|
Zaterdag
12 oktober 2019 |
Regen, regen, regen. De herfst heeft sinds enkele weken in alle hevigheid zijn intrede gedaan. Prima tijd dus om andere oorden op te zoeken. We gaan voor een 19 daagse reis naar Kenia, Tanzania en Zanzibar, georganiseerd door Matoke Tours. Zus Elly brengt ons om half acht naar het treinstation voor de rit richting Schiphol.
Ruim op tijd zijn we daar en drinken rustig een koffie voor we aan de gebruikelijke incheck procedures beginnen. Eenmaal in de vertrekhal zien we dat het ontzettend druk is. Herfstvakantie dus! Enorme rijen bij de bagage afhandeling, tassen en paspoortcontroles. Niet eerder hebben we het zo druk mee gemaakt. Eenmaal er door, de nodige dollars pinnen en kunnen we al vrij snel door naar de gate.
Met een lichte vertraging vanwege de te late aangeleverde catering vertrekken we tegen half twee voor onze rechtstreekse acht uur durende vlucht richting Nairobi. Om tien uur plaatselijke tijd landen we op de luchthaven van Nairobi, Jomo Kenyatta. Het miezert licht. Ook de paspoort controle hier is een tijdrovende procedure. Pasfoto, hand scan en het visum. Het laatste is voor Jeroen nog even dingetje want zijn aanvraag staat al vier weken op "pending" terwijl het mijne al naar drie dagen binnen was. Bewijs van betaling mee genomen maar hij blijkt gewoon in het systeem te staan.
Op naar de bagage en onze chauffeurs van Matoke Tours. Snel gevonden en kennis gemaakt met de eerste medereizigers. Als we er alle twaalf zijn op naar de twee busjes in de overdekte garage en we kunnen op pad! Het blijft lichtjes regenen. Na een klein uurtje bereiken we aan de rand van Nairobi, in de wijk Karen, Wildebeest Eco Camp, onze overnachtingsplek. Een schitterend lokatie, zo lijkt het, maar nu te donker om echt goed te kunnen bewonderen.
Inmiddels ruim na middernacht, dus even nog wat water scoren en snel het bed in. We verblijven in een prachtige ingerichte safaritent. Wel wat klammig alles door de regen maar dat mag de pret niet drukken.
Welterusten. |
Zondag
13 oktober 2019 |
Kort nachtje, maar een prima bed. Om kwart over zes loopt de wekker af. Helaas een koude douche. Na een lekker ontbijtje op het terras is het om acht uur weer on route. Lange reisdag voor de boeg met als eindbestemming het Samburu NP. Het is in de nacht opgehouden met regenen, nu zwaarbewolkt.
Het is kilometers vreten om uit de regionen van Nairobi te komen. Langs de weg vele families op zijn zondags gekleed op weg naar de kerk. Hoe verder uit de stad hoe armoediger de omgeving wordt. Vele stalletjes, kraampjes langs de weg omgeven door allerlei beesten. We doen een lunchstop bij Le Rustique in Nanyuki. Heerlijk gegeten in de tuin en net op tijd klaar voor dat er een korte maar felle bui overtrekt.
We trekken verder naar het Noorden, naar het Laikipia Plateau ten westen van de hoogste berg van Kenia,maar gezien de wat mindere weersomstandigheden laat de berg zich niet zien. Geleidelijk aan wordt het steeds zonniger en warmer en komen we letterlijk volgens onze chauffeur James in een ander klimaatzone.
Bij Buffalo Springs Reserve gaan we een park in wat later over gaat in het Samburu National Reserve. Dit park vormt het overgangsgebied van de vruchtbare en groene grond van Mount Kenya naar het semi-woestijnachtige noorden van Kenia. Hier beginnen we aan onze eerste Safari op weg naar ons resort.
Het dak van onze bus wordt omhoog geklapt door James en het avontuur kan beginnen. Giraffen, een olifant, een krokodil, vele soorten antilopen, mooie vogels en de unieke greve zebra ‘s en Somalische struisvogels zijn de oogst van deze doorgaande rit.
