Curacao reisverslag 2017 - Door Somers & Jeroen van Ammers

Woensdag 15 februari 2017

5.00 uur in de ochtend, ruiten van de auto krabben (hopelijk voor het laatst deze winter) en op naar Schiphol. Deze keer gaat de trip naar Curaçao, 15 daagjes genieten van warmte, zon zee en strand. Na een druk half jaartje, vooral voor Jeroen, van een nieuwe baan, huis verkopen en verhuizen zijn we wel toe aan even relaxen.
Na de tijd vullende incheck procedures en veiligheid checks, die steeds preciezer worden (elk kabeltje, stekkertje moest uit de handbagage op de band) vertrekken we een klein uurtje later als gepland voor onze ruim negen en een half uur durende vlucht met een grote Boeing van de KLM naar de luchthaven van Curaçao, Hato International AirPort.

Een rustige vlucht waarin we de tijd proberen door te komen met het kijken van wat films, regelmatig eten en wat lezen. Rond 16.00 uur plaatselijke tijd (5 uur vroeger dan in Nederland) landen we op de luchthaven.
Een kleine terminal kan de komst van twee vliegtuigen tegelijk maar moeizaam verwerken en het duurt dan ook geruime tijd voor we buiten staan en door de hostess van Corendon verwezen worden naar de bus die ons naar onze accommodatie brengt, Livingstone Jan Thiel resort.
Tijdens onze rit richting de Jan Thiel baai, vangen we al een eerste glimp op van het kleurrijke Willemstad. Het is al na zessen als we de sleutel van ons grote luxueuze appartement om draaien. Dit gaat wel lukken de komende weken!
Na een snelle douche eerst maar even op pad voor geld en de eerste boodschappen. De derde ATM die we proberen heeft nog wat geld op voorraad. Terug naar het gulden tijdperk, al is het de Antilliaanse gulden. Even nog de boodschappen bij de plaatselijk AH. We houden het vanavond bij een broodje, in het vliegtuig de gehele dag genoeg gegeten. We hebben ons voorgenomen wakker te blijven tot 22.00 uur wat ook lukt en vallen dan als een blok in slaap!

Donderdag 16 februari 2017

Prima geslapen, lekker ontbijtje op ons terras en op pad voor een korte verkenningstocht in de omgeving. Op ruim 8000 km afstand van Europa ligt in het Caribisch gebied dit eiland met een onmiskenbaar Nederlands tintje, tegenwoordig met de status bijzondere gemeente van Nederland. Een stukje Nederland in de tropen. De zon schijnt er het hele jaar door, de flora en fauna zijn exotisch. Al snel zien we dan ook mooie gekleurde vogels, vlinders en evenzo mooi gekleurde hagedissen ons pad kruisen.

We lopen door de gezellige Jan Thiel baai met veel voorzieningen maar ondanks dat straalt het toch rust uit. Ook als we in de middag genieten aan het zwembad krijgen we voortdurend gezelschap van mooie hagedissen.
We houden het bij een paar uurtjes want onze huid moet nog duidelijk wennen aan de zon na de lange winter in Nederland.
In de avond wandelen we richting strand en eten daar lekker bij het sfeervolle restaurant Zanzibar. Uit eten als ook de boodschappen liggen hier prijstechnisch op een hoger niveau als in Nederland.

