Op 22 mei, een maand voor ons vertrek naar IJsland, is de IJslandse vulkaan Grimsvötn uitgebarsten.

De vraag voor de komende weken is:

Gaan we wel, of gaan we niet?

Woensdag 22 juni 2011

Vandaag is het zover en gaan we beginnen aan ons 17 daags avontuur in IJsland. Om 9.00 uur vertrekken we vanuit een bewolkt en weinig zomers aandoend Brabant. De afgelopen week is het weer, in tegenstelling tot het sublieme voorjaar ronduit herfstachtig geweest. Rond het middaguur komen we met de trein aan op Schiphol. De gebruikelijke procedures en iets later dan gepland vertrekken we rond half 3 met vlucht F1503 van Icelandair naar Keflavik. We zitten bij de nooduitgang, dus extra beenruimten.
Na een rustige vlucht van 3 uurtjes, komen we aan op de kleine maar moderne luchthaven Leifur Eiriksson. Met de flybus  worden we over het Reykjanes schiereiland naar Reykjavik gebracht. Onderweg worden we voortdurend verrast door enorme paarsgekleurde velden vol bloeiende lupines. Bovendien is het stralend weer wat de eerste aanblik van Reykjavik, met zijn vele gekleurde huisjes nog beter tot zijn recht laat komen. We kunnen zelfs de besneeuwde top van de 120 km verder op gelegen vulkaan Snæfellsjökull zien.
We logeren in hotel Frón, in hartje Reykjavik, in de drukke bekende winkelstraat Laugavegur, waar in de winter de voetpaden sneeuwvrij worden gehouden door geothermische verwarming. We krijgen een grote gezellige kamer, met een klein keukentje. Daar het prachtig weer is gaan we snel op pad om onze eerste “highlights” te scoren, met uiteraard een strakblauwe hemel.
In de haven gaan we naar de Sólfar, een kunstwerk van edelstaal wat een droomschip voorstelt op weg naar de zon  (Gunar Arnasson 1986) Vanaf dit punt hebben we een prachtig uitzicht op de Faxabaai en het tegenoverliggende Esjamassief. Hierna wandelen we door de kleine straten naar de Hallgrímskirkja, een betonnen kerk die boven het centrum uittorent. Het verenigt gotiek met natuurelementen, zoals basaltzuilen. Met de lift gaan we naar een platform, in deze bijna 75 meter hoge kerk, vanwaar we een fenomenaal uitzicht op Reykjavik en omgeving hebben. Na dit bezoek krijgen we toch geleidelijk aan honger en eten we onze eerste heerlijke vismaaltijd in bistro Sólon.
Terwijl ik dit schrijf is het bijna middernacht en nog steeds volop licht.

Voor mijn gevoel is het de gehele nacht licht gebleven. Vanochtend vroeg wakker. Het 2 uur tijdsverschil is nog voelbaar. Na een heerlijke douche, wel even wennen aan de zwavellucht, en een lekker ontbijtje gaan we weer op pad voor een wandeling door de stad. Opnieuw prachtig weer, we treffen het wel!
Bij de Hallgrímskirkja gaan we naar het museumpark met beelden van Elnar Jónsson. Vandaar uit dalen we af naar het stadsmeer Tjörnin. Halverwege even een zijstaat in om informatie te verkrijgen voor de Vulcano Show, die we vanavond willen gaan zien. Verfilmingen van een groot aantal vulkaanuitbarstingen van de afgelopen jaren. Via de Skothúsvegur steken we het stadsmeer over en aan de westelijke oever bekijken we in het nieuwe stadhuis een enorme maquette  (80m2) van IJsland. Na de Dómkirkjan en een bezoek aan het Landsnámssýningin museum, wat de restanten van een groot langhuis uit de Vikingperiode herbergt, hebben we een heerlijke panini gekocht en deze lekker op een bankje in het zonnetje opgegeten.

Na de oude haven, gaan we langs de kust op zoek naar Höfði, het kleine hotel waar Ronald Reagan en Michæl Gorbarsjov in 1986 de Koude oorlog beëindigden. Via het park Laugardalur, met het open lucht zwembad en de botanische tuin gaan we richting Perlan, een koepel van spiegelglas met een mooi uitzicht over Reykjavik. Maar de kilometers worden inmiddels aardig gevoeld in de voeten, dus besluiten we halverwege toch maar terug te gaan naar het hotel.
Even wat rusten, op tijd wat eten  (Mexicaans bij Santa Maria) en dan naar de 2 uur durende Vulcano show. We komen iets voor half 8 daar voor de tickets en we worden verwelkomd door de maker en filmer van de documentaires, Villi Knudson. Hij nodigt ons uit in zijn woonkamer waar nog een Nederlandse, woonachtig in IJsland en enkele Belgen zijn. We krijgen een plaatselijke borrel aangeboden, waar van hij er merkbaar zelf al enige genuttigd had. De nu 67 jarige Villi vertelt dat hij al op 13 jarige leeftijd mee ging met zijn vader tijdens het filmen bij vulkaanuitbarstingen. Buiten ons tweetjes zijn er nog twee Nederlandse vrouwen en een Fransman die uiteindelijk zijn films bekijken. Prachtige opnames! Na de 2 uur durende voorstelling willen wij betalen, maar dat wilde hij niet, het was een “special night” en “who cares about money”. Toch wel een bijzonder avondje, denk je even naar de film te gaan. Met dit als afsluiter zit er Reykjavik voor ons op. Het is een leuk, modern, sfeervol groot dorp met zeer vriendelijke, relaxte mensen. Een leuke start in IJsland!

