zoek naar de pinguïnkolonie. Het waren er enorm veel en je kon ze ook aardig ruiken. Ook waren er vele broedplaatsen aangelegd tegen de heuvel op.
Terug in Kaapstad zijn we met de halve groep gaan eten. Uiteraard stond er weer wild op het menu, nu de struisvogel.
Aan het einde van de avond met Rinke en Joost(K) nog even de kroeg ingedoken, omdat wij 21.00h te vroeg vonden om het bed op te zoeken.

Deze morgen koos ik er voor om de “Hop-on-tour” te doen. Op diverse plaatsen kon de bus genomen worden die elk hun eigen route hadden. Ik koos er voor om de rode route te nemen. De bus kwam, zoals gebruikelijk is met het OV, veel te laat. Na betaling kreeg je een koptelefoon mee, zodat je naar een Nederlandstalig bandje kon luisteren. Bovenin de bus, wat open was, een mooi uitzicht over de tafelberg.
Bij “Castle of Good Hope” ben ik uitgestapt om dit te bezoeken. Een groot fort met een mooi uitzicht op wederom de tafelberg, welke geheel vrij van bewolking was. De borden met informatie waren in zowel engels als in Zuid-Afrikaans, wat zeer goed te lezen was wanneer je in een goed tempo doorlas.
Vervolgens weer de bus opgezocht die wederom weer erg laat kwam om de ronde om de berg “Lions Head” te rijden. Het eerste stuk ging nog door de stad om vervolgens via het  kabelstation door te rijden naar de kust bij Camps Bay Beach. De bus reed verder langs de kust langs Bantry Bay en Sea Point richting Waterfront.
Hier stapte ik uit om wat te gaan eten. Ik vond een mooi terras met een mooi zicht op de nog steeds heldere tafelberg.
Net na de middag zou het vertrek zijn naar Robben Island. Hier kwam ik weer meer mensen van de groep tegen. We hadden de kaartjes al en stonden in de rij om de boot op te gaan, toen er verkondigd werd dat de wind te sterk zou worden eind van de middag en daardoor de overtocht werd geannuleerd. Iedereen kon zijn geld terug krijgen, maar moest daarvoor wel in de rij gaan staan.
Na het verkrijgen van ons geld zijn Rinke, Joost(K) en ik naar het “Two Oceans Aquarium”te gaan. Een mooi aquarium met geweldige haaien. Na dit bezoek gingen Rinke en Joost weer terug naar het hotel. Ik bleef achter bij waterfront waar ik had afgesproken verderop in de middag met Door om gezamenlijk te gaan eten. Allereerst een wijntje op het terras, maar toen de zon onderging zijn we toch maar naar binnen gegaan. Het werd een gezellige avond en de taxi bracht ons terug naar ons hotel.

We vertrokken vroeg om 07.30h na het ontbijt. De truck stond klaar en we pasten er allemaal in. Het was een witte truck, met opbouw waar comfortabele stoelen in stonden welke plaats boden aan 23 man. Er bleven dus nog twee plaatsen over, waarvan één in het midden van de achterbank. Een mooie tocht, met de tafelberg nog lang zichtbaar, door de Karoo, een hafwoestijnlandschap. Vervolgens kwamen we nog meerdere “tafel” bergen tegen.
Na een aantal stops reden we voorbij Van Rhynsdorp. Daar nog wat ijs gehaald voor de koelbox. We sloegen de weg af en namen een zandpad naar Ratelgat Farm. Dit was een soort boerderij welke werd gerund door de Griqua families, welke afstammelingen zijn van de Khoi en de San (bosjesmannen). Hier overnachtten we in matjeshutten. Joost en ik sliepen in het hutje 8 met de naam Hokiep Kopermyn.

We kregen een mooie wandeling aangeboden, over een schitterend gebied met honderden soorten van kleine plantjes. De gids, een San, kon hierover veel vertellen en liet ook zien hoe je kon overleven in deze woestijn. Bij de rotsen aangekomen, kwamen we voor het eerst in contact met wat oude tekeningen.
Bij terugkomst bij de hutten kon nog wat ontspannen worden en kon er ook een douche genomen worden, wat ook in rieten hutjes gebeurde.
In de Gemeenschapshut, een Lapa, werd de maaltijd genuttigd. Jammer genoeg stond de wind verkeerd en kreeg ik aardig wat rook te verwerken van het vuur.

