 |
 Maandag
22 september 2003 |
 Vanochtend
vroeg opgestaan om de trein van 7.15h te nemen richting Schiphol. Hier konden
we kennis met elkaar maken, omdat een aantal reisgenoten al aanwezig was.
Na het inchecken door de douane, om vervolgens ieders eigen weg te belopen.
Om 10.45h zouden we vertrekken, maar er scheen een motorprobleem te zijn.
Het staartmotortje welke voor het aanjakkeren van de airco dient, had het
begeven. Bij binnenkomst in het toestel bleek het ook al zo warm te zijn.
Na het probleem verholpen te hebben werden we van de pier geduwd toen vervolgens
bleek dat er een hydrauliekleiding was doorgesleten bij het landingsgestel.
Na ruim een uur oponthoud vertrokken we met de KLM naar Nairobi (1700m)
te Kenia. Christel, René en ik zaten redelijk dicht bij elkaar. Gabriëlle,
Hetty, Eline en Lenneke zaten met z'n vieren iets verder naar achteren.
Na een goede vlucht van ruim 8 uur kwamen we rond schematijd aan. Nadat
we de bagage hadden opgehaald konden we op zoek naar Linda, onze reisbegeleidster
voor deze reis. Eerst nog even € 250,= omgewisseld in Keniaanse Shillings.
Met een truck, een kleinere als die we tijdens de reis zouden gaan gebruiken,
werden we naar het Silver Springs Hotel gebracht. Met René waarmee
ik ook de tent zou delen, naar onze kamer gegaan.
Na het welkomstpraatje van Linda en de benodigde betalingen van de groeps-
en maaltijdpot zijn we gaan slapen.
|
| Dinsdag
23 september 2003 |
  Vandaag
nog lekker uit kunnen slapen, omdat het ontbijt pas gereserveerd werd om
9.00h. Hierdoor kregen we al meteen het "Pole pole" gevoel te
pakken (betekent rustig aan). Na het inladen van de truck konden we vertrekken
richting Mount Kenya. De lunch nuttigden we in Kabati in het gebied van
de Kikuyu (een stam die afkomstig is van de Bantu), waar het onmogelijk
was om je bord leeg te eten. Steeds wanneer er een vrij plaatsje op je bord
te zien was werd er al door onze gastvrouw weer opgeschept. Nee, zeggen
betekende gewoon ja.
 Vervolgens
ging onze reis verder. Via goed berijdbare wegen en door graslanden welke
afgebrand werden vanwege de regenverwachting, kwamen we aan op onze campsite
bij Mount Kenya (1900m). We waren de tweede groep op deze camping en werden
verwelkomd door het eerste wild; Bavianen. We zouden hier twee nachten blijven
om even te kunnen acclimatiseren.
Na het opzetten van de tenten lekker gegeten. Linda, de reisbegeleidster;
Karisa, de chauffeur; en Kimani, de kok; hadden alle drie een huisje. |
| Woensdag
24 september 2003 |
  Omdat
vandaag regen werd verwacht bij Mount Kenya, werd de facultatieve wandeling
die op het programma stond, afgelast. Wel konden we een wandeling maken
naar een mooi gelegen waterval nabij een grot van de Mau Mau verzetstrijders
welke zo'n 50 jaar geleden is gebombardeerd door de Engelsen. We vertrokken
om 8.00h vanaf de campsite en iedereen ging mee. Voorop liep een Samburu,
om eventueel wild weg te jagen. Naast verse sporen en uitwerpselen zijn
we ze niet tegengekomen. Om 12.30h kwamen we terug bij onze tenten alwaar
we een lekkere lunch kregen voorgeschoteld door onze kok.
's Middags hadden we wederom vrij te besteden. Ik bleef met Lenneke, Eline
en René bij de tent. We konden boven in de bomen zwart-witte Colobus
Aapjes volgen met onze verrekijkers. Een hartstikke leuk gezicht deze apen
met hun mooie lange staart.
Later in de middag gingen we een vogelwandeling doen. We kwamen niet al
te veel vogels tegen. Vogels die we zagen, moesten we goed in de bomen zoeken.
Wel kwamen we tijdens deze wandeling nog meer Colobus apen tegen. Tevens
kroop er een klein slangetje over het pad. |
| Donderdag
25 september 2003 |
 Om
07.30h vertrokken we, na wederom een slecht geslapen nacht, vanaf de campsite
richting evenaar waar we na een half uurtje al arriveerden. De winkeltjes
gingen razendsnel open, want de eerste klandizie was in aantocht. Na een
korte waterproef door een "geleerde professor" welke liet zien
dat het water op het noordelijke halfrond tegen de klok in kolkt en op het
zuidelijk halfrond met de klok mee draait (precies op de evenaar ontstaat
geen draaikolk), konden de eerste souvenirs gekocht worden. Ik heb hier
een mooi masker kunnen kopen na enige afdinging.