Vandaag gaan we starten met onze rondreis. Jeroen wordt om iets voor negenen opgehaald door het autoverhuurbedrijf Hertz, in Reykjavik. Een grijze Toyota Yaris gaat ons de komende 14 dagen door IJsland loodsen.
Eenmaal buiten de stad worden we weer opnieuw verrast door de enorme velden met paarse lupines. We kiezen er voor om de weg langs het fjord Hvalfjordur te rijden. Onze eerste stop is bij Glymur, de hoogste waterval van IJsland, die 200 meter omlaag stort. Ook hier wandelen we in de velden met de paarse lupines. We vervolgen onze weg richting Borganes en iets ten noordoosten nemen we de afslag naar de grootste heetwaterbron van IJsland, Deildartunguhver. Deze bron levert 180 liter kokend heet water per seconde.
Vervolgens rijden we naar de watervallen Hraunfossar en Barnafoss. Vooral de eerste is bijzonde omdat het water 46 km onder de lava doorloopt en pas zichtbaar wordt als het over een breedte van 1 km in de rivier de Hvitá neervalt. We rijden nog door tot Husafell, te midden van een bebost lavaveld. In de verte schitteren de gletsjers Eiriksjökull en Ok.
We rijden dezelfde weg terug tot Borganes en gaan van daaruit noordelijk, richting Stykkishólmur, gelegen op Snæfellsnes, het grootste schiereiland van IJsland. Onderweg maken we een wandeling bij de explosiekrater Eldborg, die 2 maal uitgebarsten is. Het schiereiland wordt gedomineerd door de 1446 m hoge gletsjervulkaan Snæfellsjökull. Daar het helder en zonnig weer is, is deze goed te zien. Bij Búðir bezoeken we een klein zwart kerkje.
Inmiddels is het half 8 in de avond en wordt het tijd ons hotel in Hellnar op te zoeken, een heel klein dorpje met enkele huisjes en een kerkje. Het hotel (Hotel Hellnar) ligt prachtig gelegen aan de voet van de vulkaan. Na de avondmaaltijd maken we nog een kort tripje naar Arnarstapi. Bezoeken kort de klippen en het symbool van het plaatsje, het immense stenen beeld van Bárdur Snæfellssás, een trol uit de middeleeuwse sagawereld, met als afsluiting het pittoreske haventje. Inmiddels is het al ruim na tienen. Doordat het niet donker wordt blijf je de neiging behouden maar door te gaan!

Vanochtend bij het ontwaken, een strakblauwe hemel boven de gletsjer, een magnifiek gezicht. Na een werkelijk voortreffelijk ontbijt met een eitje, zalm croissantjes etc. de wandeling gedaan van Hellnar naar Arnarstapi met een prachtig uitzicht op de kliffen en natuurlijk de Snæsfellsjökull.
Hierna ons mooie plekje verlaten om onze route op Snæfelsnes te vervolgen. Allereerst een stop gemaakt bij Lóndrangar. Dit zijn twee hoge kliffen van 75m en 61m, oprijzend uit zee. Een ooi gezicht hoe alle vogels op een rijtje, in de zon, tegen zo’n klif aangeplakt zitten. Onze reis gaat verder door een werkelijk schitterend natuurgebied en we nemen de afslag naar Öndveroarnes, het meest westelijke puntje van Snæfellsnes, met de bedoeling een wandelroute langs de hoge zwarte kliffen te gaan lopen. Echter al snel gaat de verharde weg over in een wel erg rotserig circuitje en dat durfden we met onze Yaris toch niet aan. We hebben nog een poging te voet gewaagd, maar het markeerpunt, de vuurtoren bleek na een half uur wandelen toch wel erg ver weg te zijn. Dus zijn we maar omgekeerd.
In Rif hebben we wat kaas en knäckebröd  gekocht. Op deze trajecten is in de kleine dorpjes verder weinig te krijgen. Bjarnarhöfn hebben we kort even aangedaan. Het “huiskamermuseumpje”met oude boeren gebruiksvoorwerpen en een oude vissersboot deed wel erg kneuterig aan, dus we zijn niet naar binnen gegaan. Na ook nog een korte stop in Stykkishólmur verlaten we het schiereiland via de erg mooie weg (nr 54), met links van ons prachtige fjorden en rechts continue uitzicht op de vele besneeuwde bergtoppen. Het is wel een gravelweg van een 50 km, dus met slecht weer zal het wat minder zijn en dat je je snelheid niet te hoog moet op voeren merkte Jeroen. Een kleine correctie kan al snel een schuiver geven! Net weer op de verharde weg zien we een IJslands stel een dood, in stukken gereden schaap van de weg af trekken. We spreken ze kort, maar zij hadden de politie al geïnformeerd.
De laatste stop voordat we naar onze overnachtingsplek voor vandaag gaan  (Hotel Edda Laugar) rijden we nog een kort ommetje naar Eiriksstaðir waar de voormalige boerderij van de Viking Erik de Rode (de ontdekker van Groenland) staat. Rond half 7 arriveren we in ons hotel in het plaatsje Laugar, niet meer als een kleine verzameling huisjes met hotel en een camping. Na een korte opfrisbeurt heerlijk gegeten in het hotel  (andere mogelijkheden zijn er ook niet). Verrassend en lekker was de wortel-appelsoep.

Deze ochtend de wekker gezet, want we wilden nog voor het ontbijt lekker in de “hot spot”. Zwemkleding en fleecetrui aan en snel door de kou om vervolgens heerlijk in het warme water te glijden. Uitzicht op de besneeuwde bergtoppen, een zonnetje, wat kan een mens zich nog meer wensen op dit vroege uur.
Na het ontbijt gaan we richting het schiereiland Vatnsnes via een gravelweg van ook weer een 50 km een weinig boeiend traject maar wel met een enorme verrassing: een overstekende poolvos. Een prachtig beest met dikke haren, maar wel een roofdier wat nog herhaaldelijk de schaapkuddes teistert. We rijden kort op de ringweg waarna we aan de gravelroute rond het schiereiland beginnen.
Ter hoogte van Stapar-Illugastadir zou een van de grootste zeehondenkolonies te vinden moeten zijn. Behalve de zeehonden op het bord langs de weg, hebben we er ter plekke niet eentje kunnen spotten!  De hele route zien we veel schapen en de mooie IJslandse paarden. De paarden zijn opvallend speels en het is interessant om te zien hoe deze dieren 5 gangen beheersen i.p.v. de 3 die wij op het Europese vasteland kennen. Aan de oostkant van het schiereiland ligt in zee de 15 m hoge merkwaardige basaltformatie Hvítserkur. Volgens de IJslanders is dit een driebenige versteende draak uit een van de oude legenden. Met wat fantasie….!
We maken afwijkend van de route nog een klein uitstapje naar Borgarvirki. Dit zijn de overblijfselen van de enige middeleeuwse `burcht` van IJsland, een door de mens versterkte basalt rots die op een vesting lijkt. Van daaruit hebben we ook een schitterend uitzicht op de omgeving. Weer even kort op de ringweg, met weer een afslag naar een gravelweg (vandaag niet veel verharde wegen), ditmaal richting Vididalstunga waar we uitkomen bij een mooie kleine kloof, Koluglúfur, die uitgeslepen is door de rivier Vididalsá, met onder de brug de Kolufossar watervallen.