Het is al praktisch donker als we bij onze accommodatie Samburu Sopa Lodge arriveren. Wat een fantastische plek. Gelukkig mogen we hier twee nachten verblijven. Snel douchen, alles aan de opladers en op voor het diner. Lekker glaasje wijn, prachtig mooi terras, kortom genieten. Hierna toch maar naar bed. Om zes uur gaat de wekker voor de ochtendsafari en van afgelopen nacht moeten ook nog wat uurtjes ingehaald worden. |
Maandag
14 oktober 2019 |
Heerlijk geslapen als om zes uur de wekker gaat. Bij het openen van de gordijnen graast er gezellig een zebra bij ons terrasje. Het is prachtig zonnig weer.
Snel ontbijten en om zeven uur vertrekken we voor onze ochtend safari. Het worden top uurtjes.
We zakken af naar de Ewaso Ngiro rivier. Onderweg daar naar toe zien we weer prachtige dieren.
|
|
De gerenoeks (giraf-gazelle) een familie olifanten met een kleintje van een paar weken, een leeuw met prooi en jonkie in het struikgewas, de netgiraffen, blauwbal aapjes, bavianen, wrattenzwijnen, gazelle soorten, struisvogels neushoornvogels, maar de topper was toch wel een luipaard. Wauw prachtig. Vol in de sprint achter een gazelle aan. Had deze wel te pakken maar het beestje wist later weer te ontkomen.
Bij de rivier liggen wat prachtige krokodillen en blijven we geruime tijd de oversteek van de olifantenfamilie aanschouwen. Het kleintje nog erg onvast ter been huppelt door het ondiepe water en valt soms letterlijk om.
Rond de middag gaan we weer richting lodge. Wat een prachtige ochtend. Vanmiddag om vier uur gaan we nog een keertje! We drinken een glaasje bij de bar en na de lunch gaan we heerlijk relaxen bij ons huisje. Net als gisteren valt er ook nu een korte bui.
De safari aan het einde van de middag, heeft ook weer veel mooie beesten opgeleverd, nou ja mooi, de hyena en de jakhals!
|
|
Maar naast ook weer prachtige giraffen was toch het hoogtepunt de jonge leeuwtjes bij de moeder samen met een enorm stinkend karkas van een oryx (spiesbok). Vanochtend diep in de struiken gezien maar nu duidelijk beter zichtbaar. Werkelijk prachtig. Ruim de tijd voor uit getrokken.
In de avond gaat het opnieuw regenen. Korte felle bui en daarna is het snel weer redelijk helder. Na het diner met enige moeite vanwege de matige WiFi verbinding de eerste foto’s richting het thuisfront gestuurd. Het resultaat van twee fantastische dagen in Samburu NR. Richting onze lodge staat er een zebra voor de deur. Komt ons gezellig even een goede nacht wensen. |
Dinsdag
15 oktober 2019 |
Helaas gaan we deze geweldige plek vandaag verlaten, maar ook weer op naar een nieuw avontuur. We hebben weer een reisdag vandaag met als eindbestemming Lake Nakuru NP.
Een kleine anderhalf uur duurt het om het park weer uit te rijden waarbij we tot tweemaal toe getrakteerd worden op kuddes olifanten. Eentje is een big family van in totaal negen olifanten. Super gaaf!
Buiten het park rijden we een gedeelte van de weg weer terug van eergisteren. We zien veel armoedige huisjes en alles wat men verbouwt of maakt wordt aan de straat verkocht.
Prachtig weer vandaag dus Mount Kenia met zijn besneeuwde bergtoppen is deze keer goed te zien. We merken ook dat het weer wat koeler wordt nu. We nemen een gedeeltelijk onverharde weg om een stuk af te snijden en komen al snel bijna oog in oog te staan met een neushoorn. Prachtig!
We stoppen bij de Thomson watervallen waar we letterlijk overspoelt worden door allerlei mensen die iets van je willen. Snel weg wezen dus. We eten onze lunchbox al rijdend in de bus omdat het inmiddels korte tijd wat lichtjes regent. We stoppen bij het uitzichtpunt van de Grote Rift Vallei waar al het voedsel wat we overgehouden hebben van de lunch gretig aftrek vindt. Ze zijn er echt blij mee.