Vrijdag 17 februari 2017

Rond drie uur even wakker maar toch weer door geslapen tot half acht. Valt tot nu toe niet tegen de omschakeling in tijd. Na het ontbijt gaan we met de lokale bus richting Willemstad. De bus stopt bij het busstation in Punda vlakbij de grote ronde overdekte markt.
Bij de Wilhelminabrug en de Venezolaanse bankjes gaan we eerst rechts de straat in voor de drijvende markt. Terug lopend vervolgen we onze weg door de Columbusstraat met de synagoge Mikve-Israël-Emanuel. We belanden op een terrasje voor een verse fruit smoothie.
Verder lopend komen we op het Wilhelminaplein met het gele gebouwtje, De Tempel, vroeger ook een synagoge, nu in gebruik van het Openbaar Ministerie. Het plein wordt verder gesierd door mooie gekleurde grote blokken met de woorden Dushi (schatje) en Curaçao. Via de waterfortboogjes komen we aan de zeezijde met zijn vele gezellige restaurantjes.
Via de Koningin Emmabrug of te wel de meer bekende pontjesbrug komen we aan de overkant in Otrabanda. Van hier uit hebben we een prachtig zicht op de tegen overliggende Handelskade met zijn mooie kleurrijke gebouwen met oud Hollandse gevels. We zijn ook getuigen van een schip wat de haveningang door moet en wat maakt dat de pontjesbrug open zwaait om ruimte te creëeren.
We lopen ook nog door de kleurrijke straatjes van Otravanda, duidelijk minder welvarend als de wijk Punda. We lunchen bij de Subway en via de pontjesbrug komen we weer terug in Punda en lopen we ook daar nog door de straatjes in het centrum die we in de ochtend nog niet gezien hebben.
Willemstad oogt als een gezellig, sfeervol en zeer kleurrijk groot dorp. De sfeer is relaxed en het is dan ook absoluut leuk hier een aantal uren rond te wandelen.
Om 1600 uur voelen we de voeten en het is erg warm, dus besluiten we met de bus weer terug te gaan naar ons appartement. Lekker dagje.
We doen nog wat boodschappen en koken vandaag zelf. Heerlijk met een roseetje op ons terras en genieten van een zwoele avond!

Zaterdag 18 februari 2017

Vanochtend onze auto opgehaald voor vijf dagen, een Kia Picanto. Curaçao is niet groot met zijn lengte van 61 km en een breedte variërend van 4- 14 km, dus we hopen in deze vijf dagen een aardige indruk van het eiland te krijgen.
Vandaag is het idee richting Westpunt te gaan en in ieder geval een van de Nationale Parken te bezoeken. Eenmaal buiten de ring van Willemstad wordt het al snel rustiger op de weg en doorkruisen we allerlei kleine plaatsjes als Pannenkoek en Dokterstuin en ook de bebouwing maakt plaats voor een natuurlijke omgeving met veel cactussen.
Het Christoffelpark gaat voor vandaag niet lukken dus het wordt het Nationaal Park Shete Boka.

Een Boka is een inham en hoewel er meer dan tien inhammen zijn is de oorspronkelijke naam shete( zeven) gehandhaafd. Middels diverse korte wandelingen brengen we o.a. een bezoek aan de Boka Wandomi met de natuurlijke brug, de

Boka Table, de meest bekende waar de zee met veel geweld een grot binnen rolt en de Boka Pistol waarbij de aanrollende golven met een enorm gedonder uiteen spatten.
Het is vandaag prachtig weer, strak blauwe hemel wat het al met al wat minder ruig maakt als bij andere weersomstandigheden. Ik spreek een Nederlandse die hier al bijna tien jaar woont en zij gaf aan de omgeving nog nooit zo groen gezien te hebben. De regenval van de afgelopen maanden was dan ook meer als normaal tijdens het regenseizoen. Terug lopen we de route op een op wat hoger gelegen gedeelte van de op een maanlandschap lijkende natuur en zien daar veel prachtige mooie ronde cactussen.

Weer bij het startpunt eten en drinken we wat voor we onze route vervolgen. Het wordt leguaansoep. Eerlijk gezegd moeten we even door een barrière als we stukken met huid en al in de soep vinden. De smaak lijkt op kip, maar het is voorzichtig eten met alle minuscule botjes. Oke weer een ervaring rijker, smaakte ook goed , maar toch geen tweede keer.

Via Westpunt met een korte stop aan het strand rijden we door tot de Grote Knip. Wat een azuur blauw water, prachtig en met een mooi wit strand, al met al een plaatje. Hier brengen we dan ook met plezier een paar uurtjes zwemmend en luierend door.
Het schemert al weer als we bij ons appartement terug keren. Na nog even een lekkere douche belanden we op het strand bij restaurant Tinto. Ook hier weer lekker gegeten op een mooie plek.

Zondag 19 februari 2017

Vandaag gaan we voor het midden stuk van het eiland met aan de westkant de baaien waar we mogelijk flamingo's kunnen vinden en aan de oostkant de vlakte van Hato. Van west naar oost houdt in dit geval een kleine vier en een halve kilometer in.
Als eerste brengen we een kort bezoekje aan het Playa Boca Sint Michel aan de monding van de St Michielsbaai.. Mooi plekje wat vreselijk ontsierd wordt door een gigantische boortoren op nog geen 200 meter uit de kust.