Rond de middag kwamen we in een klein dorpje waar we kaarten en postzegels
konden kopen. Linda zou deze dan later in Maralal kunnen posten. Hier ook
nog even getracht om te internetten. Helaas lukte dit niet al te goed. Met
10Mbs kwam het Hotmail-scherm pas na 10 minuten in beeld. Nadat ik m'n mail
af had, bleek het dat Eline en Lenneke per abuis het internet hadden afgesloten
toen zij klaar waren. Omdat ik verder geen tijd meer had ben ik zonder te
betalen weggelopen. Bij thuiskomst is gebleken dat de verbinding later weer
was hersteld, zodat m'n mail toch verstuurd was.
Via een mooie route kwamen we aan in Buffalo Springs NR. In dit niet-omheinde
Natuurreservaat kwamen we erg veel wild tegen zoals de eerste fijngestreepte
Grevy's Zebra's, Gazellen, Impala's, Netgiraffen, Buffels, Olifanten, Struisvogels
(met een rode nek), Parelhoenders en andere mooie vogeltjes. Na een mooie
tocht door dit park waar we ook even uit de truck mochten, hebben we bewaking
geregeld voor de komende dagen voor ons bezoek aan het noorden van Kenia.
Vervolgens zijn we Shaba NR ingereden. Met twee rangers die 's nacht bij
ons wildcamp op 800m zouden waken, reden we naar de rand van de rivier halverwege
het park. Vlakbij onze overnachtingsplek zonder enige voorzieningen kwamen
we een groep olifanten tegen. Waarschijnlijk hadden zij eerst op onze overnachtingsplek
gebivakkeerd, omdat we eerst drollen moesten ruimen. Na het opzetten van
onze tenten en het maken van een toilet, lees kuil in de grond, konden we
aan tafel. Hetty en ik hadden net als vanmiddag corvee, dus terwijl de anderen
kaarten konden schrijven stonden wij uien te pellen en wortels te raspen.
Snoep en zeep mochten we deze nacht niet in de tent laten, dit in verband
met een mogelijk bezoek van Bavianen.    |
| Vrijdag
26 september 2003 |
   Na
een goede nacht stonden we op met een mooi uitzicht op de Olifanten. Na
het ontbijt vertrokken we voor een gamedrive met aansluitend een wandeling.
Ook tijdens deze tocht veel wild gezien. Gabriëlle en Christel gingen
niet mee met de wandeling, zodat zij de 1,5 uur opvulde met een gamedrive.
Een mooie wandeling langs de rivier waar we een mooi uitzicht hadden op
een Nijlkrokodil. Later kwamen we ook nog Nijlpaarden tegen welke continu
onder water bleven en af-en-toe met een neusgat boven kwamen drijven om
adem te halen.
Om 11.45h vertrokken we om richting Maralal te rijden. De rangers lieten
we achter bij de ingang van het park, en haalden de twee escorterende politieagenten
op.
Via een mooie route door het Samburu gebied kwamen we 's avonds laat aan
in Maralal op 1900m. Hier konden we tegen bijbetaling van 200 Keniaanse
Shilling per persoon (ongeveer € 2,50) een huisje huren. Iedereen besloot
om dit te doen, zodat we de volgende morgen ook weer vroeg konden vertrekken. |
| Zaterdag
27 september 2003 |
  Vroeg
op! De wekker ging om 05.15h. Na het ontbijt en inpakken van de truck vertrokken
we om 06.30h voor een 13-uur durende trip naar Loyangalani aan het Turkanameer
op 500m. Via een schitterende en moeizaam berijdbare weg waarbij onze 4-wheel-drive
truck zijn uiterste best deed, kwamen we door het armste gedeelte van Kenia.
Omdat hier de mensen geen drinkwater hadden en alleen leven van melk en
bloed, hebben wij water uitgedeeld. Karisa en Linda bepaalde waar het mocht.
Onze lege flessen hadden we in Maralal gevuld met kraanwater en vonden gretig
aftrek bij de bevolking. We konden niet uitdelen bij dorpen of wanneer er
te veel mensen langs de weg stonden. Ook wanneer de truck werd gesignaleerd
en de mensen kwamen aanrennen en niet op tijd bij de weg waren, moest helaas
doorgereden worden. Deze tocht heeft erg veel indruk op mij gemaakt. Hoewel
de mensen niets hadden werden we overal, net als in de rest van Kenia, maar
ook in Tanzania, uitbundig toegezwaaid. Spijtig te constateren, maar ook
wetend waarom, kwamen we met nog een aantal volle flessen aan bij Lake Turkana.
Dit zoutwater meer is erg uitgestrekt en loopt door tot in Ethiopië.