Na een korte stop bij een koffieplantage rijden we via de drukke stad Nakuru met zijn levendigheid rondom de marktjes en de net uitgaande scholen naar de Ziwa Bush Lodge, onze verblijfsplek voor de komende twee nachten. Wat een geweldige plek weer. Even een wijntje op het terras bij het restaurant aan het water, douchen, eten en morgen op naar Lake Nakuru NP.
Verrassing kruikje in het bed, bij 15 graden in de nacht! |
Donderag
17 oktober 2019 |
Heerlijk geslapen en na het ontbijt moeten we ook deze prachtige plek weer verlaten.
Vandaag hebben we Kisii in het westen van Kenia als eindbestemming. Onze laatste overnachtingsplek in Kenia voor we de grens oversteken naar Tanzania. Eenmaal op pad komen we al snel in het gebied van de theeplantages, zo’n 50 km lang. We maken een korte tussenstop bij een van de plantages. Onderweg zien we dat er naast dat de bladeren nog veel met de hand geplukt worden er ook al met een schaar met een opvangbak er aan wordt geoogst. Verder richting Kisii gaan de theeplantages geleidelijk aan over in bananenplantages.
Eenmaal in Kisii is het een drukte van jewelste. Bijna geen doorkomen aan. Naast dat het weekmarkt is en dan is ook de hele stad een grote markt, is er ook een gigantische samenloop voor alle geslaagden van de high school. Gelukkig ligt onze accommodatie Itibo Resort buiten de stad. Een mooie wat eenvoudigere plek maar ons huisje is knus en gezellig.
Na ons geïnstalleerd te hebben gaan we in de namiddag voor een korte rondleiding naar een Matoke bananen) plantage. Verschillende soorten waaronder de banaan die je moet koken. Wij zien zo geen verschil. Hooguit dat ze ietsje kleiner zijn. Al wandelend door het dorpje worden we weer enthousiast begroet door de kinderen en voelen we ons weer een bezienswaardigheid. Voor we weer achter de poort bij het resort verdwijnen worden we uitgenodigd bij een kerkje om het koor wat aan het repeteren is te beluisteren.
Binnen het resort wordt geen alcohol verkocht maar is het geen probleem dat we het drinken. Er wordt iemand op pad gestuurd om wat flessen rode wijn te kopen. Helaas waren we vergeten er bij te vermelden dat het een dry wine moest zijn. Zoete wijn dus! Vanavond nemen we ook afscheid tijdens het eten van onze chauffeur James, in het bijzonder ongezellige restaurant op het resort, met spaarlampen en een peertje aan het plafond. Morgen bij de grens wisselen we van chauffeur en voertuig. |
Vrijdag
18 oktober 2019 |
Het heeft bijna de gehele nacht geregend. Na het ontbijt gaat het richting de grens over bijna volledig onverharde weg. We doen er zo’n twee uurtjes over.
Aan de grens begint het ritueel. Eerst in de rij om het land uit te komen. Pasfoto, vingerafdrukken en stempel in het paspoort. Met de bus verder naar de Tanzaniaanse douane. Bagage door de scan, visumformulieren, temperatuur meten, gele koorts stempel tonen, vijftig dollar betalen en ja hoor de stempel in je paspoort. Visum geregeld! Op de parkeerplaats staan al de nieuwe auto's (Verlengde Toyota Land Cruiser) met chauffeur klaar voor onze reis door Tanzania. Bagage overladen, afscheid nemen van James en dan gaan we weer op pad.
We rijden naar een supermarkt om water in te slaan voor de komende dagen in de Serengeti en de andere Nationale Parken. De ingang tot het park is nog enkele uurtjes rijden ook veelal over onverharde wegen. Onderweg de gebruikelijke dagelijkse lunchbox met kip, appeltje, sapje en chips.
Rond half drie zijn we in het park, dak omhoog en eindelijk kunnen we weer op een safari. In een rustig tempo spotten we aanvankelijk wat vogels en zebra’s als we uitkomen bij een groep van honderden gnoes die geleid door de zebra’s de weg proberen over te steken. Aanvankelijk gaat dit in een gestaag tempo tot dat er een auto aankomt. Plotseling keert de hele groep weer om en rennen ze allemaal terug naar de plek van waar ze vandaan kwamen. Dit gebeurt een paar keer zo en levert een mooi schouwspel op.