Via een weggetje richting vuurtoren (die we overigens niet hebben gevonden) passeren we opnieuw het einde van de St Michielsbaai en zien daar tientallen prachtige roze/oranje gekleurde flamingo's. Een super mooi plaatje.
We vervolgen de weg met naar we dachten een korte verharde doorsteek naar de zoutpannen van Jan Kock. Niet verhard maar gravelachtig en met rustig rijden komen we na een half uurtje weer uit op de weg richting het Westpunt.
Aangekomen bij de zoutpannen zien we ook hier weer prachtige flamingo's. Via de dammetjes in de pannen lukt het ons voorzichtig wat dichterbij te komen en ze een tijd lang te observeren.

We maken een korte oversteek naar de andere kant van het eiland en belanden aan het water bij een soort grote ranch met vee. Bij het hekwerk zit een oud vrouwtje wat aangeeft dat als we de scenic route over de vlakte van Hato willen rijden we vijf gulden entree moeten betalen. In ruil daarvoor gaat de slagboom omhoog om de toegang te krijgen en voorziet ze ons nog van enige informatie over wat er te zien is onderweg.
De weg, voor zover er van een weg sprake is gaat over een dorre vlakte vol cactussen met rechts er van de hogere kalkplateaus met daarin grotten. Het geheel doet wat spooky aan dus we gaan er maar niet in. De route over zo'n 15 km wordt op sommige plekken een ware off road gebeuren en met veel gemanoeuvreer kunnen we dus nu zeggen dat dit ook lukt met een Kia Picanto (ha, ha). Achteraf zijn we wel blij dat het gelukt is want we zijn eerlijk gezegd niet veel andere mensen tegen gekomen en hier vast komen zitten of stukken krijgen is geen pretje. Na dit avontuur rijden we weer geleidelijk aan richting ons appartement, kopen nog wat broodjes en wijn en brengen de laatste paar uurtjes van de dag door aan het zwembad. We hebben vandaag duidelijk wat meer bewolking, wel zo goed voor ons snel verbrandende huidje hier.
We eten vanavond bij Zest Mediterranean. Prima gegeten maar niet helemaal onze tent!

Maandag 20 februari 2017

Vandaag de oostzijde van het eiland verkennen. Inhoudelijk weinig over te vinden dus we gaan met de plattegrond van het eiland onze weg zoeken. We rijden als eerste naar de Caracasbaai en het Spaanse Water. Bij Santa Barbara komen we niet verder. Privé terrein en voor 25 gulden mogen we passeren. Niet dus!

We vervolgen de weg wat noordwaarts naar de Sint Jorisbaai , waar we een korte wandeling doen en een korte stop maken bij de struisvogelfarm. In deze uithoeken van het eiland is de kust maar moeilijk bereikbaar, hooguit via wat onverharde wegen en na ons avontuur van gisteren gaan we dat maar niet opnieuw aan. Via plaatsen als Brievengat en Scherpenheuvel rijden we dan ook weer terug naar ons appartement. In de middag weer en paar uurtjes aan het zwembad en in de avond met de auto naar restaurant De Kleine Wereld, aan het Spaanse Water.Heerlijk gegeten.

Dinsdag 21 februari 2017

We gaan weer richting Westpunt, voor een bezoek aan het Christoffelpark. Ook nu kost het weer veel tijd om Willemstad te doorkruisen. Het zit een aantal keren goed vast en met wat omzwervingen en dus ook omrijden komen we na anderhalf uur toch op de plaats van bestemming.

Het Christoffelpark opgezet rond het hoogste punt van Curaçao, de 374 meter hoge Christoffelberg, kent twee routes, een door de bergen en een aan de kust.
We starten met de berg route en komen als eerste langs de restanten van landhuis Zorgvlied en maken daar een korte wandeling. We vervolgen onze weg met voortdurend steile beklimmingen en dalingen over smalle weggetjes , maar gelukkig eenrichtingsverkeer. De natuur is afwisselend en afhankelijk van de hoogte wijzigt ook de vegetatie. Wat hoger komen we o.a. baardmossen en bromelia's tegen. Op diverse plekken zijn stops met mooie uitzichtpunten, o.a. op de Boka Table .