Hier hebben we nog even heerlijk in het zonnetje gezeten. De temperatuur was inmiddels opgelopen tot 18  graden!
Eenmaal op de ringweg krijgen we een kleine opstopping. Honderden IJslandse paarden worden de weg overgezet naar een naastgelegen weiland. We gaan richting ons overnachtingadres in Sauðárkrókur. Een route dwars door de bergen over het schiereiland Laxárdalsfjöll. Eenmaal in Sauðárkrókur is het even zoeken naar ons guesthouse Mikligarður. De plaats is iets groter als we de afgelopen dagen gewend zijn, nl het heeft 2600 inwoners! Dit betekent dat we ook voor het eerst sinds dagen weer een keuzemogelijkheid hebben uit restaurants. Lekker gegeten in het plaatselijke ‘eetcafé’.

Koud, koud, koud. Was het gisteren nog 18 graden, vandaag moeten we het doen met een magere 7-8 graden, zwaar bewolkt en later op de dag gaat het ook nog miezeren. Zo wisselvallig kan het dus zijn! Na een schamel ontbijtje even langs de plaatselijke bakker om een stokbroodje gezond te kopen voor de lunch.
Als eerste brengen we een bezoek aan het kerkje en de oude turfboerderij Glaumbær uit de 18e en 19e eeuw. Hier vind je de oude IJslandse levensstijl uit de Saga en Viking tijd. De atmosfeer is levensecht. Tot 1947 werd het nog bewoond. Even verder op in Vidimyri zien we een van de oudste turfkerkjes van het land: Vidimyrarkirkja.
We verlaten de ringweg 1 weer om de route om het schiereiland Trollaskagi te doen. Als eerste bezoeken we Hólar, een historisch belangrijke plaats en van 1106-1798 één van de twee bisdommen van IJsland. In Hofsós maken we een korte wandeling door het kleine dorpje met oude huizen en drinken een lekkere kop warme chocolademelk (met een refill). Past wel bij deze temperaturen. Via Siglufjördur rijden we door de in 2010 geopende 11 km lange tunnel naar het plaatsje Ólafsfjörður.
In Möoruvellir bezoeken we een kerkje uit 1866 met daar achter vele oude graven. Er zijn daar een aantal bekende IJslanders begraven, maar wij kennen er natuurlijk geen een (Wel veel kerken vandaag!).
Inmiddels is het al enige tijd licht aan het regenen en besluiten we door te rijden naar Akureyri, ook wel de hoofdstad van het Noorden genoemd. Naast Reykjavik de enige grote plaats van betekenis. De stad maakt een kleurrijke indruk ondanks de regen. De huizen wit, okergeel, met rode en groene daken. Een van de opvallendste gebouwen is de hooggelegen kerk, bereikbaar via een trap met 103 treden. Binnen vind je een groot aantal gebrandschilderde ramen. We doorkruisen de oude stad en belonen ons zelf met koffie en een lekker gebakje (troost voor het slechte weer). Tegen zessen besluiten we ons guesthouse voor de komende nacht te gaan zoeken. We vinden het aardige optrekje 6 km buiten Akureyri (Leifsstaðir Guesthouse). Met mooi weer zouden we een magnifiek uitzicht hebben vanuit onze kamer, maar dat gaat vandaag niet lukken. Het is inmiddels harder gaan regenen. In de avond heerlijk gegeten bij een pizzeria in Akureyri.
Vervolgens op zoek naar een internetcafé. Dat fenomeen kennen ze hier niet. Uiteindelijk bij een breiwinkel annex koffiehuis gebruik mogen maken van de lap top van de eigenaresse. Daar we de komende dagen nogal wat activiteiten, waaronder enkele excursies op het programma hebben wilden we graag weten hoe het weer zich gaat ontwikkelen de komende dagen. Morgen wordt ronduit slecht, daarna enige verbetering. We hope so!

We verlaten Akureyri met zware bewolking en lichte regen. Het uitzicht op het meer was nu een stuk beter in vergelijking met gisteren. De temperatuur is 6 graden. Al met al geen weer om echt vrolijk van te worden, maar we gaan gewoon op pad!
Als eerste bezoeken we de waterval Goðafoss, een van de beroemdste en mooiste watervallen van IJsland. Hij is slechts 12 meter hoog en ligt in de gletsjerrivier Skjálfandafljót. We maken een wandeling zowel aan de oost als de westzijde.
Weer in de auto even opwarmen en richting het Myvátn gebied. Als eerste komen we bij Skútustaðir, waar zich ten zuiden van het meer pseudokraters bevinden. Deze ontstaan doordat hete lava bij een vulkaanuitbarsting een meertje of moeras bedekt. Het water onder de hete lava verdampt maar kan niet weg, de druk neemt toe en uiteindelijk drukt de stoom alles op zijn weg naar buiten. Deze korte wandeling heeft ons al een flink nat pak bezorgd waarop wij besluiten vandaag verder geen wandelingen in dit gebied te doen, we stellen dit uit tot overmorgen. Op weg naar Námaskard voor de solfatoren, velden met kokende modderpoelen en dampende zwavelbronnen passeren we het natuurbad Jarðböðin en besluiten spontaan ons zelf dan maar te verwennen met het mineraalrijke geothermische water. Super en het wordt warempel ook nog droog. Na twee uur is het huidje aardig verschrompeld. De verleiding is groot in het lekkere warme water te blijven liggen.
Voor we richting ons overnachtingadres gaan besluiten we toch nog even naar Námaskard te gaan. Het is fascinerend als alles om je heen pruttelt, dampt en stoomt in een decor met allerlei kleurschakeringen en met op de achtergrond de zwarte lava en inktzwarte luchten. Ter voorbereiding op morgen even kijken waar het informatiecentrum, het punt van vertrek van onze Askja tocht, is, boodschappen doen en tanken. We vinden alles op een punt bij elkaar. Bij navraag in het informatiecentrum krijgen we te horen dat de tocht door gaat maar dat er erg veel sneeuw ligt en het om het vriespunt is. Yep!
Ons guesthouse Staðarhóll vinden wordt nog een hele zoektocht. De routebeschrijving geeft een afslag aan die niet bestaat vanaf de ringweg. Bij toeval komen we er na een uurtje toch bij uit. We krijgen een leuke houten cabin voor de komende drie nachten.Als de eigenaresse hoort van onze plannen voor morgen krijgen we te horen dat we dat op ons schoeisel, gezien de vele sneeuw niet gaan redden, zonder natte verkleumde voeten. Ze biedt spontaan twee paar laarzen aan met dikke wollen sokken. Ze is zelf als gids 120 keer de Askja vulkaan op geweest dus we nemen het advies en de laarzen dankbaar aan. Terwijl we genieten van haar 3 gangen diner wordt ondertussen de koelkast in ons huisje gevuld met het ontbijt en lunch voor morgen (we moeten al vroeg vertrekken). Wat een service! Nog even douchen, een wijntje en op tijd onder de wol, op naar het avontuur van morgen!