Terwijl het donker werd moesten we de tenten opzetten op onze campsite nabij
de lodges welke gebruikt werden door rijkere toeristen die hier per klein
vliegtuigje konden komen; we hebben ze overigens niet gezien! Na een bezoekje
aan de buitentoiletten (longdrops) achter rieten schotten konden we gaan
eten. |
| Zondag
28 september 2003 |
   Deze
ochtend stond er een bezoek aan het nabij gelegen dorpje op het programma.
's Ochtends na een indrukwekkende open douche achter het riet gingen we
op pad. Vanuit dat dorpje maakte we een boottochtje, met eigen meegebrachte
brandstof, naar een eiland waar graven aanwezig waren onder hoopjes steen.
Mooie vogels en krokodillen gezien. Toen we terug kwamen in het dorpje werden
we wederom verwelkomd en uiteraard had men een markt georganiseerd waar
veel kralen kettinkjes werden verkocht. Ikzelf heb hier niets gevonden wat
mij aansprak en heb dus niets gekocht.
's Middags terug op de campsite zijn we met z'n allen nog wezen zwemmen
in het zwembad bij de lodges. Erg tegenstrijdig, want onderweg deel je water
uit en hier zwem je weer in het water bij een waterbron.
Vandaag kon voor het eerst worden gewassen, alleen ondergoed mocht niet
ingeleverd worden, omdat dat te vernederend is. Ik heb het dus samen met
de sokken zelf maar gewassen.  
Later gingen
we met de truck richting het meer om daar het dansen bij te wonen van de
Turkana's. Onderweg namen we nog wat dansers mee, die ietsjes verlaat waren.
Mooi aangekleed met mooie oorbellen en kettingen gaven ze een mooie show
weg. Tijdens het dansen, waar uiteraard voor betaald moest worden, mochten
we onbeperkt fotograferen.
Turkana's zijn hier de lokale bevolking. De mannen mochten meerder vrouwen
hebben en deden niet aan besnijdenis. De vrouwen vertrekken nu hun huwelijk
naar een ander dorp, terwijl de mannen in hun geboortedorp blijven.
 Als
eten kregen we deze avond Tilapia vis en Geit. Het smaakte niet helemaal
hoe het hoorde, want het was wat aangebrand. Dit omdat de chauffeur en de
kok een beetje van slag waren. Bij terugkomst op de campsite, bleek namelijk
dat ondanks de Askari's (bewaking), de tent van Karisa, onze chauffeur,
was opengesneden. Alles was weg. Niet alleen waardevolle spullen als geld
en paspoort, maar ook al zijn kleding en slaapspullen. Spontaan hebben wij
allemaal wat ingeleverd, zodat hij weer wat had om aan te trekken. Van mij
heeft hij een spijkerbroek, poloshirt, sokken en ondergoed gekregen. |
| Maandag
29 september 2003 |
Vandaag zouden we weer
een lange rit naar het zuiden maken tot aan South Horr (1100m). Vandaag
hadden Hetty en ik weer corvee, wat inhield het klaarmaken van het ontbijt,
lunch en diner. Na het uitruimen en afbreken van de tenten, konden we aan
de slag. We vertrokken iets later, omdat Karisa nog aangifte moest doen
bij de politie. Eerst wilde hij dit niet doen, omdat het iemand uit het
dorp moest zijn geweest. Om aan te geven dat dit niet getolereerd wordt
is er toch aangifte gedaan. Omdat de tent van de organisatie Baobab was
en de overige zaken van Gametrackers,
moest Linda mee naar het bureau. Om extra druk op de ketel te zetten zijn
we met z'n allen in de truck naar het bureau gereden. Lopend lag het bureau
dichtbij vlak achter de campsite. Met de truck moest er een aardig stukje
om worden gereden. Hiervandaan hadden we een mooi laatste uitzicht over
het Turkana meer.
Na enig oponthoud van 1,5 uur vertrokken we uit dit Turkana gebied en kwamen
we langzaam in het Samburu gebied. Wederom werd er weer water uitgereikt
aan de mensen die we onderweg tegenkwamen. Het was dezelfde mooie maar zware
weg al de heenreis.
Om 14.00h kwamen we in South Horr aan. Op de kampeerplek werd gelijk een
markt georganiseerd met allemaal souvenirs. Het toilet was hier ruim opgesteld.
Het bestond uit een golfplaten constructie met een grote betonnen vloer
met daarin één gat. Dit was het ruimste toilet tot nu toe.
Na het opzetten van de tenten maakten we een wandeltocht naar het lokale  schooltje
en ziekenhuis. Het was een grote school van ruim 500 kinderen die van heinde
en ver kwamen. De school werd ook door ons gesteund in de vorm van een gift.
Dit jaar werden alle giften van alle groepen bij elkaar gespaard en besteed
aan sportkleding. De groep werd in tweeën gesplitst en we kregen een
zitplaats in de klas. Ik zat in de les van biologie, natuur- en scheikunde.
