Vanwege het vroege vertrek op de zondag ben ik maar met de schipholtaxi naar de luchthaven gegaan. Een medewerker van Djoser zal daar de tickets overhandigen. De taxi ging vrij vroeg en ik moest nog twee andere passagiers ophalen. Omdat alles meezat, kwam ik ruim een uur voor afgesproken tijd aan op Schiphol. Na het inchecken twee uur vervelen achter de douane. Beetje heen en weer lopen, zitten en wachten. M'n medereizigers had ik naast Erwin nog niet ontmoet. Toen het eenmaal 'boardingtime' was ontmoette ik Jack. In het vliegtuig van United Airlines heb ik kennis kunnen maken met het grootste gedeelte van de groep.
Na een vlucht van 9 uur kwamen we met enige vertraging aan op Chicago. Vanwege het slechte weer, waren er een hoop vluchten vertraagd of zelfs geannuleerd. Zo ook onze vlucht naar Denver. Verschillende vluchten werden samengevoegd, waardoor we met een aantal uren vertraging uit Chicago zouden vertrekken. Omdat we hierdoor onze overstap in Denver niet meer zouden halen, moesten we overleggen met het 06-nummer van Djoser. Deze kon ons verder niets meedelen, zodat we deze vlucht toch zouden nemen en in Denver verder zouden kijken. Inmiddels ook kennis gemaakt met de laatste drie van de groep; Marcel en André & Brigitte.
De vlucht naar Denver ging goed. We werden opgevangen op de luchthaven om onze verdere vlucht te regelen. Na ruim een uur gewacht te hebben, toch maar weer even geïnformeerd. Ze hadden ons vergeten!!
Na uren wachten konden we voor de volgende dag toch een vlucht regelen. We kregen een hotel aangeboden en dinerbonnen en ontbijtbonnen. Het was al vrij laat en alles was dicht, zodat we maar op de luchthaven bij de Mc Donalds hebben gegeten. De taxi naar het hotel werd verzorgd door een shuttle. Het hotel was oké. De kamer deelde ik met Marcel. We hadden geen bagage, maar gelukkig had ik m'n tandenborstel en wat ondergoed in m'n handbagage zitten.

Omdat we Anchorage ook verder nog niet gezien hadden, is het dagprogramma wat omgegooid. De ochtend werden we rondgereden door Anchorage door Colin. Even een ontbijtje nemen, pannenkoeken, en nog wat shoppen. Vroeg in de middag reden we de rit via Talkeetna naar Denali NP. In Talkeetna hebben we lunch gemaakt en kregen we spontaan een rondleiding aangeboden.
Na vertrek uit Talkeetna weer een stuk terug om de weg te vervolgen op de George Park Highway richting Denali. We zetten de tenten op beneden bij de rivier op onze camping Grizzly Bear Campground. Vanwege het 'beer-gevaar' moest alle toiletartikelen en snoep bewaard worden in de wagen en niet in de tent. De koepeltenten stonden snel en hadden twee deuren, zodat ieder z'n eigen deur had.
De camping was voorzien van een kampeertafel met banken, waar we op konden koken en eten. Regelmatig werd er een vuur aangelegd. Eerst voor de sfeer, hoewel het 's nachts niet donker werd, later werd er ook regelmatig op gekookt. Colin zorgde voor de boodschappen en bepaalde wat we aten, wij moesten het gezamenlijk klaarmaken en opruimen. Het was even wennen want het werd 's nachts niet donker. Slapen langs de rivier gaf geen problemen. 's Avonds tijdens het kampvuur zagen we nog een bever in de rivier langszwemmen.