Heerlijk geslapen in het bedje. Vannacht nog wat regen gehad, maar gelukkig was ons hutje droog gebleven.
Na het ontbijt vertrokken we met de truck richting de grens met Namibië. De overgang leek soepel te verlopen, totdat Beata met d’r Poolse paspoort werd geweigerd. Wij met Nederlands en Belgisch paspoort hadden geen visum nodig, maar reizend met een pools paspoort was dit wel, ondanks dat polen tegenwoordig bij de EU hoort. Er zat niets anders dan dat ze terug ging naar Kaapstad, om daar een visum te regelen. Coen, haar partner, besloot om met ons mee te gaan, zodat de kosten voor de vlucht vanaf Kaapstad beperkt zou blijven.
Na een oponthoud van 3 uur, welke we deels nuttig hebben kunnen besteden door het maken van de lunch waarvoor we toestemming kregen van het douanepersoneel. Later kwam er nieuw personeel wat er meer moeite mee had, zodat we alles weer snel opruimden.

Nadat Clayton, onze chauffeur terug kwam van de camping waar Beata verbleef totdat er een bus langskwam, reden we door richting Fish River Canyon. We kwamen hier laat aan, waardoor de canyon vrij donker was. Ook het tegenlicht maakte het er niet makkelijker op. Na de wandeling langs de rand van de canyon kwamen we terug bij de truck waar Misheck klaar stond met wijn en lekkere hapjes. Zo konden we nog heerlijk genieten van een mooie zonsondergang.
Op naar Canyon Roadhouse Campsite, waar we voor het eerst onze tenten moesten opzetten. Tevens was dit nog in het donker ook. Toiletten waren keurig en er was ook stroom, zodat de accu’s weer geladen konden worden. Ook hier hadden we de speciale Zuid-Afrikaanse stekkers nodig.

Hedenmorgen na het vertrek veel wild gezien onderweg. Het werd een lange reisdag, maar de mooie rit maakte erg veel goed.
Vandaag had ik keukendienst, dus dat hield in dat ik de lunch en het diner moest verzorgen samen met Frank en Sarah. De rest kon even ontspannen, maar een aantal hielpen er ook vrijwillig mee. Elke middag werd er een salade gemaakt, dus dat hield in veel snijwerk van fruit en groentes. Na het eten snel de vaat, om vervolgens weer verder te rijden naar Sesriem.
Hier kwamen we rond de klok van 16.00h aan op Sesriem Campsite, zodat de middag nog wat ontspannen kon worden. Nadat Joost en ik de tent hadden opgezet, kwam Berry vertellen dat er nog tenten over waren en wanneer iemand er gebruik van wilde maken, dit ook mocht doen. Het contact met Joost liep wat stroef dus besloten we om elk een eigen tent te nemen. Nadat ik voor de tweede keer een tent opzette was het tijd om de lunch klaar te maken. We boften niet, want we aten aardappels met groenten. Vanaf 17.00h uur konden we de piepers snijden, boontjes doppen en penen raspen. Misheck zorgde voor het vlees.
Na het eten wat wederom weer heerlijk smaakte dankzij de kok, in Kenia Tanzania was het wel eens wat anders, moest de afwas worden gedaan. Meestal was je na 22.00h wel klaar met je werk, waarna het bedje opgezocht kon worden.

Om 05.00h opgestaan, want om 05.20h wilden we vertrekken voor de zonsopgang op duin #45 van de Sossusvlei.Voor het beklimmen even nog wat koek naar binnen werken om de maagbeweging die tijdens de klim op gang zou komen, wat voedsel te geven.

Na het ontbijt reden we verder de vallei in. Verderop hadden we afgesproken met Boesman, onze gids in de vallei. We werden met z’n allen in een pick-up geladen om verder te rijden via het zand. Toen we stopten konden we uitstappen en al lopend en met vele “overlevings“-verhalen welke in het Zuid-Afrikaans verteld werden, kwamen we aan bij een drooggevallen meer, waar nog vele dorre bomen stonden. Een geweldig landschap was dit. Ik zou hier zo gedropt kunnen worden om een paar dagen later weer opgehaald te worden (dat dan weer wel).
Na de wandeling weer terug naar de camping om de tent op te ruimen en met de truck verder te rijden richting Solitaire. Hier kwamen we wederom op een rustige camping, Solitaire Lodge Campsite, waar wat ontspannen kon worden en later kon er worden genoten van wederom een ondergaande zon