Maar de klapper van de dag wordt toch wel een leeuwenpaar op nog geen drie meter afstand. Onverstoorbaar lopen ze langs de weg, drinken rustig wat water uit een plas en gaan tenslotte naast elkaar op een klein heuveltje liggen. Raken op geen enkele manier van de wijs ondanks de vele auto's met mensen die hen op de voet volgen. Na een uurtje besluiten we toch verder te gaan al verveelt het nooit. Iets verder op ligt nog een mannetjes leeuw geduldig te wachten voor mocht het vrouwtje de andere mannetjes leeuw niet accepteren.
Richting onze overnachtingsplek Tanzania Bush Camps zien we nog wat baboons en een giraf.
Het Busch camp is werkelijk een meer dan prachtige plek midden in de vrije wildernis van de Serengeti. Mooie ingerichte safari tenten en personeel wat alles voor je doet.
Voor de douche wordt het water opgewarmd, als het donker wordt prepareren zij de tent voor de nacht en je gaat onder begeleiding naar de eetgelegenheid. We zitten voor het eten kort bij het kampvuur. Tijdens de maaltijd begint het weer te regenen.
Terug naar de tent waar inmiddels de schemerlampen branden, uiteraard weer onder begeleiding,sluiten zij het laatste zeil van de tent. We hebben een fluitje waar we vannacht hard op kunnen blazen mocht er gevaar dreigen! |
Zaterdag
19 oktober 2019 |
Heerlijk bed dus prima geslapen! Weinig dieren gehoord in tegenstelling tot sommige anderen. De zon schijnt heerlijk vanochtend en dat belooft veel goeds voor onze game drives in de Serengeti vandaag. Ook deze geweldige plek in het Noorden van de Serengeti moeten we weer verlaten, vanavond slapen we in het midden van de Serengeti.
Het doel van vanochtend is een plek te zoeken waar een kudde gnoes de rivier gaat oversteken. Deze vinden we bij de rivier Mara. Een enorme kudde staat aan de overkant klaar om er voor te gaan om al zwemmend de rivier over te steken. Een paar keer doen enkele gnoes een eerste verkenning beneden aan de rivier maar keren dan telkens weer terug. Waarschijnlijk omdat er krokodillen op de loer liggen. Wij staan met nog zo’n vijftien andere voertuigen op gepaste afstand van de rivier wachtend op de daadwerkelijke oversteek. Dan ineens gaat de kudde massaal en al die wagens geven een spurt gas voor de beste plek aan de rivier. Niet te geloven wat een spektakel!
In een mega tempo bereiken de eerste gnoes de overkant en klimmen aan wal. Machtig mooi gezicht. Plotseling wordt deze crossing abrupt verstoord door auto's aan de overkant en stoppen de gnoes accuut en trekken zich terug. Een volgende poging gaat mogelijk weer uren duren daar wachten we niet op. Wel gaaf om dit toch gezien te hebben.
We vervolgen onze weg door het park voor de lunch. Het weer gaat geleidelijk aan veranderen en het begint opnieuw kort heftig te regen. Via de noordingang verlaten we het park om elders weer via de officiële ingang richting het midden van de Serengeti te rijden.
Op deze weg komen we het cadeautje van de dag tegen, vijf cheeta’s. Een moeder met vier kleintjes. Ze wandelen rustig over de weg en laten zich niet opschrikken door alle voertuigen die stoppen en hen volgen. Geweldig deze mooie beesten. Onze dag kan al niet meer stuk.
Even later spotten we ook nog drie leeuwinnen. Juist als we die ontdekt hebben gaat het hevig regenen. Wij vinden dit niet fijn maar deze beesten ook niet. Zich beschermend tegen de zware regen liggen ze vooral met hun kop naar beneden. We besluiten door te rijden richting onze overnachtingsplek.
In aanvang gaat alles nog goed maar in de enorme regenbui komen we vast te zitten in de modder en ondanks de 4-wheel drive komen we er niet uit. We worden er door een andere wagen uitgetrokken en kunnen we weer op pad. Dat dachten we. Even later zit de andere wagen vast die ons er uitgetrokken heeft. Keren maar en deze keer trekken wij hen er uit. Trekkabel is niet meer los te krijgen van de andere wagen dus die laten we achter. Dit alles herhaald zich nog twee keer. Die ander wagen heeft geen 4-wheel drive en dat is het probleem telkens. Inmiddels is het aarde donker en de wegen zijn op sommige plekken veranderd in rivieren. Het wordt dan ook een pittige tocht maar uiteindelijk komen we tegen half acht in de avond aan bij onze overnachtingsplek Serengeti Tortilis camp.