Na het ontbijt, roerei met spek, gebakken op open vuur, zijn we wederom door Colin naar Denali NP gebracht. Erwin, Jack, Marc, André & Brigitte, Gré & Jaap gingen niet mee, Zij zouden vanaf de camping naar het park een trail lopen. Vandaag zouden de overige, Marcel, Hans, Janet en ik een trail lopen. We kozen om gezamenlijk, via de Taiga Trail, de Mount Healy Overlook Trail te lopen. Janet moest helaas al vroeg afhaken en Marcel vond het te stijl richting top, zodat ik alleen samen met Hans bovenop heb gestaan. Het was vrij koud, maar het uitzicht maakte een hoop goed. We konden Mount Mc. Kinley zien, wat is die hoog (6200m en is de hoogste berg van noordelijk Amerika). Terug naar beneden ging wat sneller. Hans had helaas geen water meer en ging dus terug naar het bezoekerscentrum. Ik besloot om nog een trail te doen, de Horseshoe Lake trail. Een mooi rustig gelegen meer waarin zich een beverdam bevond. Later bleek dat Janet deze wandeling ook gelopen heeft.
Teruggekomen bij het bezoekerscentrum kon ik de anderen niet vinden. Ik besloot toen maar om verder te lopen richting postkantoor aan het begin van het park. Onderweg kwam ik de andere drie tegen die lekker in het zonnetje wat waren wezen drinken. Na een natje te hebben genuttigd, besloten we om gezamenlijk weer richting bezoekerscentrum te lopen, waar Colin ons zou ophalen. Na lekker in de zon gelegen te hebben kwam Colin ons ophalen.

Vannacht de eerste nachtvorst gehad, er lag ijs op het afdekzijl op de wagen. Na het opbreken van ons camp en het ontbijt zijn we vertrokken richting Valdez aan de zuidkust. Het werd een warme route, zodat we de airco (zelfs in Alaska) hadden aanstaan. Via de Denali en Richardson Hwy kwamen we langs de Worthington Glacier waar we een kort uitstapje konden maken. Even klauteren vanaf het pad om naar het ijs te lopen.
We vervolgden onze weg naar Valdez waar we onze nieuwe camping, Eagles Rest RV Park, innamen.
's Avonds nog even Valdez rondgestruind. Met Jack, Erwin, Marc en Marcel nog maar een biertje wezen halen in de kroeg. Lekker bier dat Alaska Amber.

Vandaag stond wederom een reisdag ingepland. 's Morgens na het ontbijt alles weer ingepakt en op de auto geladen. Onderweg nog even gestopt bij een aantal grote watervallen, waar we twee dagen terug ook al langs waren gereden. Hans heeft hier z'n bril laten liggen die we later nergens meer konden vinden. We zouden ook nog even een stop maken bij de Alaska pipeline, maar helaas is Colin deze stop vergeten. Via de Edgerton Hwy. Reden we naar Chitina waar de weg overging in gravel tot aan Mc. Carthy. Het was schitterend weer en tijdens de rit moest wederom de airco weer voluit aan. 2 Miles voor het dorp zette we onze tenten op, met uitzicht op de Rootgletsjer. Mc. Carthy zelf was niet te bereiken met de auto, er was alleen een voetgangersbrug aanwezig. De auto's die wel aanwezig waren konden het dorp niet verlaten. In het dorp hebben we 's avonds nog poolbiljart gespeeld in de kroeg. Het terras was ommuurd met horrengaas, zodat het hier aardig te vertoeven was. Op de camping, Glacier View Campground, en de weg hiernaartoe werd je aardig lekgestoken door hordes muggen.

Vandaag zouden we weer een stuk gaan reizen richting het noorden.Eerst moesten we dezelfde weg terug als dat we heen hadden gereden naar Richardson Hwy. Net voor Chitina even gestopt om daar de vissers bezig te zien bij de rivier. Met een waterrad wat ronddraaide werd het vis uit de rivier geschept. De vangst was rond deze tijd niet erg veel, later in het jaar zou de vangst wat beter worden.
In Tok aangekomen hebben we na het opzetten van de tenten eerst even de was gedaan. Op deze camping, Golden Bear RV Park, was de mogelijkheid en ik raakte aardig door m'n schone kleren heen. Wassen was US$ 1,50 en drogen US$ 0,75. Jack kon er nog bij, zodat we een volle trommel hadden. Op het terrein nog even wat hout wezen zoeken voor het kampvuur. Er werden zelfs hele bomen aangeleverd.
's Avonds zijn we nog wat souvenirs wezen kopen. Ik hield het alleen bij T-shirts want ik kon niets anders geschikts vinden. Vervolgens zijn we, ja hoe kan het ook anders, nog onze laatste Alaska Amber wezen drinken in de kroeg, we zouden morgen namelijk in Canada zitten. 's Nachts teruglopend naar de kampeerplaats was de lucht mooi rood gekleurd. Het Noorderlicht zou er nog mooier uit moeten zien.