Vandaag was Kristof jarig. Vanmorgen vroeg werden de ballonen vrijgelaten uit de truck die de dames gisterenavond gierend hadden opgeblazen. Na het ontbijt werden er twee grote bakplaten aangedragen met lekkere appeltaart van de plaatselijke bakker, waar deze regio bekend om staat.
We gingen vervolgens richting Walvisbaai aan de kust. Het eerste gedeelte van de rit was erg mooi, het tweede gedeelte werd erg saai. Bij Walvisbaai langs de baai flamingo’s kunnen spotten tijdens de lunch. Het was best nog een grote groep, maar er bleef maar weinig beweging in te zitten. Af en toe wilde er eens eentje opvliegen.
Na de lunch een stukje teruggereden om Beata van het vliegveld op te halen. Ze had inmiddels een visum verkregen en was nu vanuit Kaapstad over komen vliegen. Op de luchthaven aangekomen zat ze al te wachten, dus na onze hereniging kon onze reis worden voortgezet langs de Atlantische kust naar Swakopmund. Een koloniaal Duits stadje waar ik zelf niet zo veel aan vond. We hadden hier een huisje op het Restcamp. Tevens kon er een wasje gedraaid worden, want we bleven hier twee nachten, zodat de volgende dag een aantal excursies gedaan kon worden.
Met Maaike en Samantha ben ik de stad ingelopen om daar bij de vuurtoren waar de souvenirsmarkt was het eerste masker te kopen. Verder nog een schaaltje en een neushoorn hier gekocht. Later zijn we nog wat duurdere souvenirwinkels ingelopen. Ik zag nog een mooi boek over het Wildlife, maar deze was omgerekend aardig aan de prijs. Bij het Brauhaus nog wat gaan drinken om vervolgens verderop een restaurantje te zoeken om wat te gaan eten.
Onderweg kwamen we nog Frank & Germaine tegen, zodat we met z’n vijven zijn gaan eten bij Ombo restaurant, waar we werden verwelkomd met een struisvogeleilikeurtje. Ik nam als voorgerecht carpaccio van struisvogel, als hoofdgerecht een lekker visje en als nagerecht een lekker ijsje. Na het eten zijn we gezamenlijk teruggelopen naar ons Restcamp.

Vanmorgen stond Joost erg vroeg op. De gordijnen en dus ook ik werden niet langer rust gegund. Dus ook ik stond uiteindelijk eerder op dan gepland. Het ontbijt was bij de truck, maar daarvoor was het nog wat te vroeg.
Om 08.30h werd ik opgehaald om te gaan quadbiken in de duinen. Maaike, Samantha, Kristof & Sofie gingen ook, maar zij zouden ook nog gaan duinsurfen. Het rijden was echt gaaf. Scheurend de duinhelling op om vervolgens te draaien en weer naar beneden te komen. Ik reed lekker vooraan, direct achter de gids, dus kon lekker op tempo blijven. Ik kreeg halverwege nog een sms-je van Berry dat mijn vlucht van vanmiddag vervroegd was van 14.00h naar 11.00h, zodat toen de anderen ging duinsurfen, ik met een engelse groep terugreed naar de stad.

Bij het hotel aangekomen kwamen ook Rinke en Joost aan, die ook deze vlucht over de Skeleton Coast hadden geboekt. We werden evenals vanmorgen opgehaald met een busje om in de stad bij het boekingskantoor te betalen. Er gingen nog twee engelse dames mee, zodat we met z’n vijven aan boord konden. Rinke en Joost gingen achterin en ik mocht voorin naast de piloot zitten. Het eerste gedeelte over de woestijn en het maanlandschap richting de ondergrondse rivier. Je zag hem duidelijk lopen, hoewel er nergens water te bespeuren was. De rivier was geheel begroeid met bomen welke met hun wortels gevoed werden door de ondergrondse rivier. Een mooi gezicht welke van de grond niet zo te zien was. Vervolgens bogen we af richting de kust bij Conception Bay, om daar wat scheepswrakken te spotten waaronder de Eduard Bohlen en de Dunedin Star. Ook waren er vele zeerobben en zeehonden te zien langs de kust.
De piloot voeg of ik nog een stuk wilde vliegen, wat ik natuurlijk niet aan mij voorbij liet gaan. Tikkie naar links en naar rechts, zodat we af en toe ietsje schuin gingen. Ook vloog ik over de zoutwinning tot aan Walvisbaai. Hier nam de piloot het weer over om ons weer veilig aan de grond te zetten bij Swakopmund-airport.
De rest van de middag had ik vrij en ben langs de kust gaan lopen waar ik aan de boulevard nog een bewerkte noot gekocht heb. Deze was geheel besneden met een Afrikaans landschap met dieren. Ook mijn naam is hierop nog uitgesneden. In de stad nog even het internet opgezocht om het thuisfront wat te voorzien van wat informatie, want dat waren we onderweg nog niet veel tegengekomen.
Om 19.00h hadden we gezamenlijk afgesproken, ook met de kok en de chauffeur, om te gaan eten. Het restaurant was wat minder en het duurde helaas iets te lang allemaal.