Na anderhalf uur rijden we het berg gedeelte uit, drinken wat en vervolgen ons pad richting kust. Een kortere route, minder steil met nu ook weer prachtige uitzichten op de noordkust en de Boka Grandi. Bij de rotsen gaan we op zoek naar de inianentekeningen, maar vinden ze niet. Het is wel de plek, ja het moest toch weer gebeuren, waar ik omzwik met mijn enkel en val, resultaat een geschaafde knie. Balen,balen....Bij de auto geprobeerd de knie een beetje uit te spoelen met water.
Buiten het park nemen we de noordelijke route via Westpunt weer terug, langs de kust. We lunchen bij een kleurrijk en sfeervol restaurantje, rijden nog even langs de flamingo's, nu veel meer op een afstand en zijn aan het einde van de middag weer terug bij het appartement.
Nog lekker even zwemmen en wat lezen en met een flesje wijn en twee gescoorde maaltijd salades bij de AH blijven we lekker de avond op ons terras.

Woensdag 22 februari 2017

Eerst de boeking voor een dagje Klein Curaçao regelen voor vrijdag!
Het is de laatste dag dat we de auto hebben dus nog even op zoek naar een mooi strandje. Dat vinden we, Cas Abou. Hagelwit strand, azuur blauwe zee, palmbomen, kortom een plaatje. De laatste paar kilometer om er te komen vragen weer extra inspanningen van onze Kia, maar ook deze keer laat hij ons niet in de steek.

Naast mijn geschaafde knie van gisteren loop ik hier al in de eerste vijf meter op het strand een volgende verwonding op. Ik haal mijn grote teen flink open aan een stuk koraal wat onder het zand verborgen ligt. Dit blijft de gehele dag behoorlijk irriteren, zeker als je een duik in de Caribische zee neemt. Het zout prikt behoorlijk aan de wondjes. Voor de rest de temperatuur van het water is heerlijk en op onze ligbedjes is het goed toeven onder de palmboom.
Op de terugweg zoeken we naar een plekje voor een uitzichtsfoto over Willemstad. Vanaf de hoge brug is het perfect maar daar mag je niet stoppen met de auto.
We rijden naar Fort Nassau maar daar beperkt het overzicht zich tot het industrie gedeelte, een straat er onder lukt het wel een beeld te krijgen, zij het beperkt. Nog wat wijn scoren, pinnen en aftanken en vlak voor donker zijn we weer terug op ons appartement.
We eten vanavond bij Brakkeput. Het eten is goed maar het is een minder sfeervolle plek.

Donderdag 23 februari 2017

Na het ontbijt eerst de auto inleveren bij Budget. Gelukkig wordt de auto nog gecontroleerd want het blijkt dat ik daar de sleutel van het appartement in ben verloren. Ligt op de passagiers stoel.

Vandaag kiezen we voor een dagje luieren aan de Jan Thiel baai, het strand vlakbij ons appartement. Ook een mooie plek. Lekker wat lezen, zwemmen. We komen de dag prima door.
In de avond voor de eerste keer in het restaurant van het resort hier gegeten. Ook weer prima gegeten.
We maken het niet laat vanavond, morgenochtend worden we om half 7 opgehaald voor het vertrek met de Mermaid richting Klein Curaçao

Vrijdag 24 februari 2017

Kwart voor 6 gaat de wekker en om half 7 worden we met de limousine opgehaald en naar de haven van het Spaanse Water gebracht voor de trip met de Mermaid naar Klein Curaçao.

Op het moment dat de zon opkomt vertrekken we voor tocht van een kleine 2 uur. Ondanks het vroege uur is het al heerlijk op het water. De zee is rustig dus gelukkig geen last van zeeziekte wat op deze route op de heenweg nogal eens aan de orde is. Bij aankomst op Klein Curaçao, een waar onbewoond paradijsje met het mooiste strand van Curaçao, krijgen we eerst een ontbijt en daarna gaan we voor onze eerste snorkelronde.
Schildpadden spotten is ons doel. De eerste keer lukt het niet maar als Jeroen een uurtje later weer gaat ziet hij er een.
We brengen ook een bezoek aan de vuurtoren die momenteel gerestaureerd wordt en het voor de kust gelegen oude wrak van een schip.