Weer een prachtige plek met weer een super de luxe tent. We krijgen een portofoon en Masai-begeleiding naar de tent.
Daar het al tegen achten loopt dus eerst maar voor het diner gaan, ditkeer met een vier gangen menu! Na het eten douchen, nog een wijntje en heerlijk slapen. Wat een avontuur vandaag! |
Zondag
20 oktober 2019 |
Weer heerlijk geslapen met de geluiden van een brullende leeuw! Rits van de tent open en we zien een strakblauwe hemel. Wel fijn na het avontuur van gisteren. Volgens de begeleiders van de lokatie zijn er vlak bij onze tent sporen van een buffel te zien. We genieten van een heerlijk ontbijtje en even na zevenen gaan we weer op pad.
Vandaag gaan we de Serengeti verlaten met nog wel een aantal uren durende gamedrive voor we het park uitgaan naar de Ngrorongorokrater. Wat hebben we volop genoten van de migratie en de grote trek van de enorme groepen gnoes, de prachtige leeuwen en cheeta’s en misschien gaan we nog meer moois zien. Eerst nog even de trekkkabel ophalen bij de chauffeur die we er gisteren uitgetrokken hebben met zijn auto en dan in een vrij rechte lijn richting de uitgang van het park.
Als eerste worden we weer verrast met een groep cheeta’s die op een heuveltje in het veld liggen te zonnen en enige tijd later met een groepje leeuwen wat heerlijk languit in het gras ligt. Buiten de poorten van de Serengeti komen we in het leefgebied van de Masai. Veelal wonend in kleine lemen hutjes in een dorpsgemeenschap.
Geleidelijk aan klimmen we naar de kraterrand van de Ngorongoro krater. In dit gebied zien we wat giraffen. Het enige soort wat niet in de krater voorkomt vanwege het feit dat daar niet hun voedsel te vinden is. Eenmaal op de rand kijken we in een magnifieke, wondermooie krater. De kleurstellingen met een drooggevallen sodameer zijn werkelijk prachtig.
De Ngorongoro krater is het dichtstbevolkte wildgebied ter wereld. In de krater leven naar schatting 25000 grotere zoogdieren! De krater heeft een doorsnee van 17-21 kilometer en de kraterbodem heeft een oppervlakte van circa 260 km2. We spotten ontzettend veel dieren variërend van flamingo’s tot hyena’s, jakhalzen, vele gazellesoorten en vogels, zebra’s, gnoes, nijlpaarden, olifanten, drie jonge mannetjesleeuwen etc etc.
Tijdens de rit door de krater, lunchen we bij de ranchersplek met een heerlijke lunchbox van Tortilis Serengeti. Wel liggen er roofvogels op de loer om het eten weg te pikken.
Aan het einde van de middag verlaten we via een andere zijde de krater en na nog bij een uitzichtpunt een laatste blik te hebben kunnen werpen in de krater rijden we richting onze overnachtingsplek Olea Africana Lodge in de omgeving van Karatu. Weer een geweldige plek.
We worden ontvangen door de Masai met een traditionele dans en zang. Ons huisje is werkelijk zeer riant. We besluiten eerst met een gedeelte van de groep een lekker wijntje te drinken bij het kampvuur in de tuin. Het is heerlijk weer. Uiteindelijk wordt het half acht voor we besluiten aan tafel te gaan en aansluitend maar te douchen.
Het personeel is in mijn beleving overmatig dienstig waardoor het bijna irritant wordt. Na het eten komen we terug op onze kamer waar een heerlijk haardvuurtje is aangestoken. Lekker douchen en nog wat nagenieten van deze topdag! |
Maandag
21 oktober 2019 |
|
|
|
|
Na het ontbijt en nadat we onze lunchbox zelf samengesteld hebben, rijden we richting Lake Manyara NP. Eerst maken we een stop langs de weg in een shop vol souvenirs. Leuk om doorheen te lopen maar we hebben voldoende maskers en andersoortige souveniertjes uit deze regio thuis.