Een lange rit stond er vandaag op het programma. Allereerst via de kust naar Cape Cross om daar de pelsrobben te kunnen bekijken. Je kon hier aardig dichtbij de dieren komen, waardoor ze ook goed te ruiken waren.
Ik zat voorin de bus, maar helaas was het een erg saaie weg. Na de lunch werd de weg wat beter en mooier.
Bij Twyfelfontein hadden we een leuke camping, Aba Huab. Er was een bar en de douches en toiletten waren open tussen rieten matten. Na het opzetten van de tent eerst even de bus schoonmaken, want ik had busdienst. Vervolgens nog een biertje genomen aan de bar om vervolgens olifanten te kunnen spotten die door de droge rivierbedding liepen langs onze tenten. Jammer voor de foto’s dat het al wat schemerig was.

Na het douchen deze morgen de rotstekeningen van de San bewonderd. We waren er vrij vroeg bij en hadden dus snel een gids. We besloten om de Lion Man Route te lopen. Een wandeling tussen de gevallen rotsstukken door waar verschillende afbeeldingen op waren te zien.
Vervolgens zijn we weer teruggereden om verrast te worden door een enorme olifant op de weg. De chauffeur zette de truck regelmatig in z’n achteruit om de olifant genoeg ruimte te geven.
Tijdens de lunch stopte we bij een Himba-familie. Het was allemaal wat commercieel opgezet wat jammer was, maar iedereen wilde toch deze bevolkingstam zien. Evengoed toch veel foto’s kunnen schieten. Aan het einde van ons bezoek werd een marktje uit de grond getimmerd, om wat zelfgemaakte spulletjes en gebruiksvoorwerpen te verkopen.
De zandweg werd weer asfalt tot de afslag naar de Cheeta Farm. Na het opzetten van onze tenten werden we opgehaald met een pick-up, waarbij we in de aanhanger mochten staan. Bij het opvanghuis aangekomen konden we vanaf heel dichtbij kennis maken met dit dier. Hoewel het altijd wilde dieren zullen blijven, waren deze aardig afgericht en konden dus worden geaaid. Deze bij het huis werden niet meer teruggezet omdat deze het niet meer zouden kunnen overleven in het wild. Ze hadden wat gebroken of hadden iets anders. Na dit bezoek werden we teruggebracht naar de campsite waar ook een leuke bar aanwezig was.
Na een gezellige dronk werden we weer opgehaald om de overige cheeta’s in het opvangcentrum te voederen. Vanuit de aanhangwagen werden er stukken vlees tussen de vele cheeta’s gegooid. Kans dat de beesten ook de wagen insprongen was natuurlijk aanwezig, maar heb het nooit beangstigend gevonden. Deze dieren waren nog wat verwilderd en werden na hun opvang weer terug in het wild geplaatst.

Om 06.00h zijn we opgestaan en hebben ontbeten. Nog even bij de uitkijktoren geweest naast het zwembad om wat vogels te spotten. Na het ontbijt zijn we vertrokken richting Etosha NP. Onderweg nog ergens koffie gedronken met een stuk Litchi-gebak. In het dorp zelf kon boodschappen gedaan worden en ook hier kwamen we een aantal Himba’s tegen. Ons werd voorgelegd om tegen betaling een andere camping te nemen. Een camping bij Okaukuejo welke in het National Park lag. Iedereen stemde voor dus werd er gebeld of er plaats was. Gelukkig konden we er terecht, zodat we onze eerste nacht ook al in het wildpark sliepen. Bij deze kampeerplaats was tevens een verlichte drinkplaats aanwezig welke de gehele nacht met schijnwerpers verlicht bleef. Omdat het hiervoor nogal geregend had was er voor het wild overal water te vinden, waardoor de vele drinkplaatsen leeg bleven.

Na het opzetten van de tent snel even kijken, er waren een aantal impala’s bij de waterplaats.
Na de lunch gingen we onze eerste gamedrive maken met de eigen truck. Op het open terrein waren vele springbokjes, impala’s, zebra’s, spiesbokken en gnoes te zien. Ook kwamen we nog een giraffe en wat roofvogels tegen. Later in de middag kwamen we onze eerste leeuwen tegen die verderop in het gras bleven liggen. Ze waren ver weg en we hoopten dat we ze later nog eens beter voor onze lens zouden krijgen. Op de terugweg naar de camping kwamen we ook de eerste dikdiks tegen.
Op de camping aangekomen gelijk maar even kijken bij de waterplaats. Hier liep net nog een neushoorn weg. Na het eten ook telkens weer gekeken. Op de camping zelf liepen ook meerdere hyena’s rond. Later op de avond kwamen er nog zebra’s langs bij de waterplaats. Jammer van al de regen die hiervoor gevallen was, anders was het beslist wat drukker geweest. Zo bleef ik de hele avond bij de waterplaats tot 23.30h. Er kwam maar niets, dus besloot ook ik naar bed te gaan. Robin & Nele bleven nog achter en die kregen om 24.00h nog een olifant te zien.