Vrij pittige stof werd er behandeld. Het was goed te volgen, want de lessen
werden in het engels gegeven. Na de les moesten wij voetballen. Omdat wij
te weinig mensen hadden, moesten we mensen lenen van de tegenpartij. Helaas
onherkenbaar tijdens het spelen. Dankzij hen wonnen we toch met 1-0.
Na deze sportieve wedstrijd van een kwartier, wat lang zat was in deze hitte,
vertrokken we naar de lokale missiepost of bevallingshuis. Hier kregen we
een korte rondleiding waarna we vervolgens weer terugkeerden naar de camping.
Later in de middag kregen we van onze lokale jonge gids, Peter, wederom
een rondleiding door het dorp. We hebben een aantal winkeltjes bezocht en
ook zijn woonhuis hebben we mogen bekijken. Omdat zijn oom ziek binnen lag,
ben ik niet naar binnen gegaan, maar omdat de muren in zo'n slechte staat
waren, kon makkelijk naar binnen worden gekeken. |
| Dinsdag
30 september 2003 |
 De
Rift Valley werd vandaag verlaten om wederom weer naar Maralal te gaan.
Om 07.30h vertrokken we vanaf de camping. Onderweg kwamen we onder andere
Dik-Diks en Struisvogels met blauwe nek tegen. Wederom een mooie tocht die
vanuit het kale gedeelte abrupt de groenere vruchtbare omgeving binnen liep.
Op onze bekende camping hebben we allemaal wederom tegen bijbetaling een
lodge genomen. Op de camping zijn we nog bij een smid geweest. In zijn uit
koeienstront opgebouwde huis kregen wij te zien hoe speren en armbanden
werden gesmeed. Tevens werd er een klein showtje weggegeven op zijn zelfgemaakte
gitaar, waarbij wij uitgenodigd werden om mee te zingen. Ik heb hier twee
demontabele speren gekocht.
|
| Woensdag
01 oktober 2003 |
  Niemand
van de groep wilde vandaag de kamelentocht doen, vandaar de we met z'n allen
zijn gaan lopen onder leiding van een gids naar een nabij gelegen dorp,
Manyatta, waar en speermakerij was. Tevens werd er aluminium gesmolten en
in een richel in de grond gegoten, waarna vervolgens een armband kon worden
gesmeed. De wandeling was zowel heen als door naar Maralal 1,5 uur. Op de
terugweg hebben we het SHERP-project bezocht. SHERP, wat staat
voor Samburu Handicapped Education and Rehabilitation Project, haalt de
mindervalide kinderen weg bij hun ouders alwaar ze werden verborgen in een
hok of stal voor de buitenwereld. Door aandacht en scholing krijgen de kinderen
weer een volkomen nieuw en menswaardig bestaan. Meestal blijft het contact
met de ouder verbroken, maar tegenwoordig worden deze kinderen al meer gerespecteerd.
Ook hier heeft de Baobab-groep een inzameling gedaan. Later heeft Linda
vernomen wat er allemaal met ons geld is gedaan. Zo is er voedsel gekocht,
maar zijn ook de ramen en kozijnen afbetaald.
We zijn vervolgens richting Maralal gelopen. We hebben hier in een restaurant
lekker kunnen eten en zijn vervolgens door het dorpje gelopen. De groep
werd wederom in tweeën gesplitst. Sommige wilden nog naar de bank om
geld te wisselen. Wij zijn nog naar de markt gelopen, waar verder weinig
klandizie te vinden was.
De Samburu's zijn het lokale volk welke wel aan besnijdenis doen, zowel
de jongens als de meisjes, zo rond hun twaalfde jaar. Hoewel zij niet in
jaren tellen maar in leeftijdscategorieën blijven leeftijdsgenoten
hun hele leven bij elkaar. Jongens worden krijger en daarna man. Na hun
besnijdenis dragen ze een wit masker.
We werden met de truck opgehaald om het Samburu-dansen bij te wonen. Mooi
aangeklede dames en heren. Vooral de heren maakten er wat van met hun hoge
sprongen. Als dank werd er aan de kleinere kinderen die kwamen kijken, sinaasappels
uitgedeeld. De ouderen kregen pruimtabak, welke ik mocht uitreiken. Vervolgens
zijn we weer terug naar onze lodges te gaan. Daar was er een nieuwe groep
gearriveerd. Voor ons doen was het druk, want we hadden een tijd geen toeristen
gezien. 's Avonds lekker in de bar gezeten. |
| Donderdag
02 oktober 2003 |
 Vanochtend
vertrokken we om 08.00h richting Baringomeer (800m). Onderweg kwamen we
nog een veemarkt tegen, het laatste wat we van de Samburu gezien hebben.