We vervolgen onze weg en bekijken het park eerst vanaf een uitzichtpunt. Lake Manyara NP is een relatief klein natuurgebied ingeklemd tussen de Grote Riftvallei en het sodameer. Naast het sodameer en de graslanden kent het park tevens een grondwater bos dat wordt gevoed door dat wordt opgestuwd langs de lijn van de breuk in de Grote Riftvallei.
We starten onze rit in het grondwater-bos en naast uitzonderlijk veel bavianen, zien we overstekende olifanten en zijn we voortdurend op zoek naar de boomklimmende leeuwen van Manyara. Helaas we gaan ze niet vinden.
Op de graslanden vinden we buffels, zebra’s, gnoes en giraffen. Aan de oever van het meer zijn vele vogelsoorten zoals flamingo’s, pelikanen, visarenden en ijsvogels. We lunchen op de aangegeven picknickplek en hierna gaan we geleidelijk aan het park uit. Na de lunch zien we behalve grote hoeveelheden bavianen eigenlijk geen andere dieren meer.
We vervolgen onze weg richting Tarangire NP en gaan op bezoek bij een Masai dorp. We mogen een kijkje nemen in de hut om te zien hoe ze wonen, maken kennis met de bewoners van het dorp en voeren samen met hen een traditionele Masai dans uit. Ook ik word aangekleed met de traditionele doeken en kralen en probeer de dans mee te doen. Lachen!!!! De mannen worden uitgedaagd om de hoge sprongen mee uit te voeren.
Hierna zoeken we de kleine kinderen op achter in het weiland onder een boom waar ze hun eerste lesjes krijgen. Nog niet in lezen en schrijven maar in het leren tellen en de eerste woordjes Engels. We worden hartelijk uitgezwaaid en vervolgen onze weg naar onze accommodatie Osupuko Lodge in Tarangire NP.
We rijden langs prachtige mega grote baobab bomen en ook deze lodge is weer prachtig gelegen. Ons huisje kijkt uit op het enorme natuurgebied. Ook hier in het donker weer alleen met begeleiding buiten de deur. Heerlijk buiten gegeten op het terras met nog een aangename temperatuur van zo’n vijfentwintig graden.
Vanavond nemen we ook al weer afscheid van onze chauffeur Gerald. Morgen doet hij nog een ochtend safari met ons en dan brengt hij ons nog naar onze accommodatie net buiten Arusha. |
Woensdag
23 oktober 2019 |
Goede bedden maar matig geslapen door buikklachten en de regen op de golfplaten van het huisje. Vanochtend weer droog, we ontbijten in de tea room. Een mooie plek achter in de tuin. Na enkele uren wordt het ook weer heerlijk zonnig. Vandaag een relax dagje na al die intensieve reisdagen. Eerst maken we een rondje over het terrein en lees ik me wat in over de achtergrond van de jongeren die hier de lodge runnen. Deze jongeren zijn als kind om diverse redenen van de straat gehaald. Vanwege middelengebruik, kindermisbruik, weeskinderen. Kortom om diverse redenen zwierven ze op straat. Ze kregen onderdak en onderwijs. De kinderen die hier de lodge runnen genieten hier een 18 maanden durende hotel management training en kunnen dan instromen in een reguliere baan. Een super mooi project!
De rest van de dag de beentjes omhoog, wat lezen en genieten van het zonnetje en de omgeving. Tussendoor krijgen we nog een heerlijke lunch geserveerd, vakantie dus! Dit is de laatste dag dat we als groep bij elkaar zijn, morgen splitsen we ons in drie groepjes van vier. Vier gaan er naar het eiland Mafia, vier naar het noordoosten van Zanzibar en wij samen met Sandra en Frank naar het zuidoosten van Zanzibar. Nog even de reistas wat herpakken want dat is een allegaartje na de afgelopen weken. Voor het eten nog gezellig met “ons” busje, Ciska en Edwin, Sandra en Frank buiten zitten borrelen! Ciska en Edwin vertrekken morgenochtend al eerder. Zij vliegen naar Mafia. Ook met de totale groep tijdens het eten een gezellige gezamenlijke laatste avond gehad. |
Donderag
24 oktober 2019 |
Weer een matige nacht om dezelfde redenen. Regen en buikklachten. In verband met de vlucht vandaag naar Zanzibar toch maar even gestart met Imodium.