In de nacht moest ik om 02.30h nog even naar het toilet en ging gelijk even kijken bij de waterplaats. Helaas was er niets te zien. ’s Morgens hoorde ik dat meerdere dit hadden gedaan en dat het uitermate stil was geweest. We braken ons kamp af en gingen rond 07.00h game-drivend richting onze tweede kampeerplaats binnen het park Namutoni Campsite,

Vandaag kwamen we weer veel wild tegen, waaronder olifanten, spiesbokken, springbokjes, impala’s, een neushoorn, een cheeta, giraffes, een buizerd, arend en parelhoenders, kori bustards, secretarisvogels, twee leeuwen, hartebeesten, jakhalzen en bij de ingang van de campsite magoestes.
Na de tent opgezet te hebben gingen we eten om vervolgens opgehaald te worden voor de night-game-drive. We gingen met twee 4-wheel-drives het park in met een rode lamp. Nu maar afwachten of we wat wild te zien zouden krijgen. Allereerst kwamen we een dikdik tegen. Vervolgens reden we door naar een waterhole, een drinkplaats voor het wild. Hier was helaas niets te zien, maar toen we even wachtten kwam er aan de overzijde van de plas toch een zwarte neushoorn te voorschijn. Een erg indrukwekkend gezicht. Hij kwam zigzaggend richting de drinkplaats en kwam er zowaar omheen lopen richting onze auto’s. Erg enthousiast werden we allemaal, ook toen je de neushoorn door het water hoorde waden. Toen de neushoorn weer vertrok, zijn wij ook weer verder gereden. Het begon wat te bliksemen dus de chauffeur wilde maar weer terug. Wij nog niet dus moest hij nog even door. Wat we allemaal zagen onderweg had ik nooit kunnen hopen. Zo veel wild en allemaal redelijk dichtbij. Zo kwamen we weer impala’s, giraffe, zebra’s, gnoes, civetkat en uiteraard de springbokjes tegen. Wat ik het indrukwekkendste vond waren de kuddes zebra’s die met de rijdende wagen meerenden, zowel links als rechts. Wanneer de rode lamp er even werd opgericht zag je waar al dat gedender vandaan kwam.
Uiteindelijk ging het toch bliksemen, wat een spectaculair uitzicht gaf over de donkere vlaktes, en te regenen. Eenmaal terug op de campsite goot het enorm, zodat maar vroeg het mandje werd opgezocht.

Om 07.30h vertrokken we richting Rundu. Het werd een lange rit en ik zat weer eens een keertje voorin de truck.
Onderweg werden er nog boodschappen gedaan, maar verder was het hoofdzakelijk rijden.
Aan het einde van de middag kwamen we aan bij onze huisjes van Sarasungu Lodge. Hier kon de was nog snel worden gedaan. De huisjes lagen aan de rivier met aan de overzijde zicht op Angola.

Vandaag kregen we grotendeels asfalt voor onze kiezen. We reden nu zuidwaarts richting Botswana. Onderweg kwamen we in de Caprivistrip vaker vleescontroles tegen. Het was namelijk verboden om varkens- en rundvlees te transporteren. Bij de grensovergang, ook weer een dubbele met een stukje niemandsland, werd het vlees ontdekt en vernietigd, In Botswana zou niet veel te krijgen zijn dus dat werd de komende dagen in de Okavango Delta even vegetarisch eten met af en toe een stukje kip.
Bij de Etsha 13 in de Delta aangekomen kregen we net voordat we zouden overladen op 4-wheel-drives een lekke band. Clayton besloot om langzaam terug te rijden naar de asfaltweg om daar de band te wisselen. Daar zouden we dan ook opgehaald worden met de wagens die ons naar het camp zouden brengen. Alle proviand, tenten, matjes en persoonlijke tassen moesten worden overgeladen. Wat hadden we toch veel nodig voor de komende dagen.
Het was meer dan een half uur nog rijden voordat we bij het Nguma Base Camp aankwamen. Een mooie plek met ook nu weer douchen en poepen achter rieten matjes. De camping had ook een bar, maar daar werd vandaag nog niet zo’n gebruik van gemaakt..Er was nog een ander Baobab-groep aanwezig die de route in omgekeerde volgorde deed.
Nog voor het eten namen we de motorboot om een stuk de Delta in te varen en te genieten van de inmiddels beruchte ondergaande zon.