We kwamen nu in het district van de minder bekende Pokot. Verder kwamen
we nog een aantal mooie giraffen tegen vlak langs de weg. Ook kwamen we
nog langs de ranch van Kuki Gallmann.
Vlakbij het Baringomeer kwamen we voor het eerst sinds lange tijd weer terecht
op een asfaltweg. Uiteraard voorzien van meerdere verkeersdrempels zodra
er een paar woningen in het zicht was. De camping langs het meer was groot
en ook druk. We waren met drie trucks en nog twee kleinere busjes.
  's
Middags zijn we gaan varen met een motorbootje over het meer. Zo kwamen
we 3 Krokodillen tegen, een aantal Visarenden die natuurlijk vis moesten
komen ophalen voor de foto, en Nijlpaarden. Deze Nijlpaarden sloegen op
de vlucht toen wij dichterbij kwamen en gingen door het riet het struikgewas
in. Later tijdens onze tocht kwamen we nog een naar gras happende nijlpaard
tegen.
Terug op de camping kregen we instructies van Linda, wat te doen wanneer
we een Nijlpaard in het donker tegen zouden komen op de camping. Zo mochten
we alleen met de zaklamp naar beneden schijnen. Wanneer je toch een Nijlpaard
tegenkomt die achter je aanzit moet je rennen en haaks de bocht omgaan.
Verder kregen we te horen dat wanneer een nijlpaard schrikt en op de vlucht
slaat, hij de kortste weg naar het water neemt, onafhankelijk over hoeveel
tenten hij heen moet denderen.
Er waren goede douches (2 van de 4) waar we lekker gebruik van konden maken.
's Avonds zijn we even in de bar gaan zitten om te relaxen. |
| Vrijdag
03 oktober 2003 |
  Wederom
vandaag als eerste op. Wegens maagkrampen, eerst maar even naar het toilet
gegaan. De ochtend hadden we vrij te besteden. Niemand ging naar het zwembad
van de nabij gelegen lodge. Iedereen wilde even lekker niets doen aan de
bar. Ik heb even de Lonely Planet geleend van Gabriëlle om deze door
te spitten.
Vandaag kon tevens de was weer worden gedaan. Kost niet veel en je helpt
de lokale bevolking weer aan werk moet je maar denken.
Om 14.00h gingen we naar het Bogoria meer. Bij dit meer waren duizenden
flamingo's zowel witte (greater) als roze (lesser) flamingo's waren hier
te bewonderen. De rand lag aan een steile wand van de Grote Slenk. Verderop
in het park waren geisers actief. Deze bleven continu kokend water spuiten.
Gabriëlle en ik moesten nog een tiental keer op de foto met de lokale
bevolking. Verder kwamen hier veel schoolkinderen voor een excursie. |
| Zaterdag
04 oktober 2003 |
   Een
vroege douche om 6.00h tijdens de opkomst van de zon. We vertrokken na het
ontbijt en inpakken van de tenten om 07.30h naar het hoger en dus koudere
Nakuru (2300m). In  Nakuru
wat ten westen, maar iets noordelijker ligt dan Nairobi moest er weer eens
gebankt worden. Ik heb hier US$ 170,= omgewisseld in Keniaanse Shillingen.
Vervolgens snel naar de markt gelopen om houtsnijwerk en zeepstenen beeldjes
te kopen. Ik heb hier aardig wat ingeslagen. Hier in de stad was ook mobiel
bereik, dus even SMS-en, bellen lukte niet.
Een mooie camping op een engelse boerderij. Een zacht grasveldje en mooie
warme douches. Er stonden verder drie losse hutjes met een longdrop toiletbank.
Tevens was er een bar aanwezig waar we s'avonds ook zouden gaan eten.
Het facultatieve uitstapje naar Nakuru NP, welke samen met Nairobi NP de
enige twee omheinde parken zijn, stond voor de middag op het programma.
Ook hier waren veel Flamingo's te zien.
Op de voorgrond Buffels
en Maraboes, mooi van lelijkheid. Verderop kwamen we nog witte, met brede
bek, en zwarte, met smalle bek, Neushoorns tegen. Halverwege ons bezoek
begon het te regenen. Boven op het uitkijkpunt schuilde de Bavianen onder
een picknick tafel. Gelukkig hield het na een uurtje op met regenen, zodat
het toch een mooie dag werd met wederom veel wild. We hebben verder nog
Pelikanen, Common en Defassa Waterbokken, Thomson en Grants Gazellen, Impala's,
Common Zebra's en Masai Giraffes gezien.
Kimani was achtergebleven bij de tenten. We zouden vandaag bevoorraad worden
vanuit Nairobi. Tevens zal de truck een onderhoudsbeurt krijgen. Omdat Kimani
en Karisa het hier druk mee hadden, aten wij in het restaurant van de camping.