Om kwart over 6 loopt de wekker af. Snel ontbijten en terug naar het Myvátn gebied, het plaatsje Reykjahlíð, waar we om 8 uur gaan starten met onze tocht naar de Askja vulkaan. We rijden vanuit onze accommedatie naar de 845 en zien als we daar aankomen dat we gisteren afslag 854 hadden moeten hebben in plaats van de 855 die niet bestond.
Om klokslag 8 uur vertrekken we met Myvátn tours in een grote 4WD- bus via de ringweg 1 naar het zuiden. Als snel komt de afslag: Askja 100km, over een F weg, dus dat wordt uren hobbelen. Op de heenweg maken we diverse stops. Als eerste bij de Grafariönd rivier, die we net met onze bus doorkruist hebben, met een kleine waterval. Naarmate we verder rijden zien we steeds beter een grote besneeuwde afgevlakte berg, Mt Heröubreid, de koningin van de IJslandse bergen, op de achtergrond verschijnen.
Alles om ons heen is alleen maar lava met af en toe een gletsjerrivier. We stoppen bij een canyon met grote rotsformaties en een mooie waterval. Ook doorkruisen we het gebied waar astronauten in 1967 getraind hebben om zich de kennis eigen te maken van een geologische beschrijving van een maanlandschap. Na bijna 4 uur bereiken we het toegangsgebied tot de Askja. Het eerste stuk kunnen we nog met de 4WD-bus, de eerste kilometers zijn n.l. vorige week redelijk sneeuwvrij gemaakt, de laatste anderhalve kilometer tot de start van de wandeling moeten we met een snowmobile. Althans dat was de planning maar de sleuteltjes zijn niet beschikbaar/vindbaar. Dit wordt dus anderhalve kilometer extra wandelen, in wat al snel blijkt extreme omstandigheden. Er ligt giga veel sneeuw en elke stap die je zet zak je minimaal 10-20cm weg en soms veel verder. De laarzen komen dus prima van pas.
Het wordt een zware maar unieke klim van 4 kilometer tot het Askja meer en de Viti krater Normaliter maak je het niet mee dat er in de zomer nog zoveel sneeuw ligt. Boven aangekomen is het genieten van een prachtig uitzicht op de Viti krater. Het meer is nog grotendeels besneeuwd en dus ook nog gedeeltelijk bevroren. Zwemmen in de Viti krater waar een bijna constante watertemperatuur tussen de 20-30 graden is, is niet mogelijk omdat de wand te besneeuwd is. Na een uurtje boven te zijn trekt alles plotseling dicht en begint het licht te sneeuwen. Dit doet ons besluiten weer naar beneden te gaan.
Opnieuw verstand op nul en klauteren maar. Gelukkig staat nu voor de laatste anderhalve kilometer wel de snowmobile klaar. Met z’n allen achterop en rijden maar! Iedereen is vermoeid maar het was een zeer bijzondere ervaring. Op de terugweg een korte wandeling in de Drekagil canyon gemaakt (we hebben even voldoende gewandeld!) Dan is het toch nog weer ruim 3 uurtjes terug door de lavavelden naar de ringweg. Het is dan ook al over negenen als we weer aankomen bij het informatiecentrum van Reykjahlíð, waar we vanochtend gestart zijn. Een tour van 13 uur, maar absoluut de moeite waard.
In de plaatselijke “snackbar” nog snel een hamburgertje en terug naar onze cabin en het bedje! Het is in de avond, na elven en het zonnetje schijnt nog lekker naar binnen. We hebben er een lange dag van gemaakt. Een wijntje en proberen nog even verslag te doen.

Vanochtend even na half negen richting Húsavik gegaan voor onze whale watching tour met North Sailing.

Om 10 uur gaan we aan boord van een mooi voormalig vissersschip voor een tochtje van 3 uur. De uitgereikte pakken doen goed dienst want het is knap koud. Ook is de deining nogal heftig wat nogal wat kotsende mensen oplevert maar gelukkig had ik mijn mareol tabletten nog uit Ecuador. Tijdens deze tocht spotten we onze eerste papagaaiduikertjes, verder enkele dolfijntjes en een Fin Whale, de één na grootste walvis die er bestaat.
Na deze tocht brengen we een bezoek aan het walvis museum in Húsavik wat een groot aantal skeletten van walvissen in de collectie heeft.

Aansluitend rijden we boven langs richting Ásbyrgi, een 4km lange, met bomen begroeide kloof omringd door steile rotsen in de vorm van een hoefijzer. Voorzichtig komt er een eerste zonnetje en het weer lijkt echt op te knappen.

Via de gravelweg 864 rijden we richting Dettifoss, de waterval met de grootste waterkracht van Europa. Op weg daar naar toe stoppen we eerst bij een andere waterval, wat hoger op gelegen: de Hafragilsfoss. Bij de Dettifoss wandelen we nog 1,5km door naar de waterval Selfoss. De Dettifoss hoor en zie je al van verre. De rivier stort zich daar 45m omlaag tussen de kliffen van de Jökulsákloof. We vervolgen onze route op de 864, totaal ruim 50km en komen weer op de ringweg 1 richting Myvátn. Inmiddels is het echt zonnig geworden, maar ook al laat.