We vertrokken nadat we de apen in de boom hadden gefotografeerd, met afgeladen motorboten de delta in om daar over te stappen in de mokoro’s. Een mooie tocht eerst door wat bredere wateren en later ook door wat smallere vaargeulen. Onderweg kwamen we nog krokodillen en vele soorten vogels tegen die opvlogen door het geluid van de motorboot.
Bij de overstap mochten we zelf een mokoro uitzoeken. Joost en ik kwamen bij de poler Josef terecht, wat een geluk was. Josef was de enige poler die naast de leider engels sprak, dus enige communicatie was mogelijk. Josef wist veel te vertellen en ook wist hij alle namen van alle vogels die we tegenkwamen. Het was erg warm, +40°C, en ook de polers vonden het eigenlijk te warm. Na een tocht van een paar uur kwamen we aan bij onze overnachtingplaats. Hier op het eiland zouden we wild kamperen, dus zonder voorzieningen. De polers groeven een gat voor het toilet, terwijl wij onze tenten op gingen zetten.

De middag waren we vrij, dus ging ik eindelijk eens lezen in de Quest die ik van mijn neefjes had gekregen. De middag vloog voorbij en aan het einde van de middag gingen we met de mokoro’s op zoek naar de nijlpaarden, die wellicht met de laaghangende zon wat meer zichtbaar zouden zijn. We hoorden ze al vrij snel grommen en uiteindelijk kwamen ze in het zicht. Het was een aardig koppeltje, en af toe werd er flink op los gegaapt; het ultieme fotomoment! Wanneer je ook even niet oplette riepen de polers ook foto foto foto.
Terug vlakbij het camp werden we nog bekroond met een hoedje van een waterlelieblad en de dames kregen een ketting om, welke van de steel gemaakt werd. De ondergaande zon was hier erg mooi in al die rust.
’s Avonds werden we nog geëntertaind door de polers, die allen een voorstelling deden met dans, muziek en raadsels.

Goed geslapen deze nacht. Ik moest de tent weer even delen met Joost. Na het ontbijt stapten we de mokoro’s weer in om een stuk te gaan varen en 1,5h te wandelen. We hoopten tijdens deze wandeling wat wild tegen te komen, maar dat viel wat tegen. Buiten wat apen en een bushbok kwamen we niets tegen. Wel veel verse olifantendrollen en ook nog een skelet van een bokje in de boom. Of deze inderdaad door een luipaard was komen te hangen betwijfel ik, omdat het skelet nog aardig intact was.
We gingen weer terug naar ons camp om daar te lunchen en de boel weer in te pakken.
Met afgeladen, nu iets minder dan heen, mokoro’s gingen we weer terug richting het basiskamp. Het was nu nog warmer zo midden op de dag. Desondanks was het weer een erg mooie tocht.
In het basiskamp ging ik nadat de tent was opgezet met Ingmar & Suzanne nog een rondvlucht maken boven de Delta. Er gingen nog 10 anderen, dus het toestel wat vanuit Maun kwam, moest drie vluchten maken. Ook nu weer zat ik voorin en omdat we met z’n drieën waren hadden we genoeg ruimte.

Allereerst gingen we ten noorden van het Moremi Game Reserve langs. Daar was erg veel wild te zien, echt weer boven verwachting. Zo zagen we nijlpaarden olifanten, groepen buffels en later ook hele kuddes olifanten. Vervolgens gingen we wat naar het zuiden over Chief’s Island en weer oostwaarts terug naar de landingsstrip. Deze vlucht van wederom een half uur was ook nu weer zeker spectaculair.
Terug op de camping nog lekker nagenoten met een x-aantal biertjes bij de bar. Nu werd de bar geheel leeg gedronken, zodat om 23.00h.het mandje weer werd opgezocht.

Om 06.45h vertrokken we wederom met de 4-wheel-drives richting onze truck aan de hoofdweg. Wederom was het weer een half uur rijden voordat we er waren.
Bij de grens met Namibië moesten we door een desinfectiebadje. Iedereen uit de bus met al z’n schoenen, behalve wat in het bagageruim lag, en door het badje lopen. Ook de Truck werd gedesinfecteerd en moest door het badje rijden. Wat voor rommel er in het badje zat weet ik niet, het sloeg wel erg wit uit allemaal.
Na een lange dag gereden te hebben kwamen we in een erg afgelegen gebied waar we een zandweg namen richting de Zambezi-rivier. Hier hadden we een lodge bij Kalizo voor vier personen welke ik deelde met Rinke en de beide Joosten. In de rivier zwommen krokodillen en aan de overzijde lag Zambia. Gelukkig was er ook een zwembad, zodat er zonder gevaar van de krokodillen en welverdiende duik kon worden genomen.
Vervolgens even de bar ingedoken om later gezamenlijk in de eetzaal bij de eigenaar te eten. Het was eten wat de pot schafte.