Lekker mals vlees kregen we hier voorgeschoteld.
Ik heb nog geprobeerd om mobiel naar huis te bellen, na diverse pogingen
eindelijk contact. Er was tevens een dart en poolbiljart aanwezig, zodat
ik met Christel een aantal poolrondjes heb gespeeld. |
| Zondag
05 oktober 2003 |
 We
konden vandaag lekker uitslapen. Om 09.00h stond een farmwalk gepland voor
iedereen die interesse had. We liepen langs de diverse landerijen, stallen,
koeien en paarden. Ook kregen we uitleg over het ontstaan van deze engelse
boerderij.
Om 11.00 vertrokken we via Kerichio en Litein, waartussen we lunchten tussen
de theeplantages, naar Kisii. Het onmogelijke gebeurde, na de onderhoudsbeurt
van gisteren kregen we vandaag panne. De leiding naar het luchtfilter had
het begeven. Na het provisorisch verholpen te hebben konden we na 1,5 uur
door; Hakuna Matata! (geen probleem!). Net voor Kisii was het wederom raak.
De noodreparatie had het begeven. Na een uur werd besloten om langzaam met
veel lawaai door te rijden naar de missiepost waar we overnachtten. Om 19.30h
kwamen we uiteindelijk aan. |
| Maandag
06 oktober 2003 |
 Vanochtend
werd de truck gemaakt. In plaats van de geplande 8.30h, vertrokken we nu
om 10.30h. Het was een kort ritje naar de grens. We moesten lopend de grens
oversteken, de truck werd zelf los ingeklaard. Na het stempelen om Kenia
uit te komen, opnieuw stempelen om Tanzania in te gaan. Na een uurtje konden
we weer door richting Speke Bay aan het Victoria meer. Deze Nederlandse
camping had mooie tenten en lodges die we konden huren. We kozen er allemaal
voor om onze eigen tentjes op te zetten. Wel hebben we 's avonds na het
douchen en eten wel nog even aan de bar gehangen, welke om 23.00h sloot.
Er werd niets meer geschonken en het licht ging uit. Het aggregaat werd
namelijk standaard om 23.00h uitgeschakeld.
Bij terugkomst bij de tenten bleken er allemaal grote sprinkhanen op de
tenten te zitten. Gabriëlle en Hetty hadden er zelfs één
in de tent zitten. Dit konden we ook duidelijk horen aan het gegil. |
| Dinsdag
07 oktober 2003 |
  Vandaag
was het dan zover; het Serengeti National Parc. We vertrokken om 11.00h
vanaf de camping, zodat we deze ochtend nog lekker konden zitten bij de
bar aan het Victoria Meer.
Bij vertrek bleek dat de achteruit van de truck kapot was. Jammer maar niets
aan te doen. Het valt te hopen dat we hier geen last van zouden hebben tijdens
de game drives. Via de westelijke ingang trokken we het park door. De eerste
Gnoes kwamen we tegen. De meeste Gnoes zaten na de grote trek in Maasai
Mara, het gedeelte in Kenia. Omdat we hier last kregen van de Tse Tse vlieg
moesten we hier goed opletten. Ongeveer 10% van deze vliegen is besmet en
kan de slaapziekte overbrengen. Linda was de eerste die gestoken werd. Later
ben ikzelf ook gestoken. Gelukkig vormde er zich geen onderhuids ei, zodat
het verder niet zo'n kwaad kon. Ook omdat in dit gebied de Malaria Tropica
voorkomt was het opletten. Verder kwamen we nog Struisvogels (met rode nek),
Impala's, Gazellen, Giraffen, Olifanten, Topi's, Bavianen, Zebra's, Jakhalzen,
Nijlpaarden, Wrattenzwijnen, Krokodillen, Buffels, Waterbokken, Ooievaars,
Kori Bustards, Gieren en andere vogels tegen.
  Tegen
het einde van de middag kwamen we op de camping (1200m) aan. Er waren meerdere
trucks aanwezig en later kwamen er nog wat kleinere wagens en busjes. Op
deze camping was geen bewaking. 's Avonds wanneer het donker was, mochten
we ook niet meer naar het toilet, maar moesten direct achter de tent. Na
het eten nog even nagetafeld alvorens we naar bed gingen.
's Nachts hoorden we de hyena's langs de tenten lopen. Opeens een keihard
gelach van de Hyena's; ze hadden voedsel gevonden. Ontzettend leuk om dit
meegemaakt te hebben. 's Ochtends bleek het dat ze ons bakvet hadden gegeten
wat we niet goed hadden opgeruimd. |
| Woensdag
08 oktober 2003 |
We stonden lekker vroeg
op om gelijk te beginnen met een game drive. Na het ontbijt vertrokken we
meteen om 06.30h. Omdat we met een klein groepje waren hadden we een goed
zicht vanuit de truck. Tijdens deze eerste gamedrive van deze dag wederom
veel gezien. Zo zagen we de Jakhals, het Hartebeest, de Topi, de Giraffe,
het Nijlpaard, de Nijlgans, de Thomson Gazelle, de Olifant, de Buffel, de
Zebra, de   Baviaan,
het Vervet Aapje met z'n blauwe ballen, de Kori Bustard, de Kraanvogel,
een Leeuwin en drie Cheeta's. Halverwege de tocht mochten we even uit de
truck voor een sanitaire stop.