Oorspronkelijk zouden we vandaag naar Minto gaan, halverwege Dawson en Whitehorse. Als groep hebben we besloten om er een lange rit van te maken direct naar Whitehorse, zodat we daar een extra dag te besteden hadden. Onderweg kwamen we nog een bruine beer tegen langs de weg van zo'n 2 à 3 jaren oud. Verder zagen we ook nog een vrouwtjes eland op de weg.
In Whitehorse kregen we van Colin een korte rondleiding door het plaatsje voordat we naar de camping, Pioneer RV Park, gingen. Het was weer een lekkere camping, er stonden vele campers, dus waren er volop douches aanwezig. Wel weer tegen betaling, maar voor CAN$ 1,50 kreeg je 8 minuten douchetijd.
Na het opzetten van de tenten een rustige avond gehouden op de camping.

Vanochtend wederom vroeg vertrokken richting Kluane Lake. Halverwege de rit stopte we om de groep die niet meeging raften achter te laten. Colin bracht ons met de wagen omhoog naar onze startplaats. Ik ging raften met Hans, Jack, André en Marc. Daarnaast gingen er nog twee koppels mee, waarvan één koppel (broer en zus) bij ons in de boot gingen en één koppel waarvan het meisje doof bleek te zijn, ging in een ander boot. Zij kon immers de commando's niet horen en werden dus gevaren. De derde boot was ons eten, want onderweg zouden we een lunch krijgen. Eerst moesten we de boten te water laten voordat we konden vertrekken. De temperatuur van het water viel wel mee, we hadden wel pakken aangekregen. De rivier had een aantal stevige stukken in het parcours zitten, maar over het algemeen viel het reuze mee. Door eenmaal recht op een rots te varen, maakte we een mooie hoge sprong. Één viel er uit de boot, gelukkig niet één van onze groep. We mondden uit in een andere rivier, welke een stuk kouder was. Deze bestond uit gletsjerwater. We gingen aan wal om onze uitgebreide lunch te nuttigen. Na de lunch gingen we verder stroomafwaarts. Na enige tijd gingen we weer aan wal. Hier was de rivier wat dieper, zodat er gesprongen of gedoken kon worden vanaf de boot. Het water was erg koud, maar het was leuk om te doen. Aan het einde stond er een oude schoolbus te wachten. De drie boten moesten het dak worden opgetild voordat we weer terug naar onze startpositie werden gereden waar Colin ons met de rest van de groep zou komen ophalen. Net voor de afslag zagen we nog een beer dichtbij. Jammer dat ik geen fototoestel bij me had.
Na het omkleden en bekijken van de foto's zijn we verder vertokken met de wagen naar onze eindbestemming totdat we een moederbeer met twee kleine beren tegenkwamen. Ze waren dichtbij en goed te fotograferen.
De camping bij Burwash Landing lag aan de noordwest zijde van het meer. De volgende dag zouden we weer terug rijden om in Kluane NP een trail te lopen naar Sheep Creek.

We zouden een lange reisdag hebben naar Anchorage, zodat we besloten om in het restaurant ons ontbijt te nuttigen. Na het opruimen, aftuigen en drogen van de tenten, voor de laatste keer de wagen beladen. Vervolgens naar het restaurant, waar het maar duurde en duurde. We hebben nog nooit zo lang moeten wachten op een ontbijt. Met haastige spoed vertrokken we van de camping, helaas vergat ik in deze hetze, m'n fleece-vest mee te nemen die ik over de stoel had gehangen.
Colin bracht ons naar de grens, waar we verder zouden rijden met een Amerikaanse organisatie. Een Canadees mag Amerika niet binnenrijden met toeristen, typisch Amerikaans zullen we maar zeggen. Na het laatste geld opgemaakt te hebben bij de grens, vervolgden we onze weg met een nieuwe bus en chauffeur. We konden lekker ruim zitten en er was video en muziek aan boord. We zijn nog even gestopt om te genieten van het prachtige uitzicht over de Wrangell Mountains. Onderweg lekker gegeten met een laatste Alaska Amber. We kwamen 's avonds weer in ons motel in Anchorage aan.
De chauffeur zei dat hij ons niet moest ophalen de volgende morgen om ons naar het vliegveld te brengen, zodat we Djoser maar moest bellen hoe of wat. Deze kon ons wederom weer niet helpen, zodat we zelf maar taxi's hebben geregeld voor de volgende morgen 04.30h. Omdat Jack de vorige keer de kamer had en ik het bijgezette logeerbed, hadden we het nu omgedraaid.