’s Morgens was het weer lekker vroeg toen Joost het gordijn opentrok. Ook vandaag zat het uitslapen er niet in. Wat resten was ook maar op te staan en wat rond te lopen om mooie vogels te bekijken.
Om 08.00h konden we eindelijk ontbijten en om 08.45h reden we weg, op naar het Chobe NP in wederom Botswana. Ook nu weer bij de grensovergang, waar vele grote Baobab-bomen met apen stonden, door een desinfectiebad. Na de grens zaten we gelijk in het park. Op de hoofdweg door dit park kwamen we ook nog vele dieren tegen waaronder een grond neushoornvogels, zebra’s en een hele grote kudde olifanten.
Op de campsite van Chobe Safari Lodge zette we onze tenten op. Er liepen een aantal varanen rond en ook nog wrattenzwijntjes. De bar bij de camping was de gehele zondag gesloten, maar de bar bij de lodge was wel open.
Na de lunch gingen we een gamecruise maken. Het aantal dieren was buitengewoon, maar de opzet op zo’n grote drukke boor was waardeloos. We kwamen eerst de varanen, krokodillen en nijlpaarden tegen met in de landerijen impala’s, buffels , apen, grond neushoornvogels, visarenden en uiteraard olifanten.

Het werd ondanks de drukte op de boot een erg geslaagde middag welke werd afgesloten bij onze tenten met een barbecue.

Redelijk vroeg deze ochtend, om 06.00h, begonnen we met de gamedrive. Net als gisteren, waren er vandaag ook een hoop mensen op de been. Toen we eenmaal in het park waren, had je er niet al te veel last van omdat er zoveel verschillende paden liepen. We kwamen vrij vroeg zeer zeldzame wilde honden tegen. We waren de eerste die ze hadden gespot, dus werd dit direct door de chauffeur doorgebeld, zodat anderen deze zeldzame beesten ook konden zien. We daalden weer af naar de rivier en kwamen daar twee leeuwinnen tegen met twee welpjes. De ene leeuwin was aan de sleep me een zojuist gevangen giraffe. Het was de bedoeling om deze aan de rand van de bomen te leggen, wat in de schaduw. Maar de afstand was redelijk groot zodat dit nogal wat tijd in beslag nam. Er waren inmiddels veel wagens op dit tafereel afgekomen, zodat het hier erg druk werd. De leeuwen liepen tussen de open terreinwagens door, en gingen zelfs in de schaduw van onze wagens liggen.
We besloten om maar weer verder te rijden. We kwamen verder nog vele vogels, impala’s, wrattenzwijnen en apen tegen.
Na de koffiepauze gingen we wat meer het bos in. Het werd nu wat lastiger om wild te spotten. Net op het moment dat iedereen het een beetje zat begon te worden kwamen we een enorme olifant, pal langs het pad tegen. Deze schrok net zo van ons als wij van hem, zodat hij de benen nam. Verder kwamen we deze middag nog wat Kudu’s tegen.
Terug in het kamp braken we de tenten af en gingen met de truck richting Zambia. We moesten met de pont de grens over en een visum kopen, ik nam een dubbel entry-visum omdat ik Zimbabwe ook nog in wilde. Wij werden gescheiden van de truck en namen een pontje later. Er werd ons verteld dat in totaal wel eens drie uur kon duren, wat we wel geloofden gezien het aantal vrachtwagens aan de Botswaanse zijde, maar we hadden geluk, we waren vrij snel de grens door en ook de truck was snel ingeklaard.
We waren bijtijds op de camping Saf Par Waterfront in Livingstone en zetten de tenten weer op. Er kwam een dame van het boekingskantoor langs, waarbij we verschillende excursies konden boeken. Ik besloot om een Ultra-light vlucht te maken boven de watervallen en het game-parc van wederom weer een half uur, èn een bootcruise met onbeperkt eten en drinken op de Zambezi.
Begin in de middag ging ik met Ingmar $ Suzanne naar Zimbabwe. Vanaf de camping namen we de taxi naar de grenspost. Hier moesten we Zambia uit, vervolgens een aantal kilometers lopen in de hitte van de dag om bij de grenspost van Zimbabwe aan te komen. In het stuk niemandsland liepen we ook over de brug boven de Zambezi waar vanaf werd gebungy-jumped. Ook nu weer even naar beneden gekeken en dacht....voor geen goud.
Het Moa-OA-Tnya terrein waarvan je de Vctoria watervallen geweldig kon zien, was niet druk. Je zag dat het land erg te leiden had en er bijna geen toerist meer het land binnenkwam. Omdat het waterniveau van de Zambezi wat laag was, waren de watervallen welke je kon zien vanaf de Zambiaanse kant erg minimaal. Vanaf deze Zimbabwe-zijde waren de watervallen nog wel goed te zien. Geweldig spectaculair was dit. Hoewel je aan de overzijde van de kloof liep, werd je evengoed nat van al het water wat naar beneden denderde. Nog even over de afzetting naar de rand van de kloof gelopen voor een mooie foto.
Toen we terugliepen nog wat souvenirs gekocht. Het was allemaal erg goedkoop, dus afdingen ging niet meer zo geweldig.
’s Avonds in het hotel-restaurant gegeten. Het was erg slecht geregeld allemaal. Allereerst was er geen plaats, later was het meeste eten alweer op van het buffet.
Aardig aan het nachtbraken geweest deze nacht. Rond 01.00h werd ik wakker met en raar gevoel en kramp in mijn maag. Ik ging de tent uit richting de toiletten, maar onderweg kwam alles er al via de bovenweg naar buiten. Ik besloot toch maar even naar het toilet te gaan en heb hier nog even een halfuurtje gezeten. Vervolgens weer het mandje ingekropen en nergens meer last van gehad.