De lunch namen we weer op de camping, waarna we een paar uur vrij te besteden
hadden. De toiletten waren weer schoon, dus dat was wel weer prettig.
De tweede gamedrive deze dag was later in de middag. Wederom weer veel gezien
met opnieuw Leeuwinnen en een Serval vlakbij de camping. Ook zagen we deze
middag de Paarse Reiger.
Tijdens het eten op de camping zagen we nog een Hyena vlak achter onze tent
lopen. Gelukkig vertrok hij weer uit zichzelf. Deze nacht zouden er twee
Leeuwen langs de tenten hebben gelopen. Kimani heeft ze gezien, ik heb er
niets van gemerkt ik lag compleet in coma. |
| Donderdag
09 oktober 2003 |
  De
laatste ochtend in de Serengeti. We vertrokken om 07.00h. Vanochtend was
het helemaal smerig. Het was veel te vol op de camping, dus de toiletten
waren te goor om naar te kijken. Toch de knop omgedraaid om toch maar twee
maal boven het gat te hangen.
De achteruit was weer gemaakt, dus we konden met een goed gevoel op stap.
Tijdens onze uittocht uit het park, zouden we alleen nog stoppen voor het
bijzondere wild. Zo kwamen we toch nog 2 leeuwen en twee Cheeta's tegen.
Jammer genoeg konden we niet achteruit, de reparatie had het niet lang uitgehouden.
Bij de overgang naar het Ngorongoro gebied konden we even de benen strekken
om het uitkijkpunt te beklimmen. Hier hadden we een mooi vergezicht over
de Serengeti vlakte.
  Voordat
we de Ngorongoro krater binnen gingen, bezochten we eerst een Masai dorpje.
Hier werden ook voor ons dansen gedaan en werden er souvenirs aangeboden.
Ook mochten we nog een kijkje in het dorp en het schooltje nemen. Ik heb
hier niets kunnen vinden dat mij aansprak, zodat ik met lege handen, zoals
de meesten, vertrok.
 |
 |
Boven aan de krater konden
we onze lunch nuttigen, waarna we vervolgens met twee terreinwagens de krater
van 600m diep indaalden. Het meeste wild was vertrokken vanwege de droogte,
maar toch hebben we nog wat kunnen vinden. De meeste soorten hadden we al
gezien, zodat we niet al te lang stil bleven staan bij al het wild. Zo zijn
we hier buiten het al bekende wild nog de Zwarte en de Witte Neushoorn ook
met jong en Elanden tegengekomen. Daarnaast veel Roofvogels en Olifanten
met zeer grote slagtanden. Verder lag er een zoutwatermeer, het Magadi-meer.
De krater staat ook wel bekend onder de namen "de tuin van Eden"
en "de ark van Noach".
Na een mooie tocht door deze geïmplodeerde krater van 18 á 22km
in doorsnede zijn we weer omhoog geklommen. Met de terreinwagens gingen
we via de kraterrand naar de camping in Karatu. Een mooie rustige camping
met goede sanitair en lekkere douches. Die hadden we wel verdiend na deze
dagen!
's Avonds na het eten konden we heerlijk relaxen in de fauteuils in de bar.
Ik ben nu maar eens voor de verandering niet aan de Tusker bier gegaan,
maar aan de Kilimanjaro. |
| Vrijdag
10 oktober 2003 |
Vanmorgen vertrokken
we via een zeer slecht weg vanuit Karatu naar Lake Eyasi. Hetty en ik hadden
onze laatste corveedag. Deze 4 uur durende tocht ging over 50km weg die
zelfs te slecht was om op een wegenkaart te staan.   Wederom
weer zwaaiende mensen en meerennende kinderen die om pennen vroegen. We
reden via koffieplantages en kale vlaktes en kwamen bij een mooi gelegen
camping aan het meer onder de palmbomen. Vlakbij was een viskwekerij gelegen
waar tevens in gezwommen mocht worden. Tevens hier nog even de laatste handwas
gedaan voor de laatste dagen. In de middag zijn we met een lokale gids op
stap gegaan. We hebben hier de Hatzabe stam met hun klikgeluiden bezocht.