We besluiten toch maar kort richting de berg Krafla te rijden naar het Viti (kratermeer).
De wandelingen doen we morgen. Gek genoeg begint het daar plotseling te regenen, dus we stellen het maar uit tot morgen.
We besluiten een hapje te eten bij Jarðböðin. Hierna weer volop zonnig en we gaan via de zuidkant van het Myvátngebied terug richting onze cabin.

Onderweg krijgen we voor het eerst door het mooie weer een prachtig zicht op het meer met al zijn kleine eilandjes. Het ruim 36km2 grote meer laat zich in de late avondzon in al zijn schoonheid zien. We maken een korte wandeling bij Hofdi met een prachtig uitzicht op het meer en we doen opnieuw de wandeling van de eerste dag in dit gebied, toen in de regen, bij Skútustaðir. Het gebied met al zijn pseudokraters is werkelijk schitterend met dit avondlicht en op de achtergrond de pikzwarte explosiekrater Hverfjall. Eigenlijk kunnen we er geen genoeg van krijgen maar we moeten ook een keer naar bed. We gokken er maar op dat het mooie zonnige weer ons ook morgen vergezeld, want we willen op weg naar onze volgende plek, Egilsstaðir, hier in het Myvátngebied nog enkele dingen bekijken en nog wat wandelingen maken. O.a. bij de berg Krafla, met daar vlakbij de kleurrijke berg Leirhnjúkur met zijn zwavelbronnen en de lavaformaties bij Dimmuborgir!

Heerlijk wat uitgeslapen, rustig ontbeten, nog even kort Grenjadarstaor, een bezienswaardigheid naast ons guesthouse aangedaan, met prachtige turfboerderijen en een kerkje. Voor de laatste maal richting Myvátn naar Dimmuborgir, een landschap van ruige rotspunten en lavaformaties, ontstaan door het opdrogen van een lavameer. We hebben daar een korte wandelroute gedaan.

In Grjótagjá, zien we een ondergrondse warme bron waar je tot 1974 in kon baden maar nu is het water te heet geworden. Bovengronds zie je de twee aardplaten (Euraziatische en de Amerikaanse). Als laatste in dit gebied bezoeken we de omgeving van de berg krafla. Van 1975 t/m 1984 waren er in dit gebied grote vulkanische activiteiten, waarvan nog steeds de rokende resten te zien zijn.

Hier staat ook de door stoom aangedreven krachtcentrale die in 1974 gebouwd is en grote delen van Noord en Oost IJsland voorziet van energie. Allereerst maken we een erg mooie wandeling over de kraterrand van Viti en het achtergelegen solfatorenveld. Het meer heeft prachtig blauwgroen water en het was aan de westzijde nog bedekt met ijs/sneeuw. Bij de Kafla is verder nog de zeer keurrijke berg Leirhnjúkur met zwavelbronnen die prachtig afsteken tegen de zwarte lava. Hierna verlaten we het zeer mooie Myvátngebied en ook het Noorden om een 250 km lang traject richting het Oosten af te leggen naar Egilsstaðir, een plaats aan de kop van het meer dat Lagarfljót heet.

Het is een weg door desolate steenwoestijnen waar niemand woont en waar je ook maar weinig verkeer tegen komt. Kilometers vreten dus! In Egilsstaðir aangekomen melden we ons eerst bij onze overnachtingsplek (Edda hotel) om vervolgens door te rijden naar de westkant van het meer voor de waterval Hengifoss (118m hoog).

Bij aankomst begint het vrij onverwacht te regenen en het houdt ook niet meer op. Na enige tijd gewacht te hebben besluiten we de 2,5 km klim naar de waterval niet meer te doen. Voor toch een aanblik, zij het op grote afstand van de Hengifoss, zijn we naar de andere kant van het meer gereden. Onderweg zien we in Skriðuklaustur een unieke boerderij die in 1939 gebouwd is door de beroemde IJslandse schrijver Gunnar Gunnarsson. Tegenwoordig is het een cultureel en onderzoekscentrum.

Eenmaal terug in Egilsstaðir regent het nog steeds. We doen wat boodschappen bij de Bonus, een bekende supermarktketen in IJsland, tanken de auto weer vol en gaan terug naar ons hotel. We eten bij Cafe Nielsen, een klein gezellig restaurant in een van de oudste gebouwen van Egilsstaðir. Het eten is voortreffelijk en met een lekker rood wijntje komen we de avond wel door. Voor morgen maar weer hopen op beter weer. De ervaring leert inmiddels dat als het mooi weer is in IJsland (zoals gisteren), je die momenten ook moet uitbuiten!

Een dag waar we kort over kunnen zijn! De enige droge momenten zijn de kilometers in de twee tunnel passages geweest. Het heeft de hele dag pijpenstelen geregend.
Bij het vertrek uit Egilsstaðir kiezen we voor de route langs de fjorden naar het zuiden. Een route van een kleine 300 km, waar uiteindelijk het enige uitzicht de zeer dichte bewolking is. In Djupivogur maken we een korte tussenstop voor een “hot chocolat”. Helaas zien we dus vandaag niets van de mooie natuur. We zijn dan ook al vroeg bij ons overnachtingsadres Guesthouse Árnanes vlakbij Höfn.
Na wat gelezen te hebben bezoeken we in Höfn bij het informatiecentrum de tentoonstelling Ny Jöklasýning (gletsjertentoonstelling) waar je een goed beeld krijgt van het ontstaan, de grootte en de gevaren van de Vatnajökull. Ook kun je hier zien welke trucjes men bedacht heeft om de opnames van een bevroren ijsbergenmeer voor de James Bondfilm “Die another day” te kunnen maken.
Aansluitend hebben we heerlijk gegeten in ons guesthouse, o.a. pasta met kreeft, super! De avond brengen we lezend en schrijvend door aan de keukentafel in ons guesthouse. Morgen staan er twee mooie activiteiten gepland. Een sneeuwscootertocht op de gletsjer en een boottocht op het gletsjermeer Jökulsárlón. De weersvoorspellingen geven opnieuw veel regen aan, dus we zullen zien of dit gaat lukken.