Na het ontbijt nemen we uitbundig afscheid met de staf van de Kiboko lodge van vier groepsleden die een eerdere vlucht hebben naar Mafia. Wij hebben nog twee uurtjes voordat ook Gerald ons komt halen om ons naar de luchthaven in Arusha te brengen.
Daar aangekomen, het laatste stuk over onverharde weg komen we in een enorme modderpoel wat de parkeerplaats moet voorstellen. Na afscheid genomen te hebben van Gerald brengen tassendragers onze bagage naar de incheckbalie. Nou ja incheckbalie een loketje tussen de curiosa. Hilarisch nog nooit zo iets gezien. Voor de vorm moet wel alle bagage tot twee maal toe door de scan.
Op tijd landt ons vliegtuig van Precision Air en met een goede vlucht komen we naar ruim een uur aan op de luchthaven van Zanzibar. Er worden bussen ingezet vanwege een enorme hoosbui. Bagage is snel beschikbaar en op zoek naar een chauffeur van Matoke Tours. Snel gevonden en na afscheid genomen te hebben van nog vier groepsleden die naar het noorden van het eiland gaan, vertrekken wij samen met Frank en Sandra naar het zuidoosten van het eiland. Het weer knapt gelukkig erg op.
Vlak voor het vallen van de avond komen we aan bij Guesthouse Bellevue, onze verblijfsplek voor de komende vijf nachten. Ziet er erg knus uit. We bestellen een flesje wijn en eten gezellig nog een avondje met Frank en Sandra. Hierna zoeken we het bed op. Wel toe aan een nachtje doorslapen! |
Zaterdag
26 oktober 2019 |
We worden weer wakker met een heerlijk zonnetje. Na het ontbijt gaan we met Frank en Sandra met de taxi richting Stonetown. We belanden in een file vanwege de dagelijkse markt in een voorstadje. Eenmaal in Stonetown bezoeken we eerst het slavenmuseum, die de indrukwekkende geschiedenis van de slavenhandel in de 19e eeuw weergeeft.
Hierna wandelen we over de Darnajani Market. Visafslag, vlees, kruiden, groenten en fruit handel. Bij het Zanzibar coffeehouse drinken we op het dakterras een lekker bakkie en overzien de stad.
Verder wandelend komen we bij het geboortehuis van Freddie Mercury. Een vage plaquette en wat vergeelde foto’s herinneren hieraan. Vanwege zijn geaardheid wordt er hier weinig aandacht aan besteed. Homofilie is in Zanzibar verboden.
|
|
|
Aan de kust zien we het Old Fort, House of Wonders, Palace Museum en het old Custums House. Binnen de muren van het Old Fort zien we nog een oude arena. Maar wat is het godvergeten warm in deze stad, geen zuchtje wind. We lunchen aan de kust, wat ook geen echte verkoeling biedt.
Het is te laat om nog naar Prison islands met zijn enorme schildpadden te gaan. De minimaal twee en een half uur die hier voor nodig zijn hebben we niet meer. We drinken en wachten op de taxi bij een drijvend restaurant in zee, waar nog enigszins een windje waait. Ook Frank en Sandra sluiten zich op een gegeven moment bij ons aan.
Stonetown, door Unesco beschermd, is prima om een keer gezien te hebben maar wat ons betreft meer ook niet.
Weer bij onze accommodatie, lekker douchen en met een flesje wijn en een heerlijke barbecue brengen we de avond gezellig door met Frank en Sandra. |
Zondag
27 oktober 2019 |
Vannacht wat regen gehad maar in de ochtend weer een lekker zonnetje. Lekker luieren vandaag. Even op zoek naar een boek hier want mijn e-reader wil niet meer uit de slaap modus stand. Genieten dus de gehele dag van mooi weer, begin van de avond een cocktailtje, lekker eten, een heuse BBQ, in de avond met een wijntje. Temperatuurtje overdag van een dertig graden en in de nacht blijft het een vierentwintig graden. Het zal over een paar dagen wel wennen zijn in Nederland. Nog effe niet aan denken. |
Maandag
28 oktober 2019 |
Weer een stralende dag, we treffen het wel ondanks de start van het korte regenseizoen. Na het ontbijt mijn spannende boek uitlezen bij het zwembad, af en toe het water in en de aapjes observeren die druk doende zijn met het verzamelen van voedsel, besjes en bloemen.