Het dorp van deze stam bestond niet uit huizen maar enkel bomen waaronder
deze bevolking leeft. De mannen zaten gescheiden van de vrouwen onder de
struiken. 's Avonds zouden ze wel elk als familie bij elkaar slapen.  We
kregen uitleg oven hun levenswijze. De mannen mochten één
vrouw hebben. Ze deden tevens niet aan besnijdenis. Hun eten bestond uit
bessen en knollen. We hebben bij deze stam geprobeerd om vuur te maken en
we mochten even met de handboog schieten. Als laatste hebben ze voor ons
gedanst, waarbij wij mee moesten doen. Ik vond dit de mooist uitgevoerde
dans van alle stammen. Veel ritme en met veel plezier.
Op de terugweg naar het camp hebben we nog geposeerd bij een apebroodboom
of Baobab-boom voor een groepsfoto. Terug op de campsite lekker onder de
open douche met lekker fris water gestaan. |
| Zaterdag
11 oktober 2003 |
Een slechte nacht gehad.
Ik hield niet alles binnen en met het hoofd onder de tentrand door liep
alles toch goed af. Gelukkig was er plek zat in de truck, zodat ik voorin
kon zitten.
De lunch nuttigden we op onze campsite in Karatu. Ik had niet zo'n trek,
dus hield ik het bij twee boterhammen.
Vanaf hier ging de weg over in een mooie asfaltweg, waarna m'n maag ook
weer tot rust kwam. Ik besloot maar om toch mee te gaan naar de souvenirmarkt
in Arusha (1300m). Ik kon hier m'n laatste geld besteden aan souvenirs voor
het thuisfront. Met de taxi gingen we naar de camping. De taxi had een los
bordje, dus toen we ingestapt waren schoof het taxibordje naar de volgende
wagen. René vond het maar niks, hoewel we toch op de juiste plek
werden gebracht.
De laatste avond met Karisa en Kimani vierden we in het restaurant op de
Belgische camping. Een lekkere maaltijd die er bij mij ook weer goed inging.
We hadden voor de beide mannen maar ook voor Linda een envelop gevuld. Hetty
deed een woordje voor Karisa, René voor Kimani en ik mocht het woord
voeren voor Linda, wel in het engels, zodat Kimani en Karisa het konden
volgen.
Na het eten kregen we nog een voorstelling van drie acrobaten die hun kunsten
vertoonden Na deze voorstelling heb ik nog met Christel poolbiljart gespeelt. |
| Zondag
12 oktober 2003 |
 De
weg naar de grens met Kenia en vervolgens naar Nairobi was goed geasfalteerd
en liep dus ook voorspoedig. Op de camping eerst nog een groepsfoto gemaakt
met Karisa en Kimani er ditmaal bij. De truck had spontaan zijn achteruit
weer teruggekregen, zodat we met een gerust hart op weg konden. De grens
moesten we wederom veer te voet over. Stempels voor het uittreden van Tanzania
en vervolgens voor het opnieuw binnentreden van Kenia.
 Langs
het Nairobi NP reden we Nairobi binnen. We namen hetzelfde hotel als de
eerste nacht, Silver Springs. Dit keer sliepen we echter op de derde en
tevens bovenste etage. Even gedoucht en de tassen omgepakt voor de terugvlucht
van morgen. Buiten was het begonnen te regenen, maar dat mocht de vakantie
niet meer bederven. Benden aan het zwembad nog even wat met René
wezen drinken. Wij zouden samen met Lenneke naar de Carnivore gaan om wild te eten, terwijl de rest naar de pizzeria vertrok.
Een mooi en groot restaurant waar 500 personen gelijkertijd konden eten,
maar wel voldoende sfeer was. We zijn begonnen met de wat gangbare vleessoorten
en zijn later overgestapt op het minder gangbare vlees. Men kwam steeds
langs met spies, vertelde wat het was en met welk sausje we het moesten
eten. Zo hebben we varken, kip, lam, rund, hartebeest, giraffe, krokodil
en zebra gegeten. Hartebeest en giraffe hadden een smaakovereenkomst met
rundvlees, zebra smaakte naar overgegaard draadjesvlees (ook rund), en krokodil
smaakte naar vis. |
| Maandag
13 oktober 2003 |
Een lange vlucht van
ruim 8 uur stond er op het programma met Kenya Airways. Karisa bracht ons
met de truck naar de luchthaven. Hier hebben we tevens afscheid genomen
van Linda. Gelukkig konden we gezamenlijk inchecken want door al die zeepstenen
had ik aardig wat overgewicht in m'n hoofdbagage.
Na afscheid van elkaar op Schiphol werd ik door m'n ouders naar huis gebracht. |
| |
| De afgelopen 22 dagen
hebben we 3600km afgelegd op goede maar ook zeer slechte wegen. Het was
wederom weer een geweldige reis die niet te vergelijken is met de voorgaande
reizen. |
Jeroen
van Ammers, 2003 |
|