7.00 uur, het is tijd om op te staan. Wind, regen, het gaat onverminderd door. Om 9 uur zijn we op de parkeerplaats bij de waterkrachtcentrale Smyrlabjörg, in afwachting van de start van de sneeuwscootertocht. We zijn niet echt enthousiast, het is inmiddels wel droog, maar zeer mistig. We hebben al even telefonisch contact met de organisatie of het door gaat, maar het gaat door!
Om half 10 worden we opgepikt door een jeep die ons naar de gletsjer brengt. We vragen nog of het te doen is en het antwoord is “no problem”. Eenmaal boven is het zo mistig dat je nauwelijks 2 tot 3 meter voor je uit kunt kijken. Volgens de gids is het verantwoord maar we mogen ook cancelen. Wel moeten we ieder Ykr 5000,- betalen voor de rit met de jeep. Belachelijk veel, maar we besluiten toch niet met de sneeuwscooter te gaan. Je ziet niets, maar daarnaast is het naar ons idee ook onverantwoord. Na een toch wel heel “duur” kopje koffie bij de gletsjer laten we ons weer naar beneden brengen, €60,- armer en geen tocht! Even laten bezinken en we besluiten onze dag hierdoor niet te laten verpesten.
Het is inmiddels droog, dus dat is positief en we rijden door naar Jökulsárlón. Daar mondt één van de gletsjertongen van de Vatnajökull uit in dit meer. Daar kalven grote stukken ijs af, die als kleine ijsbergen langzaam maar zeker naar zee drijven. Werkelijk een prachtig gezicht. We vertoeven hier enkele uren, maken er een boottocht met een amfibivoertuig en een wandeling langs de zuidelijke oever. Er is een voordeel bij bewolking bij dit fenomeen. Als de zon schijnt worden alle ijsschotsen snel wit. Nu zie je ze, en blijven ze ook langer in allerlei mogelijke blauwtinten. Er brak nog een ijsschots, die vervolgens dan gaat kantelen om een nieuw evenwicht te vinden. 10% van de ijsschotsen/bergen komt boven water.
Enkele kilometers verder op bij Fjallsárlón vinden we een kleinere uitgave van het Jökulsárlón, veel dichter bij de gletsjertong. De lucht klaart steeds meer op en we passeren diverse gletsjertongen, die daardoor ook zichtbaar worden. Bij Svínafellsjökull hebben we de auto geparkeerd en daar zit je met 5 minuten lopen op de gletsjer. Alles is opvallend zwart, mede door de vulkaanuitbarsting van ruim een maand geleden van de Grímsvötn.

In het Skaftafell National Park wandelen we naar de waterval Svartifoss, een fikse klim beneden vanaf de camping. De waterval is fotogeniek door de basaltformaties waar tussen hij naar beneden valt. Het loop inmiddels tegen half 7, dus het wordt tijd ons hotel in Nupar (Islandia) te gaan zoeken.

Op weg daar naar toe zien we nog twee voorbeelden van wat de regelmatige uitbarstingen van de Grímsvötn te weeg kunnen brengen. We zien onderweg een monument van verwerkte verwrongen onderdelen van de brug door de enorme watervloed en overstromingen van de uitbarsting van 1996, waarbij de hele brug weggeslagen is en van vrij recent mei 2011, de grote hoeveelheden fijn pikzwart lavazand. Voorzichtig komen er de eerste grassprieten weer doorheen. Bij ons hotel zijn nog steeds de kieren van ramen ,deuren en airco afgeplakt . Het komt nog steeds overal doorheen!

Met lichte miezerregen vertrekken we iets na negenen met onze speciale 4WD bus vanaf de parkeerplaats bij het tankstation van Kirkjubæjarklaustur richting de lavavelden van Laki. Hier heeft zich in 1783 de grootste vulkaanuitbarsting in de historie van IJsland voor gedaan. Een zeer groot deel van de IJslandse bevolking is hierbij om het leven gekomen, niet zozeer door verbranding als wel door vergiftiging. Achteraf heeft men ca. 100 kraters bij elkaar gevonden. Een lange rij vulkaanhoofden is nog steeds zichtbaar, evenals enkele prachtige meren. 6km van Kirkjubæjarklaustur nemen we de afslag van de binnenlandroute: Lakavegur

De lengte is 41 km en de rijtijd zal ongeveer 3,5 uur bedragen. Als eerste maken we een stop bij Fjaðrárgljúfur. Dit is een 100 m diepe en 2 km lange canyon. Hierna vervolgen we langzaam onze weg over zeer heuvelachtig, bobbelig terrein en er moeten diverse rivieren doorkruist worden. Bij de eerste grote doorsteek krijgen we te horen dat het niet te doen is en we helaas terug moeten. Er zou een dam gebouwd moeten zijn in het water, maar dat was niet gebeurd. De dag er voor had er een bus 4 uur vast gezeten. Blijkbaar hebben de chauffeurs onderling contact want plotseling komt er een grote terrein wagen terug gereden die voordoet hoe de rivier toch te nemen is. Vervolgens gaan we als nog en het lukt! De lava in dit gebied is bedekt met een dikke laag mos. Dit creëert een heel aparte sfeer.
Na een lange rit komen we aan bij Laki, een 818 m hoge berg in het midden van Lakigigar. We starten met een klim naar de top. De berg is onderdeel van de 40 km lange vulkanische kraterrij. Eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht op deze omgeving, een van de prachtigste natuurverschijnselen van IJsland. Na deze klim die op een gegeven moment vergezeld ging van een korte maar hevige regenbui, rijden we een stukje door en maken we een prachtige wandeling van ruim een uur door 3 kraters. In eentje lag ook nog een meer,.

Erg mooi. Na dit alles gaan we weer beginnen aan de terugweg. Uiteraard weer een ruime 3 uur. We maken nog een korte stop bij een kleine waterval: Fagrfoss.
Onderweg wordt het weer aanzienlijk slechter, dus we hebben nog relatief geluk gehad. Behoudens die ene bui hebben we het droog gehouden.
Bij Kirkjubæjarklaustur eten we wat in de plaatselijke snackbar bij het tankstation en bekijken we in het informatiecentrum nog een film over de uitbarsting van 1783!