Vroeg opgestaan deze morgen, want om 07.00h werd ik opgehaald voor de “flight of the angels”. Ik was de enige van de groep, maar er gingen nog drie Engelsen mee, welke een kwartiertje korter gingen vliegen.
De deltavlieger had een motortje. Voorin de piloot en ik zat erachter. Het was in het begin wel beangstigend, omdat je vrij los in het stoeltje zat en er nogal wat wind stond. Het uitzicht was geweldig. De kloof met de waterval waar we een aantal keren over heen vlogen, de regenbogen in de mist van de waterval, het was reusachtig mooi allemaal. Hierna vlogen we door naar het gamepark. De piloot was druk zoekende naar het wild, zodat we nijlpaarden, antilopen, buffels, olifanten en een giraffe zagen.
Na de landing nog even de foto’s bekeken die onderweg waren gemaakt en er een cd-tje van laten branden.
Terug op de camping had ik een vrije middag, zodat ik even het zwembad ben ingedoken. Later op de middag stond de bootcruise op het programma.
Om 16.15h konden we aan boord van de boot. We gingen eerste een stukje stroomafwaarts richting de watervallen om vervolgens stroomopwaarts te varen. De drank vloeide rijkelijk en het eten aan boord was ook erg goed. Toen het begon te schemeren zowaar ook nog wild aan de oever kunnen zien waaronder nijlpaarden en een hele grote kudde olifanten. Een klein olifantje was gewond en liep mank, deze zou het niet lang meer redden.

Het kamp werd weer afgebroken voor de rit naar Lusaka. Het werd een zware rit met een erg slechte weg.
Onderweg aan de kant van de weg onze laatste lunch klaargemaakt. Tevens heb ik hier aan wat locals wat kleding afgegeven die ik toch niet meer mee zou nemen naar huis.
Lusaka was een erg lelijke stad. Veel achterstandswijken en ook waar het Garden Budget Hotel was, was geen prettige buurt. Gelukkig was het terrein omheind. We hadden geen douche op de kamer dus heb ik gevraagd naar een andere kamer. Dit kon, zodat er toch nog gedoucht kon worden.
Het eten deden we in het hotel. Na het eten nog even in de bar gehangen. Er was nog wat geld over uit de groepspot wat besteed mocht worden.

Nog voordat we vertrokken met z’n allen op de groepsfoto. Op richting luchthaven. Hier moesten de nodige douaneformaliteiten afgewikkeld worden, wat nog een tijdje in beslag nam.
Ik zat tijdens de vlucht richting Londen naast Door. De tijd ging redelijk snel. In Londen aangekomen kregen we een hotel omdat de vlucht naar Schiphol was geannuleerd. BMI zorgde voor de overnachting maar had niets doorgekregen van BA. Kortom chaos. Uiteindelijk toch een hotel gekregen en een avondmaaltijd.

Vanochtend vroeg een taxi genomen naar de vertrekhal. We waren in dit hotel met 4 verschillende groepen die allemaal dezelfde vlucht moesten hebben. De vlucht naar Schiphol verliep vlot en op Schiphol kon afscheid worden genomen van iedereen.

Wederom weer een geweldige vakantie, waarin ik veel natuur hebben mogen zien. De veelvuldig afwisselende landschappen gecombineerd met veel wild.