Tussen de middag worden we getrakteerd op een overheerlijke perfect verzorgde bbq.
In de namiddag spot Jeroen opnieuw een schildpad, mij lukt het helaas vandaag niet. We luieren en lezen wat op het strand en tegen half 4 moeten we ons al weer opmaken voor de terug vaart en tegen 5 uur varen we weer de haven binnen. Een heerlijk dagje!
We houden het vanavond bij een tosti, vanmiddag meer als voldoende gegeten.

Zaterdag 25 februari 2017

Een dagje waar ik kort over kan zijn. Heerlijk wat relaxen, lezen, zonnen en in de avond weer heerlijk gegeten bij Tinto, een Argentijns restaurant.

Zondag 26 februari 2017

In de ochtend genieten we nog bij het zwembad en gaan na de lunch met de bus richting Willemstad voor de carnavalsoptocht, de Grande Marche.

We zijn vroeg maar er zijn op zondag maar een beperkt aantal busritten richting Willemstad. Als eerste brengen we nog een bezoek aan Pietermanbaai, een wijk die we nog niet bezocht hebben, en waar veel historisch en ook weer mooi gekleurde panden staan. Via de Pontjesbrug belanden we hierna weer in de wijk Otrabanda. Hier wachten we op de stoet die volgens de informatie bij ons resort rond vier uur zou passeren.

Vier uur wordt zeven uur, een lange zit maar nu we er toch zijn willen we het ook zien. En het is het wachten waard. Wat een kleurrijke, muzikale happening. Alles en iedereen swingt en is prachtig uitgedost. We genieten dan ook een tweetal uren volop en schieten prachtige plaatjes. Een van de dames overhandigt mij spontaan haar hoofdtooi, zodat Jeroen hier een foto van kan maken, grappig! Wat is het zwaar voor de meesten. Zij hebben er inmiddels een tocht van meer als 10 kilometer te voet op zitten, veel dames op hoge hakken. Niet te doen naar mijn idee. Ze zijn in de ochtend om elf uur gestart vanaf het vliegveld.
De lokale bevolking installeert zich in grote getale met heel de familie op het plein voorzien van eten, drank , vooral grote flessen sterke drank, stoelen, krukjes e.d en vieren zo op hun manier het carnavalsfeest. Leuk om mee te maken.
Moe van het lange staan en wachten, maar wel verrast door het geen we hebben gezien nemen we de laatste bus om tien uur terug naar ons verblijf.
We trekken nog even en flesje wijn open en genieten nog na met de prachtige foto's.

Maandag 27 februari 2017

Al weer het laatste dagje, eentje waarin we vooral nog wat willen relaxen aan het strand van de Jan Thiel baai.
Vandaag worden we voor het eerst geconfronteerd met wat korte buitjes, waarvan een behoorlijk pittige. Even wennen en soms rennen maar meteen er na is het weer prachtig weer.
We blijven tot zonsondergang op het strand en drinken er nog een wijntje op de geslaagde vakantie. Ondertussen heeft Jeroen wel buikklachten gekregen, gepaard gaande met flinke diarree. Dit maakt dat we onze laatste avond niet uitgebreid eten, maar daarom niet minder lekker, bij Zanzibar.

Dinsdag 28 februari 2017

Jeroen blijft behoorlijk wat klachten houden en met het oog op de vliegreis vandaag ga ik toch maar even op zoek naar een apotheek om wat Imodium te scoren. Dit kennen ze niet maar ze hebben wel een vergelijkbaar middel.

Ook vandaag worden we getrakteerd op een paar korte maar pittige buien. De vooruitzichten voor komende week zijn voor hier niet geweldig, elke dag regen. We hebben in die zin dan ook geluk gehad met op gisteren na alleen maar droog en prachtig zonnig weer.
Om half twee worden we opgehaald om naar het vliegveld te vertrekken waar we nog snel een lekkere panini eten. De medicijnen voor Jeroen helpen gelukkig goed. Nog even ons teveel gepind geld omwisselen en we vertrekken op tijd, vijf uur, met weer hevige regenval,voor een acht en een half uur durende vlucht terug naar Nederland.

Woensdag 01 maart 2017

Een prima vlucht en we landen, uiteraard ook hier met regen, tegen zevenen in de ochtend op Schiphol.

Door Somers & Jeroen van Ammers, 2017