Met een flauw zonnetje, maar we zijn er al blij mee, rijden we vanuit Kirkjubæjarklaustur door de oude lavavelden van de Laki vulkaanerupties richting Vik. De verrassing met het weer was van korte duur. Amper 20 km verder vallen de eerste regendruppels al weer op de voorruit. Maar we gaan ook naar Vik, het mest zuidelijke en regenrijkste punt van IJsland.
Vanaf het strand hebben we een mooi uitzicht op de Reynisdrangar, een aantal ruim 60m hoger rotspunten in zee. Iets voorbij Vik leidt ook een weg naar een zwart zandstrand met vogelrotsen, een ondiepe grot met erg fraaie basaltformaties. Het waait er wel ontzettend hard, we worden zo ongeveer gezandstraald. Al onze hoop op het zien van papegaaiduikers was gevestigd op de 120 meter hoge kaap/vogelrots Dyrhólaey. Of het nu komt door de extreem harde wind (de auto’s staan te schudden) weten we niet maar we hebben niets kunnen spotten. Wel een teleurstelling! Wachten heeft geen zin dus we gaan door en nemen een wel zeer slechte weg, (geen F weg) naar de voet van de gletsjertong Sólheimajökull (uitloper van de gletsjer Mýrdalsjökull).
We wandelen tot op de gletsjer wat prachtige zwart/wit plaatjes oplevert. Ook is het windstil wat de gletsjer doet spiegelen in het water. Mooie plaatjes.
Op weg naar Hvolsvöllur passeren we twee watervallen Als eerste de Skógafoss bij Skógar, een waterval die van ruim 60 meter hoogte naar beneden stort. Persoonlijk vind ik dit de mooiste die ik tot dusver gezien heb. Een stukje verder, tussen weg 242 en 246 passeren we de vulkaan Eyafjallajokull. Hier vond in april 2010 de grote eruptie plaats. Bij de boerderij Thorvaldseyri, die direct na de uitbarsting op de voorpagina’s van de meeste kranten wordt afgebeeld, is inmiddels een informatiecentrum gebouwd. Daar bekijken we de mooie film van de eruptie van 2010 en de gevolgen daar van.
De tweede waterval die we vandaag bezoeken is de Seljalandsfoss. Wat minder imposant als de Skógafoss, maar het mooie van deze waterval is dat je er vrij gemakkelijk achter langs kunt lopen.

Inmiddels loopt het al weer tegen de avond en gaan we op zoek naar ons nog 50 km verder op gelegen plekje voor de komende 2 nachten, guesthouse Frost & Fire in Hveragerði. We krijgen een daar werkelijk idyllisch gelegen huisje met een terrasje aan een rivier en met uitzicht op een heuvel met een uitgebreide schakering aan rokende bronnen. Bovendien, het is niet te geloven, is de temperatuur tot maar liefst 20 graden op gelopen en schijnt de zon vol op. Dit is toch een aardig toetje richting het einde van onze reis
Na het eten maken we dan ook nog een wandeling in dit prachtige gebied. Aansluitend met badkleding en badjas en slippers, welke klaar liggen in het huisje, naar de bij het huisje gelegen jacuzzi. In een constante water temperstuur van tussen de 38-40 graden en de zon in ons gezicht is het heerlijk genieten. , Het is nu inmiddels 22.30 uur en de zon schijnt nog heerlijk op het terras, dus een lekker wijntje dan maar!

Vandaag staat de “Gouden Cirkel”op het programma. Met een lekker zonnetje vertrekken we even na negenen. Als eerste bezoeken we kort Kerið, een 55m diepe explosiekrater met vele kleuren en een prachtig blauw gekleurd meertje.
Bij Geysir bevinden we ons opnieuw in een geothermisch gebied met vele hete bronnen en bubbelende poelen.

De actieve geiser Strokkur spuit iedere 5-7 minuten kokend heet water tot een hoogte van 20-30 meter. Het wordt een sport om dit gebeuren in al zijn fases vast te leggen op de gevoelige plaat. De “overleden” geiser Geysir die ieder half uur zo’n 60-80 meter de lucht in spoot laat sinds de aardbeving van 2002 weer af en toe van zich spreken met een aantal kleinere erupties per dag. Wij hebben het niet gezien tijdens ons bezoek.

De Gullfoss is een prachtige dubbele waterval. Het water valt in twee trappen, die haaks op elkaar staan, ongeveer 30 meter naar beneden. De kloof is uitgeslepen door de rivier de Hvítá. Als eerste lopen we boven langs en kijken zo op de waterval hoe die met forse kracht naar beneden dendert. Beneden zie je de waterval weer vanuit een heel ander perspectief.

Dan oogt hij met name erg breed en kolossaal.

Als laatste voor vandaag bezoeken we het Nationale Park Þingvellir (Thingvillir). In dit gebied loopt de Midatlantische Rug die van het zuidwesten naar het noordoosten over IJsland loopt. We waren er al eerder bij in IJsland. De scheidslijn tussen het Euraziatische en Amerikaanse continent. Deze is dan ook prachtig te zien. Je ziet diepe kloven en ravijnen, aardverzakkingen en indrukwekkende rotsplateaus. Talloze spleten zijn gevuld met koud, helder water. Þingvellir is ook de plek waar in het jaar 930 het oudste volksparlement is opgericht, dat bij de kloof Almannagjá jaarlijks bij elkaar kwam. In 1944 heeft men zich op deze plek onafhankelijk verklaard van Denemarken. We maken in het gebied een uitgebreide wandeling en geleidelijk aan wordt het toch echt warm en kleurt de hemel strakblauw. Het nodigt dan ook uit om voor het eerst deze vakantie bij terugkomst wat te zonnen op ons terras.
Morgen alweer onze laatste dag in IJsland. Voor nu nog even lekker eten en daarna nog even “onze” jacuzzi in!