Tegen enen komt onze taxi chauffeur van Stonetown weer voorrijden om ons naar The Rock, een restaurant gelegen op een rots in de Indische oceaan, te brengen.
Het ligt er inderdaad zeer idyllisch. Het duurt nog een paar uurtjes voor het hoogtij is dus we kunnen er naar toe wandelen door het water. Het is er rustig, mogelijk omdat het maandag is en geen hoogseizoen. De ambiance is geweldig, maar service en gastvrijheid is matig. Binnen tien minuten hadden we ons gerecht en eenmaal op meteen de vraag voor het nagerecht. Als we het zelf niet wat getemperd hadden zouden we binnen twintig minuten weer buiten hebben kunnen staan. Als nagerecht had ik geflambeerde ananas met ijs. Echter het werd ananas zonder ijs, dat was op! Vooraf bij de bestelling werd dit niet gemeld en eigenlijk moest ik het hier maar mee doen. Niet dus, geruild tegen een nagerecht zonder ijs. Uiteindelijk hebben we buiten op het terras met ons flesje rosé nog geruime tijd genoten van de prachtige plek.
Tegen vieren staat onze chauffeur al weer op het strand te wachten als we, vanwege hoogtij met een bootje, weer op het vaste land komen.
Terug bij Bellevue maken we nog een wandeling langs het strand, waar veel kinderen en vrouwen verkoeling zoeken in zee. Wat lezen op het terras bij het restaurant en in de avond bereidt de kok zelfs een kip saté met een“ peanutbutter sauce”. Invloed van de Nederlandse eigenaar, smaakt best lekker. |
Dinsdag
29 oktober 2019 |
Helaas vandaag gaan we dit mooie plekje verlaten, de vakantie zit er op!
Na het ontbijt onze tassen pakken omdat onze kamers weer verhuurd zijn voor die dag maar we krijgen zo maar voor de rest van de dag een alternatieve kamer aangeboden. Super! We worden om half vier pas met de taxi opgehaald dus we kunnen nog een groot gedeelte van de dag genieten van het mooie weer en dit paradijsje.
We lunchen nog een keer met zijn viertjes en dan gaat het toch echt richting luchthaven. Daar treffen we al vrij snel de vier die in het Noorden van het eiland gezeten hebben. Bij het inchecken wordt duidelijk dat de vlucht een uur verschoven is maar we hebben voldoende overstap tijd in Dar es Salaam.
Om acht uur gaan we de lucht in en de vlucht duurt welgeteld vijftien minuten, waarbij goed zichtbaar is hoe ongelofelijk groot de stad Dar es Salaam is. We landen bij de terminal voor Domestic flights en na onze bagage opgehaald te hebben wandelen we buitenom naar een nieuwe, pas net geopende terminal.
We zijn nog de enige vlucht die vertrekt rond middernacht. Iets voor twaalven vertrekken we met een vrij nieuw toestel, een Dreamliner van KLM richting Schiphol. |
Woensdag
30 oktober 2019 |
We krijgen een warme hap en een slaapmutsje en dan gaan de lichten uit. Nog een film gekeken tot half twee en dan ook maar proberen wat te slapen. Lukt matig zo’n vijf uurtjes. Het horloge maar alvast twee uurtjes terug zetten, in Nederland is inmiddels de wintertijd ingegaan.
Tegen zeven uur in de ochtend landen we na een negen uur durende vlucht op het donkere koude Schiphol. Even schakelen, die dertig graden verschil. We nemen afscheid van de groep, drinken nog een bakkie op de luchthaven en gaan dan met de trein richting huis.
Hans en Elly halen ons van het station en zo tegen de middag zijn we na een reis van een tweeëntwintig uur weer back home. Nu kunnen we gaan nagenieten van een prachtige vakantie met mooie herinneringen en weer veel teveel foto’s.
|
Door Somers & Jeroen
van Ammers, 2019 |
|