Al weer onze laatste dag in IJsland en het wordt de meest zonnige en warmste dag van onze vakantie.
We starten in het informatiecentrum van Hveragerði, waar we in de aardbevingssimulator gaan en een schok van 6.6. op de schaal van Richter mee maken. Ook informeren we of en waar we eventueel nog papegaaiduikers kunnen zien. We krijgen wat namen van plekjes maar het klinkt niet echt hoopvol. Een optie is een uur durende excursie vanuit de haven van Reykjavik. We doen nog wat plekjes aan o.a. Reykjanes. We zien veel vogels maar geen papegaaiduikers. Dus dan maar op naar Reykjavik voor de “puffins tour”. We willen ze toch wel graag zien.
Eerst eten we heerlijk op een terrasje in het zonnetje onze lunch, nou ja lunch, we verwennen ons zelf met een heerlijke coupe zelfgemaakt ijs. Met een klein bootje gaan we vervolgens een kwartiertje uit de kust naar een klein eilandje waar duizenden papegaaiduikertjes zitten. We gaan (mogen) niet aan land maar zien ze in grote hoeveelheden om ons heen vliegen en zwemmen. Heel grappige beestjes.

Als afsluiting gaan we uiteraard in de “Blue Lagoon”, een van IJslands meest bekende attracties. De kleur van het water is melkachtig blauw. Het is warm zeewater met blauw/groene algen en fijne silica, een modder die een helende werking heeft voor de huid. Het voelt heerlijk en met en zonnetje in ons gezicht is het enkele uren genieten. Een relaxte afsluiter voor IJsland. Het is dan ook al behoorlijk laat als we, na nog wat gegeten te hebben, inchecken in ons hotel in Keflavik. Nog even douchen, bagage wat herpakken en nog een snel laatste wijntje en dan naar bed. Om 4.45 uur loopt de wekker af!

Niet verwacht maar we kunnen om 5.00 uur al ontbijten in het hotel. Wel zo prettig. De rit naar de luchthaven bestrijkt 10 minuutjes, waar we dan eerst maar de auto inleveren.
Deze wordt aan en grondige inspectie onderworpen en gaat zelfs de brug op voor de bodem. Alles oké, dus we worden met het shuttlebusje in een paar minuutjes naar de vertrekhal gebracht.
De luchthaven van Keflavik is een zeer moderne en straalt ook wel wat luxe uit. Het inchecken gaat voor alle vluchten in één rij naar een tiental balies. Het werkt toch redelijk snel en efficiënt. We hebben opnieuw plekken bij de nooduitgang, dus net als op de heenreis, extra beenruimten. Opnieuw ook een relaxte vlucht en we landen op tijd op Schiphol.
Met de trein naar Brabant, waar zus Elly al wacht om ons op te halen. Weer thuis van een geweldig mooie maar ook intensieve reis. Het gegeven dat het niet donker wordt maakt dat je maar door gaat!

Gevreesde IJslandse vulkaan staat op uitbarsten

06 juli 2011:

Een van de gevreesde vulkanen van IJsland staat op uitbarsten. Metingen rond de Hekla duiden op beweging van het magma, zei geoloog Pall Einarsson van de Universiteit van IJsland woensdag.

Berichtgeving vulkaan Hekla

06 juli 2011:

Seismologen hebben ontdekt dat er momenteel ondergrondse beweging plaatsvindt in een door hen al jaren gemonitord gebied van ca. 5 meter bij de vulkaan Hekla. Hieruit concludeert men dat dit mogelijkerwijs om magma zou gaan. Op dit moment kan men hier geen enkele conclusies aan verbinden over een op komst zijnde eruptie. De Hekla is 11 jaar gelden voor het laatst uitgebarsten. De vulkaan ligt in een vallei en vormt geen directe bedreiging voor omwonenden. De laatste eruptie vond plaats in februari 2000. Deze eruptie duurde slechts 5 dagen. Over het algemeen gaan de erupties van de Hekla gepaard met magma-uitstoot (vloeibare lava stromen) wat vaak prachtige plaatjes oplevert. Uiteraard wordt de situatie scherp in de gaten gehouden, maar vooralsnog dreigt er geen gevaar.

08 juli 2011:

Volgens de laatste metingen is de ondergrondse beweging rondom de vulkaan Hekla afgenomen. Hierdoor is de kans op een eruptie verkleind. De situatie wordt nog altijd scherp in de gaten gehouden, reizigers wordt daarom afgeraden de Hekla te beklimmen.

[Bron: IJsland Tours]

Wegafsluiting Zuid-IJsland

09 juli 2011:

Afgelopen nacht is na een aantal kleine aardbevingen onder de gletsjer Myrdalsjokull in Zuid-IJsland een vloed ontstaan in de Mulakvisl-rivier. De brug over de ringweg nr. 1, ca. 30 km ten oosten van Vik, is hierbij overspoeld en vernield. De weg is hier gesloten. De route ten noorden van de gletsjer (Fjallabaksleid) en de F208 via Landmannalaugar zijn open, echter alleen begaanbaar met een 4WD-auto. Op dit moment is het nog onzeker wanneer de weg weer begaanbaar zal zijn, er wordt hard aan een oplossing gewerkt.

11 juli 2011:

Geweldig nieuws uit IJsland! Vanaf dinsdag 12 juli kunnen onze reizigers met een 2wd-huurauto van Hertz weer gebruik maken van de ringweg nabij Vík. Op de plek van de weggeslagen brug worden een bus en een truck ingezet om reizigers en auto's veilig naar de overkant te brengen.

12 juli 2011:

Op de plek van de weggeslagen brug worden een bus en 3 trucks ingezet om reizigers en auto's veilig naar de overkant te brengen. De oversteek duurt enkele minuten. De capaciteit is beperkt, waardoor wachttijden onvermijdelijk zijn. De service is van 08.00-22.00 uur beschikbaar. LET OP: Reizigers met een 4wd-huurauto maken nog steeds gebruik van een van de alternatieve routes ten noorden van de gletsjer, de F208 via Landmannalaugar of de moeilijker begaanbare route Fjallabaksleid.

15 juli 2011:

De noodbrug waar de IJslanders onvermoeid aan hebben gewerkt de afgelopen week, zal vanaf zaterdag 16 juli 12.00 uur (IJslandse tijd) worden opengesteld.

[Bron: IJsland Tours]